This is an overview of all the Crystal Quartz Resonator frequencies I have available with a short description of use.
| Crystal Quartz Resonator 32.768 kHz (small) | Used in RTC circuits, the frequency 32768 Hz (32.768 KHz) is commonly used, because it is a power of 2 (215) value. And, you can get a precise 1 second period (1 Hz frequency) by using a 15 stage binary counter. |
| Crystal Quartz Resonator 1.8432 Mhz (high) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 115,200(×16×1) or 230,400(×8×1). Since older UARTs used this frequency to derive common baud rates up to 115,200, then multiples of this frequency are able to do the same, such as 3.6864 / 5.5296 / 7.3728 / 9.216 / 11.0592 / 12.9024 / 14.7456 / 16.5888 / 18.432 / 20.2752 / 22.1184 / 23.9616 / 25.8048 / 27.648 / 29.4912 / 31.3344 / 33.1776 / 35.0208 / 36.864 / …, and is why these MHz frequencies are commonly used. |
| Crystal Quartz Resonator 2.4576 Mhz (high) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 38,400(×16×4) or 76,800(×16×2). |
| Crystal Quartz Resonator 3 MHz (high) | – |
| Crystal Quartz Resonator 3.2768 MHz (high) | Allows binary division to 100 Hz (32,768×100 Hz, or 215×100 Hz) and to 50 Hz, used in e.g. wattmeters and DC-AC converters. |
| Crystal Quartz Resonator 3.579545 Mhz (High) | NTSC M color subcarrier; see colorburst. More specifically, 5 * 7 * 9 / 88 = 3.57954 MHz. Because these are very common and inexpensive they are used in many other applications, for example DTMF generators. Also used in some Retro Pinball machines. |
| Crystal Quartz Resonator 3.58 Mhz (low) | – |
| Crystal Quartz Resonator 3.6864 Mhz (High) Crystal Quartz Resonator 3.6864 Mhz (Low) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 230,400(×16×1) or 460,800(×8×1). Also used in W-CDMA systems. |
| Crystal Quartz Resonator 4 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 4 Mhz (low) | – |
| Crystal Quartz Resonator 4.032 Mhz (low) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 7,200(×16×35) or 14,400(×8×35), used for some 1200, 2400, and 4800 baud modems. |
| Crystal Quartz Resonator 4.096 Mhz (low) | Allows binary division to 1 kHz (212×1 kHz). Used in ISDN systems. |
| Crystal Quartz Resonator 4.1920 Mhz (High) | – |
| Crystal Quartz Resonator 4.194304 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 4.194304 Mhz (low) | allows binary division to 1 Hz and 32.768 kHz. Real-time clock. For DDS generators with 1 Hz step. Used in the original Game Boy. |
| Crystal Quartz Resonator 4.433619 MHz (High) | Used on original MK14 SC/MP board |
| Crystal Quartz Resonator 4.9152 Mhz (low) | Used in CDMA systems; divided to 1.2288 MHz baseband frequency as specified by J-STD-008. UART clock allows integer division to common baud rates up to 38,400(×16×8) or 76,800(×8×4). |
| Crystal Quartz Resonator 5 Mhz (high) | Common standard frequency. |
| Crystal Quartz Resonator 6 Mhz (low) | Common in low-speed (1.5 Mbit/s) USB devices such as computer keyboards. |
| Crystal Quartz Resonator 7.15909 Mhz (Low) | Used in old video cards & computers. |
| Crystal Quartz Resonator 7.3778 Mhz (low) | – |
| Crystal Quartz Resonator 8 Mhz (high) | Common used in old computers. |
| Crystal Quartz Resonator Mhz (low) | Allows binary division to 1 kHz (213×1 kHz). Used in ISDN systems. Used in OKI Speech Processor. Common audio clock, 256×32 kHz (see also 11.2896, 12.288, 16.384, 18.4323, 22.5792, 24.576 MHz). Typical TDM/PCM audio interface clock, 1/6 of 49.152 MHz |
| Crystal Quartz Resonator 9.8304 MHz (high) | Used in CDMA systems (2×4.9152 MHz); divided to 1.2288 MHz baseband frequency. UART clock allows integer division to common baud rates up to 38,400(×16×16) or 76,800(×8×16). |
| Crystal Quartz Resonator 10 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 10 Mhz (low) | – |
| Crystal Quartz Resonator 10.7386 Mhz (Low) | Used in old video cards & computers. |
| Crystal Quartz Resonator 11.0592 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 11.0592 Mhz (Low) | Common used in old computers and serial I/O chips. |
| Crystal Quartz Resonator 12 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 12 Mhz (low) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 1,800(×16×450) or 7,200(×8×225) |
| Crystal Quartz Resonator 12.288 Mhz (low) | Digital audio systems – DAT, MiniDisc, sound cards; 256×48 kHz (28×48 kHz). UART clock allows integer division to common baud rates up to 76,800(×16×20) or 256,000(×16×3) |
| Crystal Quartz Resonator 12.960 MHz (high) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 1,800(×16×450) or 7,200(×8×225) |
| Crystal Quartz Resonator 13.56 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 13.56 Mhz (low) | Common contactless smartcard frequency (ISO/IEC 14443). Also used as clock in some 433.92 MHz remote fob transmitters (multiplied by 32); 9.84375 MHz used for 315 MHz |
| Crystal Quartz Resonator 14.318 Mhz (low) | NTSC M color subcarrier (4×3.579545 MHz). Common seed clock for modern PC motherboard clock generator chips, clock for ISA bus, also common on CGA and VGA cards and in some 8-bit computers. Exactly 315/22 MHz. 4f(sc) sampling for NTSC or 525/60 (raw image size 910×525, visible 768×475), SMPTE 244M standard. |
| Crystal Quartz Resonator 14.7456 Mhz (low) | Common used in old computers as the frequency is ideal for generating video signals. |
| Crystal Quartz Resonator 16 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 16 Mhz (low) Crystal Quartz Resonator 16 Mhz (small) | Common used in old and new computers. Pixel clock for Hercules Graphics Card. Also used for ZigBee, Bluetooth and BLE, WiFi. |
| Crystal Quartz Resonator 16.3825 Mhz (low) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 115,200(×16×1) or 230,400(×8×1). Since older UARTs used this frequency to derive common baud rates up to 115,200, then multiples of this frequency are able to do the same, such as 3.6864 / 5.5296 / 7.3728 / 9.216 / 11.0592 / 12.9024 / 14.7456 / 16.5888 / 18.432 / 20.2752 / 22.1184 / 23.9616 / 25.8048 / 27.648 / 29.4912 / 31.3344 / 33.1776 / 35.0208 / 36.864 / …, and is why these MHz frequencies are commonly used. |
| Crystal Quartz Resonator 18.432 Mhz (low) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 230,400(×16×5) or 576,000(×16×2). Audio clock allows integer division for 48 / 96 / 192 ksps. Integer division for 50 Hz and 60 Hz. |
| Crystal Quartz Resonator 20 Mhz (low) Crystal Quartz Resonator 20 Mhz (low) | – |
| Crystal Quartz Resonator 21.32813 Mhz (high) | – |
| Crystal Quartz Resonator 22.1184 Mhz (Low) | UART clock allows integer division to common baud rates up to 460,800(×16×3) or 921600(×8×3). Twice the 11.0592 MHz frequency. |
| Crystal Quartz Resonator 22.33 Mhz (high) | – |
| Crystal Quartz Resonator 24 Mhz (high) Crystal Quartz Resonator 24 Mhz (Low) | – |
| Crystal Quartz Resonator 25 Mhz (low) | – |
| Crystal Quartz Resonator 30 Mhz (High) | Common CPU clock. |
| Crystal Quartz Resonator 32 Mhz (low) | Common CPU clock and common crystal for LoRa RF chips |
| Crystal Quartz Resonator 36 Mhz (high) | Video Graphics Array pixel clock (VESA modes VGA 640×480@85 with hsync 43.3 kHz, SVGA 800×600@56 with hsync 35.2 kHz.[28] Pixel clock for SDTV PAL/NTSC (FWVGA 960×480p@59.94, 960×576p@50). |
In 1976 Intel and NEC agreed that NEC could make second source chips from Intel and NEC also made and 8022 from Intel. The 8022 is as standard
MCS-48 series chip and has a modified Harvard architecture, with 2K × 8 ROM 64 × 8 RAM + A/D-converter. I cannot find any datasheet on this chip.
In 1976 Intel introduced the MCS-48 microcontroller series, its first members were 8048, 8035 and 8748. In the beginning these chips were using NMOS
technology, later they became available in CMOS technology. The MCS-48 series has a modified Harvard architecture, with internal or external program
ROM and 64–256 bytes of internal (on-chip) RAM. The I/O is mapped into its own address space, separate from programs and data.The MCS-48 series was
later replaced by the very successful MCS-51 series but the chips are still used in cheap consumer electronics devices such as TV remotes, computer
keyboards. and toys. Compared to the standard 8048 the 8035 has no internal ROM and 64 x 8 bytes internal RAM memory.
The 8039 is also a member of the MCS-48 processor family. Compared to the standard 8048 the 8039 equals to a 8035 and has no internal ROM and
128 x 8 bytes internal RAM memory on chip.
The 8041 is also a member of the MCS-48 processor family and it use is a Universal Peripheral Interface 8 bit Slave Microcontroller. It has
1024 x 8 ROM and 64 x 8 RAM on chip. The 8041 is essentially a ‘‘slave’’ microcontroller, or a microcontroller with a slave interface included
on the chip. Interface registers are included to enable the UPI device to function as a slave peripheral controller in the MCS Modules and iAPX
family, as well as other 8-, 16-, and 32-bit systems.
The 8741 is also a member of the MCS-48 processor family and it use is a Universal Peripheral Interface 8 bit Slave Microcontroller. It has
1024 x 8 EPROM and 64 x 8 RAM on chip. The 8741 is essentially a ‘‘slave’’ microcontroller, or a microcontroller with a slave interface included
on the chip. Interface registers are included to enable the UPI device to function as a slave peripheral controller in the MCS Modules and iAPX
family, as well as other 8-, 16-, and 32-bit systems.
I have four D8741 from NEC and two D8741 from Intel in my collection.
The 8042 is also a member of the MCS-48 processor family and it use is a Universal Peripheral Interface 8 bit Slave Microcontroller. It has
4096 x 8 ROM and 256 x 8 RAM on chip. The 8042 is essentially a ‘‘slave’’ microcontroller, or a microcontroller with a slave interface included
on the chip. Interface registers are included to enable the UPI device to function as a slave peripheral controller in the MCS Modules and iAPX
family, as well as other 8-, 16-, and 32-bit systems.
The 8748 is also a member of the MCS-48 processor family. Compared to the standard 8048 the 8748 has 1Kb x 8 bytes PROM and 64 x 8 bytes
internal RAM memory on chip, and 27 I/O lines.
The 8050 is also a member of the MCS-48 processor family. Compared to the standard 8048 the 8039 has 4K x 8 ROM and 256 × 8 RAM memory on chip.
The ESP8226 is a very cheap Wi-Fi microcontroller with a complete TCP/IP stack and a 32 bit microcontroller and is made by the Chinese manufacturer Espressif Systems. The chip came to attention in 2014 by a small board (ESP-01) as a cheap Wi-Fi module that could be controlled via a serial interface and through a form of Hayes commands. Soon the chip came to the attention of hackers, mainly due to its low cost, to find other uses. For the low amount of money, the specifications are impressive: a 32-bit RISC CPU (Tensilica Xtensa LX106) with an 80 MHz clock frequency, 64 Kb instruction RAM, 96 KB data RAM, external QSPI flash (512 Kb to 4 Mb), built-in IEEE 802.11 Wi-Fi stack, WEP and WPA/WPA2 authentication, 16 GPIO pins, SPI, I2C, UART and a 10-bit ADC. There are some nice cheap DIY boards for sale with this microcontroller and this page contains information about these boards, documentation, links and specifications, and development tooling. Also a full working sourcecode of a WIFI led controller. Sincerely, Hein Pragt
A relatively small manufacturer by the name of Wemos brings out nice new developments with the ESP-8266 family on Arduino type shields. One of these fun boards to experiment with yourself is the Wemos D1 mini, a small board equipped with a full Wi-Fi and network stack, a nice number of I/O ports, power supply, a USB connection, serial communication, bootloader, Flash memory and a 32 bit processor with an 80 MHz clock frequency. As in all very nice specifications for a board that costs less than 10 dollar. When you are already used to the standard Arduino IDE and programming environment, you can also use this for the Wemos D1. The correct boards have to be installed in the board manager of the IDE, but then it works almost immediately. There are already many libraries specifically for the ESP-8266 family available for the Wemos D1 mini but I find that many of the standard libraries written for the Arduino also work fine on the Wemos D1 mini. Because I2C and SPI also work standard, many of the boards and shields that are made for the Arduino can also be connected, please note that everything must work on 3v3, but this can also be solved with a level adjustment board or a resistance network. But a standard LCD display or a relay board can easily be connected. Sometimes a few I/O pins have to change definitions and often it works fine. But with 4 Mb of code space and 35 Kb of ram and a 32 bit processor at 80 MHz which is a huge improvement over the 16 MHz 8 bit Arduino processor with 1 to 2 Kb sram. The possibilities of the Wemos D1 mini are therefore very extensive, partly due to the built-in Wi-Fi that you can use ready-to-use.
The first display I used is the WeMos D1 mini OLED shield 64×48 of 0.66 inch with an I2C interface. The shield has many more pins because it can also be controlled differently but of course we like to use I2C because it only uses two I/O lines. At 0.66inch it is quite a small display but is very easy to read as it has a high contrast. It uses the SSD1306 as the interface chip and uses the I2C address 0x3C or 0x3D which can be selected by a solder bridge on the back of the PCB. Very small, so I don’t dare and leave them at the default value. The device was delivered with separate header pins and since you only have 4 connections If you need it, you can also solder the wires directly to the PCB.
Download: 
The display I used is a fairly standard OLED cheap display with white pixels, a resolution of 128 x 64 pixels and a control by means of I2C by the the SSD1306 driver IC. This shield also only needs two data lines and it consumes minimal current so that it can also be used in projects that need to be powered by a battery or battery. The size of this screen is slightly larger than the previous one and measures 26.0 x 15.0 mm. The module runs on 3v3 and can be connected to the outputs of the 3v3 output of the ESP32 and the I2C lines do not need voltage converters. The I2C address of this OLED shield is 0x3C by default. The screen is very clearly readable due to a very high contrast. The SSD1306 is a single-chip CMOS OLED/PLED driver with controller for displays with a maximom resolution of 128 x 64. The IC contains a display controller with display RAM and a built-in oscillator so that it can be used with minimal external components. It has a built-in 256 steps brightness control. It has a 6800/8000 series compatible Parallel Interface and a I2C interface.
The VS1003 audio codec module is a complete MP3/WMA/MIDI audio decoder and ADPCM encoder that features a high quality stereo DAC (Digital to Analog Converter), a 16-bit adjustable ADC (Analog to Digital Converter) and a high quality stereo earphone driver (30 ohms). This module is ideal for adding audio decoding and encoding capabilities to embedded systems. It has a serial data and control interface (SPI) that makes it easy to connect to the ESP32 or any othe board that has an SPI interface. It also has a headphone and audio output interface and a microphone for recording but we cont be using this. It supports MP3 and WAV stream and has a single 5 V power supply that is On-board converted to 3.3 V and 2.5 V for the chips on the board and it uses about 800 mA. When we feed it with 32 bytes chunks of audio data, it will decode and output the audio trough the headphone jack. We can connect this to an amplifier to play it on a stereo set or PC speaker set.
As a technical application manager I face the problem of having a complex application with many servers and lots of api services, and sometimes one or more of the many http servers or rest api’s fails. There is excellent tooling to monitor an application farm but a lot of companies do not invest in this kind of health check maintenance tooling especially not in de development area. Giving the fact that a lot of technical maintenance is done by the devops team and they also don’t have the health check tooling to monitor the servers. I am a programmer so decided to build a small portable dotnet program that could generate a real time status view of all the http(s) services in an application suite. It is a simple http server that will run on any chosen port (default 8080) and it reads a simple xml file with a list of url’s it has to poll and what result status code is expected. When the expected status code is returned it will show a green bar and when the status is different it will show a red bar with the server name and the http error code. The program is a simple x64 DotNet 4.6 console application that you can run from the command line, or at server startup, from a scheduled task.
PragtTextUtil is not an text editor although the basic functions to edit text are present in the program. The program aims to perform operations on text such as converting to upper or lowercase letters or removing HTML tags and converting them to neat paragraphs. But also operations as trim, uniq, sort and filtering are present in this application and also a complex operation to generate a sorted word frequency overview to be able to determine, for example, good keywords for a web page. For example, you can filter from a log file all lines that contain a certain word or not a contain a certain word. Also a nice option is search and replace with the ability to use CTRL characters in the search but also the replace text.
I found an interesting project on the Internet of a Z80 processor on a breadboard that was connected with wires to an Arduino Mega board. It had some code with it, it was far from complete but it triggered me. I adopted the idea and improved it, rewrote the Arduino code and improved the hardware design. The Z80 processor in this project is running at 200 Khz, clocked from the Arduino and the Arduino emulates 8 kb of ROM and 6 kb of RAM and serial input and output. With this simple and cheap configuration you have a complete working Z80 based computer. With some adjustments I even got a complete Basic interpreter running on this hardware with the serial I/O of the Arduino as interface. But it is also nice to write your own assembler code and see it not only running in an emulator, but also on a real Z80 processor. Just put your generated HEX code in the memory.h file and recompile the Arduino sketch and upload it to the Mega board. On reset the Z80 will execute the code in the ROM section of the MEGA. Have fun! Regards, Hein Pragt.
When I started planning my first 3D first person adventure game “Bon Vivant – the tale of a mysterious guesthouse”, I had to decide on a fame development engine and roughly there are two big leaders in the market, Unreal and Unity. Unity and Unreal Engine are both very good game engines. A game engine, also called game architecture is a key component to game development as it combines all the different game elements like sound, graphics, animation and user interface into a single visual development program. Core functionality includes: a rendering engine for 2D and 3D graphics, physics engine to control movement, sound, scripting, animation, AI, VR support and networking. Both platforms allow you to develop games for PC, consoles and mobile and for most operating systems like Android, Microsoft Windows, Mac and Linux. Choosing the right game development environment can be crucial to your success as a game developer.
Unity is a great choice of game development environment to work with. To start, go to the website www.unity3d.com to download the software. The URL is a leftover from Unity’s original focus on 3D games, support for 3D games remains strong, but Unity works great for 2D games as well. Although there are some advanced features only available in paid versions, the base version is completely free and most of these advanced features are not needed by the average game developer. And as long as you have a free personal license and not earn or receive more than $100,000 in revenue or funding, Unity is completely free. Although there are also a lot of free assets in the Unity asset store, you will eventually start to buy dedicated assets for your game, but that is expected.
Konrad Zuse studeerde in Berlijn vanaf 1927 werktuigbouwkunde, en haalde zijn diploma in 1935. In 1938 voltooide Zuse de Z1, de eerste programmeerbare rekenmachine ter wereld, deze werkte nog geheel mechanisch, maar wel binair. Helaas heeft de Z1 nooit betrouwbaar gewerkt. 
Konrad Zuse voltooide in 1938 de Z1, de eerste programmeerbare rekenmachine ter wereld, deze werkte nog geheel mechanisch, maar wel binair. In 1939 volgde de Z2, een proefmodel dat bestond uit het mechanische geheugen van de Z1, een kaartlezer, en een uit tweehonderd relais opgebouwde processor. 
In 1939 voltooide Bell Telephone Laboratories deze rekenmachine die ontworpen was door de wetenschapper George Stibitz. Maar al in november 1937 besloot Stibitz om te kijken of relais konden worden gebruikt om eenvoudige wiskundige functies uit te voeren en hij bouwde met geleende hardware uit het Bell-magazijn thuis een eenvoudig computersysteem Het systeem bestond uit de relais, een batterij, zaklampen en metalen strips die uit een tabaksblik waren gesneden. Stibitz’ collega’s gaven later de naam “K-Model” aan deze primitieve computer omdat deze op zijn keukentafel was gebouwd. In 1939 stemde de toenmalige leiding van Bell labs in voor de bouw van een groot experimenteel model en het eindproduct werd voor het eerst in gebruik genomen op 8 januari 1940. De machine, de Complex Number Calculator (CNC) genoemd, had de capaciteit om complexe getallen op te tellen, af te trekken, te vermenigvuldigen en te delen. 
In december 1941 was de Z3 gereed, de eerste volledig elektromagnetische computer ter wereld, Konrad Zuse lag hiermee ruim drie jaar voor op de geallieerden. Van de Z3 zou later bewezen worden dat deze Turing-volledig was, wat dit apparaat zou kwalificeren voor het predicaat “eerste computer”. Overigens hadden de Z1 en de Z3 logisch gezien in grote lijnen hetzelfde ontwerp, de Z1 heeft echter door precisieproblemen nooit betrouwbaar gewerkt. 
In 1943 werd de Atanasoff-Berry Computer (ABC) voltooid, na demonstratie van een proof-of-concept type in 1939 krijgt professor John Vincent Atanasoff geld om een echte machine te bouwen bij het Iowa State College. De ABC was het middelpunt van een octrooi rechtzaken met betrekking tot de uitvinding van de computer, dat in 1973 werd opgelost toen werd aangetoond dat mede-ontwerper van ENIAC John Mauchly de ABC gezien had vlak nadat deze operationeel was. Atanasoff werd uitgeroepen tot de bedenker van verschillende basiscomputerideeën, maar de computer als concept werd niet-octrooieerbaar verklaard. Een werkende replica op ware grootte van het ABC werd in 1997 voltooid en is momenteel te zien in het Computer History Museum. 
De Colossus wordt gezien als de eerste elektronische computer en werd eind 1943 in productie genomen. Daarmee was de topgeheime computer twee jaar eerder in bedrijf dan de publiekelijk bekende ENIAC. Hij werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Britten gebruikt om het Duitse berichtenverkeer te ontcijferen. De Colossus was opgebouwd uit twee grote rekken met ongeveer 1500 elektronenbuizen voor de tellers, schuifregisters en logische bewerkingen. Hij had een systeem om ponsbanden te lezen met de Baudotcode, zoals ook de telexmachines in die tijd gebruikten, maar dan met fotosensors in plaats van mechanische aftasting. Het leessysteem haalde een snelheid van 5000 karakters per seconde. De Colossus kon geprogrammeerd worden via een paneel met schakelaars, stekkers en kabels. De Colossus computers waren zeer succesvol en braken een enorm aantal topgeheime Duitse berichten. Na de oorlog werd Bletchley Park (waar de Colossus computers stonden) gesloten en werden acht Colossus computers vernietigd om veiligheidsredenen en de laatste twee computers verhuisden naar Cheltenham en werden ontmanteld in 1960. De Colossus computers en hun taak tijdens de oorlog waren topgeheim en bleven dat ook voor vele jaren na de oorlog en lange tijd was niemand op de hoogte van de Colossus. Hierdoor kreeg de Amerikaanse ENIAC de onverdiende roem van eerste programmeerbare digitale computer, dit is later hersteld. 
Deze computer was eigenlijk een IBM Automatic Sequence Controlled Calculator (ASCC) die door de staf van Harvard University Mark I genoemd, was. Het was een elektromechanische computer voor algemeen gebruik die werd gebruikt in de oorlogsinspanning tijdens het laatste deel van de Tweede Wereldoorlog. Een van de eerste programma’s op de Mark I werd op 29 maart 1944 geïnitieerd door John von Neumann. Von Neumann werkte op dat moment aan het Manhattan-project en moest bepalen of implosie een haalbare keuze was om de atoombom die een jaar later zou worden gebruikt tot ontploffing te brengen. De Mark I berekende en printte ook wiskundige tabellen, wat het oorspronkelijke doel was geweest van de Britse uitvinder Charles Babbage voor zijn “analytische machine”. De Mark I werd in 1959 gedemonteerd, maar delen ervan werden tentoongesteld in het Science Center als onderdeel van de Harvard Collection of Historical Scientific Instruments. Andere universiteiten hadden ook “Mark I”-computers, maar de Harvard Mark I wordt meestal bezien als dé Mark I. 
De Z4 computer was net als de Z1, de Z2 en de Z3 ontworpen door de Duitse ingenieur Konrad Zuse en gebouwd door zijn bedrijf Zuse KG en werd in september 1950 verkocht aan ETH Zürich in Zwitserland. Het was de eerste computer ter wereld die echt werd verkocht en versloeg daarmee de Britse Ferranti Mark I en de UNIVAC I computer. De Z4 was de opvolger van de Z3 en net als de Z3 was het een elektromechanische machine. 
In 1943 bundelden de Moore School of Electrical Engineering (Univ. van Pennsylvania) en het (militaire) Ballistic Research Lab hun krachten om een elektronisch computer te ontwerpen die het bestaande rekentuig verre zou overtreffen. Met een militair budget van $ 150.000 begon men de constructie van de ENIAC, het was een kolos van 30 keer 3 keer 1 meter, dat met 17.468 radio-buizen 140 kilowatt gebruikte en permanente koeling eiste. Getallen van 0 tot 9 werden vanuit een IMB-ponskaartlezer de ENIAC ingevoerd en in verschillende soorten geheugens opgeslagen, in elektromechnische telwielen, en in elektronische geheugens bestaande uit paren vacuümbuizen die flipflop-schakelingen vormden. De ENIAC was in staat om 5000 optellingen en 300 vermenigvuldigingen per seconde te verrichten. 
De Williams tube won de race voor een praktisch directe toegankelijk geheugen. De heer Frederick Williams van de Universiteit van Manchester wijzigde een kathodestraalbuis door punten en streepjes van fosforescerende electrostatische lading op een scherm te schrijven en zodoende nullen en enen vast te leggen. Een plaat voor het scherm las de electrische lading en gaf dus een een of een nul terug. De lading werd maar een fractie van een seconde vastgehouden en moest dus wel “ververst”worden. Het geheugen had voor die tijd een grote capaciteit van 500 tot 1000 bits. 
In 1948 werd het allereerste computerprogramma op een computer uitgevoerd, daarvoor werden de stappen nog handmatig ingevoerd. De onderzoekers Frederic Williams, Tom Kilburn en Geoff Toothill van de University of Manchester ontwikkelen de Small-Scale Experimental Machine (SSEM), beter bekend als de Manchester “Baby”. De Baby is gebouwd om een nieuwe geheugentechnologie te testen (de Williams Tube) wat het eerste snelle elektronische random access-geheugen voor computers was. Hun eerste programma, bestaande uit zeventien instructies en geschreven door Kilburn, liep op 21 juni 1948. Dit was het eerste computerprogramma in de geschiedenis dat op een digitale, elektronische computer met een opgeslagen programma’s draaide. 
In 1949 werd de EDSAC computer gebouwd aan de universiteit van Cambridge met behulp van vacuümbuizen en kwikvertragingslijnen voor geheugen. Het EDSAC-project werd geleid door de Cambridge-professor en directeur van het Cambridge Computation Laboratory, Maurice Wilkes. Een belangrijke vooruitgang in het programmeren was het gebruik van een bibliotheek met korte programma’s, ‘subroutines’ genaamd, die op geperforeerde papieren tapes waren opgeslagen en die werden gebruikt voor het uitvoeren van algemene repetitieve berekeningen binnen een groter programma. Het hoofdgeheugen van de EDSAC bestond uit 1024 locaties van 18 bits, maar het bovenste bit was altijd niet beschikbaar vanwege timingproblemen, dus er werden slechts 17 bits gebruikt. 
In 1950 werd de ERA 1101 computer (later omgedoopt tot UNIVAC 1101) geleverd, een computersysteem dat was ontworpen en gebouwd door Engineering Research Associates (ERA). De eerste klant van het bedrijf was de Amerikaanse marine. De 1101, ontworpen door ERA maar gebouwd door Remington-Rand, was bedoeld voor zeer snelle berekeningen en kon 1 miljoen bits opslaan op zijn magnetische trommel, een technologie die ERA had geperfectioneerd. Veel van de elementaire architectonische details van de 1101 werden tot de jaren zestig opnieuw gebruikt in latere Remington-Rand-computers. 
De eerste computer bedoeld voor algemeen gebruik en met een commercieel oogmerk, was de UNIVAC computer: de Universal Automatic Computer. Remmington Rand een verre voorganger van het huidige UNISYS, verkoopt ‘s-werelds eerste computer aan het Amerikaanse buro voor volkstelling. Het is de UNIVAC 1. (Universal Automatic Computer). Het apparaat woog een paar duizend kilo, rekende met 5000 electronenbuizen met een snelheid van duizenden berekeningen per seconde. Het geheugen van 256 Kb, was opgebouwd uit ferrietringen. Eén van de beroemdste klusjes van de UNIVAC was het voorspellen van de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1952. Nadat het ‘rekenmonster’ één procent van de stemmen had geteld wist hij al dat Dwight Eisenhouwer zou winnen en hij kreeg gelijk. 
De ARRA (Automatische Relais Rekenmachine Amsterdam) was de eerste computer van het Mathematisch Centrum. De machine werd gemaakt door Carel Scholten en Bram Loopstra en het was een binaire relais computer. De relais hadden een onbetrouwbare schakeltijd van een paar milliseconden en kwamen uit een Engelse oorlogsdump. De machine had een trommelgeheugen met 1024 woorden van 30 bits. De ARRA had zestien verschillende instructies, waaronder vermenigvuldigen met en zonder rest, en delen met en zonder rest. Voor de in- en uitvoer van de machine werd een bandlezer, die papier las, en een telex gebruikt. De ARRA was zo onbetrouwbaar dat de computer praktisch onbruikbaar was. De computer werd eind 1952 uit elkaar gehaald. Er zijn geen overblijfselen van de ARRA meer over. 
Testudo, oorspronkelijk bekend onder de naam ARCO (Automatische Relais Calculator voor Optische berekeningen, of Automatic Relay Computer for Optics), is de eerste computer die ontworpen is door Willem van der Poel en daarna ook echt gebouwd is. Hij begon eraan te werken in 1947. Van der Poel heeft de computer zelf niet afgebouwd; dat werd door anderen gedaan. Vanaf 1952 tot 1964 was de Testudo in gebruik bij de Technisch Physische Dienst voor het doorreken van lenzen. Daar kreeg de computer de naam Testudo, het Latijnse woord voor schildpad. Deze computer was dan ook erg traag, maar zeer betrouwbaar. Een optelling of een aftrekking duurden beide 30 seconden en een vermenigvuldiging, deling of worteltrekking duurden elk 45 seconden. Ook de wortel van 1 min een getal in het kwadraat duurde 45 seconden. Deze instructie was handig voor het converteren van een sinus in een cosinus. De testudo deed ‘s nachts in 16 uur wat een optisch ontwerper in 8 uur zou kunnen doen. ‘s Middags om 5 uur werd de Testudo gevoerd met gegevens en de volgende morgen gaf de machine het resultaat terug. 
In 1952 produceert IBM de 701, de eerste machine waarin de elektromechanische schakelingen zijn vervangen door elektronenbuizen. Een veel kleinere en vooral snellere machine, die zo’n 2200 bewerkingen per seconde haalt. Aanvankelijk slechts bedoeld voor overheidsdiensten en wetenschappelijk gebruik. Maar al spoedig past men de nieuwe techniek ook toe in apparatuur voor het bedrijfsleven. Het systeem gebruikte 72 “Williams tubes” als geheugen die elk een capaciteit hadden van 1024 bits wat een totaal van 2048 woorden van 36 bits opleverde. Instructies waren 18 bits lang, 5 bits voor de opcode wat 32 verschillende instructies betekende en 12 bits voor het adres, getallen waren of 36 bits of 18 bits lang. 
De ARRA II was een computer van het Mathematisch Centrum, de letters staan voor Automatische Relais Rekenmachine Amsterdam II. Alleen in naam was het de opvolger van de ARRA, want het ontwerp was geheel anders. Maar tegenover de geldschieters konden de makers van de ARRA II het niet maken om geld te vragen voor een compleet nieuwe machine. Op 1 november 1952 sloot Gerrit Blaauw zich aan bij Carol Scholten en Bram Loopstra om een betrouwbare versie van de ARRA te maken. In december 1953 voerde de ARRA II zijn eerste programma uit en tot midden 1956 was de computer onafgebroken in gebruik. De ARRA II was geheel elektronisch, in plaats van elektromechanisch. De computer had trommelgeheugen met 1024 woorden van 30 bits. De gemiddelde snelheid van de ARRA II was ongeveer 40 instructies per seconde. De ARRA II kon hardwarematig vermenigvuldigen en delen en er waren 25 verschillende instructies. Er is niets van de ARRA II bewaard gebleven. 
PTERA staat voor PTT Elektronische RekenAutomaat, in Den Haag gebouwd door Leen Kosten en Willem van der Poel in 1953 op het Centraal Laboratorium van de PTT. De PTERA bestond uit 700 elektronenbuizen en 120 relais en had een trommelgeheugen van 2048 woorden (elk 31 bits lang). De machine heeft 100.000 gulden gekost, hetgeen weinig was in vergelijking met machines uit het buitenland. De in- en uitvoer van de PTERA gebruikte een ponsband. In september 1953 werd de computer in gebruik genomen en in 1958 werd de PTERA in een paar uur tijd grondig gesloopt toen een ZEBRA computer zijn plaats innam. De uptime van de PTERA was ongeveer 50%. De andere 50% van de tijd bestond uit het repareren van de computer, er is niets van bewaard gebleven. 
De IBM 650 was een van de eerste computers van de firma IBM en ook de eerste die in grote aantallen geproduceerd is. De computer werd in 1953 aangekondigd en vanaf 1954 tot 1962 zijn er meer dan 2000 systemen verkocht, in 1969 stopte de support. De IBM 650 was een decimale machine met radio-buizen en een trommelgeheugen en gebruikte ponskaarten voor de invoer van data.
Fortran is een programmeertaal die speciaal ontwikkeld is voor rekenwerk in de exacte wetenschappen. Het woord Fortran is afgeleid van The Formula Translating System. Fortran is om verschillende redenen belangrijk, ten eerste was het de eerste hogere programmeertaal die in algemeen gebruik kwam, waardoor Fortran een belangrijke stempel op alle navolgende programmeertalen gedrukt heeft. Ten tweede was het de eerste taal die door het ANSI gestandaardiseerd werd (FORTRAN 66, FORTRAN 77, Fortran 90, Fortran 95 en Fortran 2003), waarbij de compatibiliteit met voorgaande versies zo veel mogelijk behouden bleef. Het was decennialang de meest toegepaste taal voor technische, natuurwetenschappelijke en econometrische vraagstukken. 
De FERTA (Fokker’s Eerste Rekenmachine Type ARRA, of Fokker Electronische Rekenmachine Te Amsterdam) was een verbeterde versie van de ARRA II met verfijnde bit verschuif instructies, die speciaal is gemaakt voor Fokker door het Mathematisch Centrum. Dankzij de verbeteringen was de FERTA ongeveer twee keer zo snel als de ARRA II. In mei 1954 werd er begonnen aan de ontwikkeling van de FERTA en op 1 april 1955 werd de computer overhandigd aan Fokker. De FERTA werd tot 1963 gebruikt, totdat de computer werd vervangen door een X1 computer. Fokker gebruikte deze machine voor het berekenen van eigenwaarden van matrices die werden gebruikt voor het ontwerp van de vleugels van de Fokker F27 “Friendship”. 
De ARMAC (Automatische Rekenmachine van het MAthematisch Centrum) was de opvolger van de ARRA II. Er werd intern gebruik van gemaakt in het Mathematisch Centrum. De computer werd in gebruik genomen in juni 1956. Het ontwerpen en het bouwen van de ARMAC duurde anderhalf jaar Het was de laatste computer die werd gebouwd in het Mathematisch Centrum. Fysiek is er helaas niets van overgebleven. Het geheugen van de ARMAC bestond uit twee delen: trommelgeheugen, net zoals de ARRA II, en het nieuwere en snellere magnetisch kerngeheugen. Dit magnetische kerngeheugen werd gebruikt als een buffer om de inhoud van een track van het trommelgeheugen in op te slaan. Het trommelgeheugen van de ARMAC had 3584 woorden van 34 bits, 33 data bits en 1 pariteit bit. Een klokpuls duurde 13,3 milliseconden. Het kerngeheugen had twee keer 32 woorden en het duurde 20 microseconden voor een klokpuls. De computer bestond uit 1200 buizen en verbruikte 10 kiloWatt. Volgens Loopstra was de gemiddelde snelheid van de ARMAC ongeveer 1000 instructies per seconde. 
De Z22 was het zevende computermodel dat Konrad Zuse ontwikkelde (de eerste zes waren respectievelijk de Z1, Z2, Z3, Z4, Z5 en Z11). De belangrijkste versiesprong van de Z11 naar de Z22 was het gebruik van vacuümbuizen, in tegenstelling tot de elektromechanische systemen die in eerdere modellen werden gebruikt. De eerste gebouwde machines werden verscheept naar Berlijn en Aken. Tegen het einde van 1958 had men een werkende ALGOL 58 compiler gebouwd voor de Z22 computer. De Hogeschool Karlsruhe heeft nog steeds een operationele Z22 die in permanente bruikleen is bij het ZKM in Karlsruhe. In totaal werden er 55 van deze Z22 computers geproduceerd. 
De PETER (Philips Experimentele Tweetallige Electronische Rekenmachine) was de eerste computer die Philips heeft gemaakt. De computer werd ontworpen door H.J. Heyn en Arie Slob en in 1956 was de machine klaar. Het was een kleine, maar voor zijn tijd erg snelle computer, die voor een deel parallel werkte met snel trommelgeheugen en nog sneller kerngeheugen. Maar de PETER was ook erg onbetrouwbaar. Een woord was 20 bits lang. De opcodes waren 4 bits en adressen 12 bits. Een optelling duurde 15 microseconden. 
De ZEBRA was een computer en stond voor Zeer Eenvoudige Binaire Reken Automaat. De ZEBRA is ontworpen door Willem van der Poel en gebouwd door Standard Telephones and Cables Ltd. in Groot-Brittannie. Er zijn ongeveer 55 ZEBRA’s verkocht over de hele wereld, waarvan negen in Nederland. Zo was de ZEBRA de eerste computer van de universiteiten van Groningen, Utrecht en Delft. Het trommelgeheugen van de ZEBRA bestond uit 8192 woorden van 33 bits waarvan 1 bit voor het teken. De eerste versie van de computer had 600 vacuumbuizen, maar latere versies waren volledig getransistoriseerd. De ZEBRA had twee rekenregisters en twaalf hulpregisters. De computer had geen hardwarematige vermenigvuldig en deling. Voor de ZEBRA bestond een interpretator voor Simple Code. Het inverteren van een 30 bij 30 matrix met behulp van een programma geschreven in Simple Code kostte 63 minuten. Er zijn twee ZEBRA simulators voor de PC geschreven, waarvan een door Willem van der Poel zelf. 
De X1 is de eerste computer die Electrologica heeft uitgebracht. De X1 was een volledig getransistoriseerde computer. In september 1956 werden de specificaties van de X1 opgesteld. Eind 1956 was het gedetailleerde ontwerp klaar. En eind 1957 deed het prototype van de X1 zijn eerste berekening. De X1 was een binaire computer, de woordlengte was 27 bits. Het geheugen bestond volledig uit magnetisch kerngeheugen en was maximaal 32768 woorden groot, waarvan 8192 woorden bestonden uit read-only geheugen. De X1 had een interruptsysteem dat een interrupt genereerde als een in- of uitvoer opdracht klaar was. Edsger Dijkstra en Jaap Zonneveld hebben de eerste ALGOL 60 compiler ter wereld geschreven voor de X1. 
De eerste chip of integrated circuit werd gemaakt, Jack Kilby van Texas Instruments ziet kans een aantal transistoren op een plaatje halfgeleidermateriaal met elkaar te verbinden, en hij bouwt zo het allereerste geïntegreerde circuit (IC). De microprocessor zal nog tot 1971 op zich laten wachten.
Algol is een zeer invloedrijke programmeertaal, de naam is een afkorting voor Algorithmic Language. De taal is voortgekomen uit de wens om een machine-onafhankelijke programmeertaal te maken die zoveel mogelijk moest lijken op gebruikelijke wiskundige notatie. De taal was daarmee een reactie op de weinige andere destijds al bestaande programmeertalen, Cobol en Fortran. Algol was ook de eerste taal die alle programmeerparadigma’s zou combineren, alle moderne programmeertalen ontlenen wel ideeën aan Algol. Ironisch genoeg was de taaldefinitie zo ontzettend uitgebreid, dat nooit iemand het voor elkaar heeft gekregen een compiler voor de complete taal te maken… Toch waren de gedeeltelijke implementaties, die gebruik maken van een interpreter. In 1960 kwam Algol-60 uit, als resultaat van werk van John Backus, Peter Naur en Edsger W. Dijkstra. De Amerikaans beroepsvereniging ACM besloot dat deze taal de standaardtaal zou worden voor het weergeven van algoritmes in haar blad Communications of the ACM.
Dit is het jaar dat ik geboren ben, mijn geboortejaar valt dus samen met het geboortejaar van de programmeertaal Cobol! Leuk om te vermelden dat ik ook ooit het praktijkdiploma Cobol programmeur gehaald heb maar het verder nooit gebruikt heb behalve in 1999 toen ik een in Cobol geschreven applicatie jaar 2000 proof gemaakt heb. 
Cobol is ontwikkeld in 1959 in opdracht van het Amerikaanse Department of Defense, het moest een taal zijn die gemakkelijker te lezen, schrijven en onderhouden was dan de tot dan toe gangbare talen en die op meerdere typen computers inzetbaar moest zijn. De eerste versie van Cobol stamt uit 1960, COBOL-60. De thuisbasis van COBOL is het IBM-mainframe, tegenwoordig draait COBOL daarnaast ook op onder meer Microsoft Windows en Unix. Van oudsher was de taal gericht op het makkelijk omspringen met (grote) gegevensbestanden in een batch-georiënteerde omgeving. Nog zeker 30 procent van alle software die momenteel in gebruik wordt is in Cobol geschreven, echter het vinden van goede Cobol programmeurs wordt steeds moeilijker. 
De PDP-1 (Programmed Data Processor-1) is de eerste computer van Digital Equipment Corporation en deze kwam in 1959 op de markt. Men noemde het een Programmed Data Processor in plaats van een computer om politieke redenen en de naam PDP is daarna blijven hangen. Deze computer is legendarisch omdat hierop de hacker cultuur bij het MIT ontstond en het eerste echte computerspel “Spacewar” op deze computer ontwikkeld is. The PDP-1 gebruikte een 18-bit word geheugen van standard 4096 words. The PDP-1 bestond uit 2,700 transistoren en 3,000 diodes op diverse printplaten in een 19 inch rack en de rekenkracht was vergelijkbaar met een draagbare rekenmachine van begin jaren 90 vorige eeuw. The PDP-1 woog ongeveer 730 kg.
De PASCAL (vernoemd naar Blaise Pascal, tevens een afkorting voor Philips Akelig Snelle CALculator) was de tweede computer die Philips heeft gemaakt. De PASCAL begon als een betrouwbare PETER, maar uiteindelijk werd besloten om een geheel nieuwe computer ervan te maken. Toen hij klaar was, was het de snelste computer in de hele wereld, zelfs sneller dan de X1. De hoge werkfrequentie, dankzij het erg snelle trommelgeheugen en een nieuwe oplossing voor het probleem met de tien transfer, resulteerde in de hoge snelheid. Philips gebruikte de PASCAL in het Philips Natuurkundig Laboratorium in Eindhoven om berekeningen te doen aan cryogeen materiaal, halfgeleiders, televisies en hete lucht motoren. Van deze computer werd later en kopie gemaakt, de P3, het logische ontwerp en de snelheid was hetzelfde, maar de P3 was volledig opgebouwd uit transistoren. Deze computer is gebruikt in het researchlaboratorium van Manufacture Belge de Lampes Electriques in Brussel. 
TTL technologie werd uitgevonden in 1961 door James L. Buie. Transistor-transistorlogica of TTL is een standaard voor digitale logica. TTL werkt met geïntegreerde schakelingen waarvan het typenummer meestal begint met 74. Er bestaan ook TTL-chips voor militaire toepassingen. Deze hebben zwaardere specificaties en het typenummer begint met 54. TTL-chips gebruiken een voedingsspanning van 5 Volt. Ze hebben verder aan aantal digitale in- en uitgangen waardoor ze met elkaar gekoppeld kunnen worden. Oudere huiscomputers waren vaak voor een groot deel uit TTL-chips opgebouwd. 
De DEC PDP-4 was de opvolger van de DEC PDP-1 die door Digital Equipment Corporation in 1992 voor het eerste geleverd werd. Van de tussenliggende nummers 2 en 3 zijn er geen echte exemplaren verkocht. De PDP-4 was eigenlijk een goedkopere (en langzamere) versie van de PDP-1. De machine woog ook maar 490 kg (i.p.v. de 730 kg voor de PDP-1) en er zijn er c.a. 54 exemplaren van verkocht. 
De DEC PDP-5 computer was de eerste echte commercieel geproduceerde computer ter wereld en deze verscheen in 1993 op het toneel. Het was de eerste 12 bits computer van DEC en de instructieset was de grondslag voor de oh zo bekende PDP-8. De minimale configuratie van de PDP-5 bestond uit één enkele 19-inch kast met 150 printplaten die samen meer dan 900 transistors bevatten. De machine werd aangeboden met 1024 tot 32.768 12-bits woorden ringkerngeheugen. Er werden meer dan 1000 exemplaren van gebouwd en verkocht. 
De PDP-6 was in 1964 DEC’s eerste “grote” computer, het gebruikte 36-bits woorden, net als IBM, Honeywell en General Electric. De adressering bleef 18-bit, zoals in eerdere DEC-machines en de machine werd geleverd met een ringkerngeheugen 32.768 woorden. Daarnaast bevatte de PDP-6 ook 16 geheugenlocaties die door middel van snelle flip-flops waren opgebouwd en deze werden als snelle registers gebruikt als eerste 16 geheugenlocaties van het geheugen. De PDP-6 woog ongeveer 770 kg. Wereldwijd werden er slechts 23 exemplaren, de machine was complex en duur om te bouwen, maar ook moeilijk te installeren en werkend te krijgen op de locatie van de klant. Commercieel gezien was de computer geen succes. 
In 1965 werkte Bell Telephone Laboratories (Bell Labs, een afdeling van AT&T ) met General Electric en Project MAC van MIT aan het schrijven van een besturingssysteem genaamd Multics. Helaas besloot Bell Labs dat het project nergens toe leidde en brak de groep uiteen, hierdoor bleef Bell Labs achter zonder goed besturingssysteem. Dit systeem was echter wel de basis van het latere Unix besturingsysteem. 
De DEC PDP-7 is een minicomputer die gemaakt werd door Digital Equipment Corporation. De introductie was in 1965, het was het eerste system dat hun Flip-Chip techniek gebruikte en de prijs was voor die tijd maar $72,000 USD. De PDP-7 was de derde tak van de Digital 18-bit machines met ongeveer dezelfde instructie set en architectuur als de PDP-4 and the PDP-9. Ook een leuk details is dat het de eerste wire-wrapped PDP machine was. Er draaien momenteel nog steeds een paar PDP-7 machines. 
De X8 is net zoals zijn voorganger, de X1, gemaakt door Electrologica en was min of meer upward compatible met de X1. Het kerngeheugen had minimaal 16384 woorden en maximaal 262144 woorden. Een geheugencyclus duurde 2,5 microseconden. De X8 had drie registers van 27 bits en een register van 54 bits. Al deze registers waren bruikbaar als indexregisters. De X8 had hardwarematige ondersteuning voor floating-point getalen. De computer had een aparte communicatie-processer die CHARON (Centraal Hulporgaan Autonome Regeling Overdracht Nevenapparatuur) werd genoemd. Deze computer heet de X8 omdat deze machine was ontworpen als een computer die acht keer zo snel zou zijn als de X1. Uiteindelijk was de X8 ongeveer twaalf keer zo snel als de X1. 
Uitvinding van de muis door Doug Engelbart in het Stanford Research Instituut. In die tijd deed men daar al onderzoek naar zaken als grafische gebruikersinterfaces. De eerste muis was nog geheel van hout en maakte gebruik van twee schijven die haaks op elkaar stonden. Muizen met bal zouden nog jaren op zich laten wachten. De muis is pas echt doorgebroken bij de introductie van de Apple-Macintosh-computer in 1984. 
De diskette en floppy disk drive (FDD) werd in 1967 uitgevonden door de IBM-technicus Alan Shugart. De eerste floppydrives gebruikten een schijf met een diameter van 8 inch, ongeveer 20 centimeter en een capaciteit van slechts 80 kilobytes. Leveranciers van homecomputers, die tot dan toe gebruik maakten van magnetische tapes (compact cassette), zagen al snel de mogelijkheden van het nieuwe medium. De eerste floppydisk in een thuiscomputer was de 5¼” versie (ongeveer 13 centimeter), klein genoeg om in een desktopmachine te passen, met een capaciteit van 360 kB. Omdat deze machines nog geen harde schijf hadden, werd het besturingssysteem geladen van een floppy, waarna het schijfje werd vervangen door een ander waarop de applicatie stond. Latere machines hadden twee drives zodat de schijf met het besturingssysteem in drive A kon blijven terwijl de applicatieschijf in drive B werd geladen. Latere disketteversies konden 1,2 megabytes bevatten. 
In 1968 bracht HP zijn eerste computer op de markt en hoewel het eigenlijk een volwaardige computer was noemde HP het om marketing redenen een programmeerbare rekenmachine. Hoewel HP (Hewlett-Packard Company) al bestond sinds 1939, maakte men in de beginjaren alleen maar elektronische apparatuur. Dit was hun eerste stap naar het bouwen van computers. Het idee voor het apparaat stamde van de ingenieur Thomas “Tom” E. Osborne en het was een technisch hoogstandje omdat er geen geïntegreerde schakelingen in zaten, de CPU was volledig uitgevoerd in discrete componenten. Vanwege de overeenkomsten tussen de machines van Hewlett-Packard en Olivetti volgde een juridische strijd die gewonnen werd door Olivetti waarna HP een flink bedrag aam royalty’s moest betalen. 
In 1970 kwam de PDP-11 uit, PDP staat voor Programmable Data Processor. De PDP-11 computers werden geproduceerd door de Amerikaanse leverancier Digital Equipment Corporation (DEC). De PDP-11 was de opvolger van DEC’s PDP-8 computer. Door de 16 bits architectuur kon de PDP-11 64 kilobyte geheugen adresseren. Op den duur was dat een belangrijke beperking. De PDP-11 werd in de 80-er jaren opgevolgd door de 32 bits VAX minicomputer van DEC. 
In 1965 werkte Bell Telephone Laboratories aan het schrijven van een besturingssysteem genaamd Multics, dit project werd gestopt waarna Ken Thompson op eigen initiatief verder ging eerst op een ongebruikte PDP-7. Later werden er een hoop nieuwe hulpprogramma’s geschreven door Ritchie en Thompson en anderen en het systeem ontwikkelde zich steeds meer tot een volwaardig bruikbaar besturingssysteem op de PDP-7. Om te laten zien wat het besturingssysteem waard was werd het in 1971 overgezet naar de PDP-11, financiering voor dit experiment was beschikbaar omdat de patentenafdeling van Bell Labs een nieuw tekstverwerkingssysteem nodig had; dit zou samen met het nieuwe systeem ontwikkeld worden. Intussen was UNICS veranderd in Unix. In 1973 werd nagenoeg het hele systeem herschreven in C waardoor het makkelijker overdraagbaar werd naar andere computertypes en er steeds meer gebruikers bij kwamen. 
Een Japanse klant vraagt het nog jonge Intel Corporation of ze een serie chips wil maken voor een programmeerbare rekenmachine. Dat lijkt ingenieur Ted Hoff een uitdaging. Alleen vindt hij losse chips maar lastig en nodeloos ingewikkeld. Waarom niet één programmeerbaar “logisch apparaat” dat verschillende taken aankan en zijn instructies uit halfgeleidergeheugenput? Samen met collega’a Les Vadasz, Stan Mazor en Federico Faggin gaat Hoff aan het werk, en uiteindelijk weten ze alle schakelingen op één chip onder te brengen. Het resultaat is de allereerste microprocessor , de Intel 4004. Deze processor draaide op een kloksnelheid van 108 KHz en kon een geheugen van maximaal 640 bytes aanspreken. De 4004 is een 4-bits processor. (8-bits architectuur waarvan slechts 4-bits werden gebruikt. Deze processor had 2300 transistoren, die samen evenveel rekenkracht hebben als de kolossale ENIAC van een kwart eeuw eerder. Maar hij kost maar 200 dollar, dat is ruim 2000 keer goedkoper. De 4004 heeft een 16-pens behuizing, ter vergelijking, de huidige Intel Core heeft er 1366. De 4004 heeft 2300 transistors aan boord, zoveel waren er in die tijd nog nooit op één chip geplaatst. De 4004 chip heeft 46 (later 50) instructies en werkt maximaal op 740 kHz. De 4004 heeft een voedingsspanning van maar liefst 15 volt nodig, dat is bijna 15 keer zo veel als zuinige processoren nu. Het is niet zo dat er in één cyclus één instructie kan uitgevoerd worden, bijna alle instructies hebben meerdere cycli nodig. Toch was het voor die tijd een revolutionaire uitvinden. 
Pong was in 1971 de eerste commercieel echt succesvolle game. Het stond in speelhallen, bowlingbanen en snackbars en was verpakt in een nep-houten kast met een knalgeel front waar in grote zwarte letters Pong op staat. Twee besturingsknoppen, twee balkjes en een balletje op een zwart Tv-scherm, dat is het. Dankzij z’n eenvoud is het spel een onmiddellijk en enorm succes, in het eerste jaar verkoopt Atari 8500 kasten à 1200 dollar (fabricagekosten: 500 dollar)! 
De programmeertaal C (gemaakt door Dennis Ritchie) is gebaseerd op de programmeertaal B, die weer op BCPL was gebaseerd. Het is een zeer praktische programmeertaal die meer op Algol lijkt dan op andere voorlopers zoals in historische volgorde Fortran, Cobol en BASIC. Pascal is ook een versimpeling van Algol, maar dan in een andere richting. Terwijl Pascal juist meer afstand neemt van de machine waar het op moet werken, ligt C juist dicht tegen de machine aan; het is betrekkelijk ‘low-level’. De invloed van C is zo groot dat sindsdien de meeste nieuwe talen zoals C++, Objective C, Java, Javascript, C# en PHP grotendeels de syntaxis van C gebruiken. Hoewel het in eerste instantie bedacht was om besturingsystemen mee te schrijven (Unix is volledig met C gemaakt) werd het een hele populaire taal voor vele toepassingen. De taal C is binnen de Unix wereld nog steeds de broncode distributie voor vele programma’s en voor “snelle” spellen was en is het nog steeds populair. 
In 1972 bracht HP de HP-35 uit en dit was de eerste zakrekenmachine en ook werelds eerste wetenschappelijke zakrekenmachine. Rond 1970 daagde HP mede-oprichter Bill Hewlett zijn collega’s uit om een “HP-9100 (hun kantoor rekenmachine) in zakformaat” te maken en zo ontstond deze rekenmachine. De “35” in de naam van de rekenmachine kwam van het aantal toetsen. De originele HP-35 was verkrijgbaar van 1972 tot 1975. Intern was de rekenmachine gemaakt met een seriële (1-bits) processorchipset die onder contract door Mostek gemaakt werd, die 56-bits drijvende-kommagetallen kon verwerken.
De Intel 8008 processor is een type processor van Intel, die diende als de opvolger van de 4004. Deze processor was de eerste 8-bit processor en bevatte al 3,500 transistors. De adresbus was 14-bits en kon daarmee 16 kB geheugen adresseren. Omdat de constructie van een hardware met een enkele processor eenvoudig was, werd hij veel in laboratoria gebruikt en bij het technisch onderwijs als studiemateriaal. De processor werd weinig in computers toegepast omdat de prestaties niet bijzonder waren en de processor ingewikkelde elektronica nodig had. 
De Intel 8080 was een microprocessor ontworpen en gefabriceerd door Intel. De 8-bits CPU werd in april 1974 uitgebracht met een klokfrequentie van 2 MHz. Door de brede 40-pinsbehuizing van de 8080 kan de processor een 16-bits brede adresbus en een 8-bits brede databus gebruiken, waardoor de adresruimte 64 kilobytes bedraagt. Er zijn zeven 8-bit registers, een 16-bits stack pointer en een 16-bits program counter, de eerste microcomputer op één enkele kaart werd gebouwd op basis van de 8080. De 8080 werd gebruikt in veel computers uit de begintijd, zoals de MITS Altair 8800 en de IMSAI 8080, waarmee de basis gelegd werd voor machines met het CP/M-besturingssysteem. De ontwerpers van de processors begonnen na een verschil van mening met Intel hun eigen fabriek en brachten de kloon Z80 (Zilog) op de markt, deze processor is veel uitgebreider maar verder volledig compatibel met de 8080.
De Altair 8800 had geen muis, geen toetsenbord en geen beeldscherm. Op basis van de Intel 8080 microprocessor, waarin 4800 transistors waren verwerkt was het de eerste personal computer. Klanten moesten de Altair zelf in elkaar zetten en programmeren, aanvankelijk werden de gegevens op audiocassettes opgeslagen. Een zekere Bill Gates schreef hiervoor samen met Paul Allen een programmeertaal (Basicversie). De invoer gebeurde door schakelaartjes in de drukken, de uitvoer was antwoord door lampjes te laten knipperen. De Altair had een geheugen van welgeteld 256 bytes en kostte als bouwpakket 400 dollar.
In 1975 converteerden Bill Gates (19) en Paul G. Allen (22), twee jeugdvrienden uit Seattle, de programmeertaal BASIC wat tot die tijd een populaire mainframe-computerprogrammeertaal was, voor gebruik op een eenvoudige personal computer, de Altair. Altair Basic functioneerde in maart en het “Micro-soft”-partnerschap werd in april bezegeld, maar zou pas een paar maanden later zijn naam krijgen. In de daaropvolgende jaren verfijnden ze BASIC en ontwikkelden ze andere programmeertalen, MS-DOS en MS-Windows.
De programmeertaal BASIC was bedoeld om mensen snel te kunnen leren programmeren. De naam is een acroniem voor Beginners All-purpose Symbolic Instruction Code. Er is een grote gelijkenis met de taal Fortran. Microsoft schreef in 1975 de eerste BASIC-interpreter voor de MITS Altair 8800 computer. Deze werd daarna ook verkrijgbaar veel andere computers. Veel oude computers, waaronder de originele IBM PC uit 1981, werden geleverd met een BASIC interpreter in ROM, genaamd BASICA, zodat de computer na aanzetten onmiddellijk kon worden geprogrammeerd. Op computers voor thuisgebruik (Commodore64 e.a.) werd rond 1980 een variant van BASIC geleverd die door Microsoft was gestandaardiseerd en uitgebreid: MSX-BASIC (de MSX staat hier voor Microsoft eXtended). Microsoft zou later ook BASIC-interpreters uitbrengen voor MS-DOS 3 (GWBASIC, 1985), gebundeld met MS-DOS 5.0 (QBasic, 1991), met een grafische interface (Visual Basic 1.0 voor MS-DOS en Windows, 1991) en gebundeld in het pakket Visual Studio (1996). Over de versie Visual Basic .NET (ook wel VB7 genoemd, 2002) zegt Microsoft zelf dat de taal zodanig veel veranderd is dat alle oude gebruikers hem helemaal opnieuw zullen moeten leren.
Apple Computers, Inc. werd op 1 april 1976 opgericht door schoolverlaters Steve Jobs en Steve Wozniak, die het nieuwe bedrijf een visie gaven om de manier waarop mensen naar computers keken te veranderen. Jobs en Wozniak wilden computers klein genoeg maken voor mensen om ze in hun huis of kantoor te hebben. Jobs en Wozniak begonnen met het bouwen van de Apple I in jobs garage en verkochten deze voor 695 dollar. Dit systeem bestond uit een hoofdkaart die op een stuk triplex was geschroefd, een kast en een voeding zaten er niet bij. Er werden maar een paar van deze computers gemaakt, het werkgeheugen was . Wozniak verliet Apple in 1983 omdat hij niet zoveel interesse had in het managen van het bedrijf Apple Computers.
De Z80 (mijn eerst liefde als processor) ontstond in 1974 toen Federico Faggin vertrok bij Intel om samen met Ralph Ungermann het bedrijf Zilog te starten. Faggin werkte eerder als hoofdontwerper onder meer aan de Intel 4004 en de 8080 processor. De Z80 is een 8 bit processor en werd officieel uitgebracht in 1976. De processor is opcode compatibel met de 8080 van Intel (wat een erg slimme zet was), maar had meer instructies, registers en adresseringsmethoden. Het ontwerp van de Z80 was gericht op het gebruik in computerterminals, printers, kasregisters, maar er zijn ook zeer veel thuiscomputers gemaakt op basis van de Z80 computer zoals de TRS80, de Sinclair computer reeks, de Philips P2000 en de bekende MSX computers. Zelf heden ten dage is er nog een club fanatieke hobbyisten die ontwerpen bouwen voor de Z80 microprocessor. De chip is nog steeds leverbaar.
In 1976 bracht National Semiconductor de INS8060 of SC/MP (uitgesproken als scamp) processor uit als Simple Cost-effectieve Micro Processor. De processor had een paar vreemde eigenaardigheden zoals een 12 bits program counter en vier bank switch adres bits en de vreemde mogelijkheid om via een control pin drie processoren op één enkele set geheugen te laten werken waardoor er heel eenvoudig een multiprocessor systeem te maken was. Ook had het on kosten te verlagen een 1 bit ALU waardoor de processor niet echt snel was. Maar het was een mooi simpel ontwerp en het bekende elektronicablad Elektuur bouwde er meerdere systemen mee. Dit was mijn eerste kennismaking met een microprocessor. Sinclair bracht een board met de naam MK14 uit met daarop een SC/MP processor. Voor de hobbyist was het een leuke en relatief goedkope processor, in de industrie sloeg het niet aan. 
Dit was een computer in de vorm van een dik toetsenbord, dat werd aangesloten op een losse monochrome monitor. De computer beschikte over een BASIC-taal in ROM en was standaard uitgerust met 4 kB RAM en er kon een cassetterecorder op worden aangesloten, waarop programmatuur en data kon worden opgeslagen. De eerste BASIC-versie betrof een eenvoudige versie (level 1). Deze werd al spoedig vervangen door een uitgebreidere door Microsoft gelicenseerde versie (level 2). De TRS-80 model 1 level 2 kon ook uitgebreid worden met een zogenaamde Expansion Interface (EI). Hierdoor kon beschikt worden over meer geheugen (tot 48kB) en een aansluiting voor een parallelle printer. Ook kon men hierdoor de computer verder uitbreiden met (tot 4) diskettestations (single sided, single density 5¼”-diskettestations) en een seriele verbinding RS232. Naast BASIC kon men ook programma’s ontwikkelen in zogenaamde assembler of machinetaal. Veel hobbyisten hebben de model 1 zelf uitgebreid met hardware-aanpassingen zoals de processor versnellen (van 1,7 naar 2,5 MHz), het weergeven van kleine letters (lower case), het in het toetsenbord uitbreiden van het geheugen, enz. In Nederland werd op 1 oktober 1978 de ‘TRS-80 Gebruikersvereniging’ opgericht die 2-maandelijks het blad ‘Remarks’ uitgaf.
De Apple II was een pc voor thuisgebruik, gebouwd met de Motorola 6502 microprocessor met een geheugen van 16 kB. Deze computer wordt aangesloten op een (kleuren!) tv, de data wordt bewaard op cassettebandjes. Het geheugen was 4 kB, uit te breiden tot 64 kB. Deze Apple II wordt een enorm succes en Apple II levert Apple de eerste miljoenen op. Het was een kant-en-klaar systeem met ingebouwd toetsenbord, geluid, kleurengraphics en optioneel een diskettestation. Met een prijs van $2600.- was het de duurste thuiscomputer.
De Atari 2600 spelcomputer die oorspronkelijk de Atari VCS (Video Computer System) werd genoemd, kunnen we beschouwen als de oervader van alle moderne gamecomputers. Er werden totaal meer dan dertig miljoen van verkocht en er werden, samen met andere bedrijven, honderden miljoenen spellen verkocht. Het toestel werd pas echt populair toen het spel Space Invaders werd uitgebracht. Het system was gebouwd rond een 6507 processor en een custom TIA video chip en had maar liefst 128 bytes Ram.
In juni 1977 bracht Commodore de Commodore PET (Personal Electronics Transactor) op de markt en het was een van de eerste personal computers en het was de basis voor de gehele 8-bits productielijn die Commodore zou gaan opzetten. De computer bevat een MOS 6502-processor en maximaal 96 kB intern geheugen en de videochip was in de eerste modellen een TTL videocircuit en later een MOS 6545. De computer had ingebouwde BASIC programmeertaal in ROM-geheugen.
De MK14 computer is gebaseerd op de SC/MP CPU (INS8060) van National Semiconductor en wordt standaard geleverd met 256 bytes RAM en 512 bytes ROM. Het gebruikte een achtvoudige rode zevensegmentendisplay en er was ook een optionele VDU die 32 × 16 tekst of 64 × 64 afbeeldingen ondersteunde. Invoer was een toetsenbord met 20 membraantoetsen en een resetschakelaar. Een cassette-gebaseerde en PROM gebaseerd opslag waren optionele extra’s net als een zeer eenvoudige geluidskaart. Het was een echte hobby computer die men zelf uit kon breiden en het basis model moest in HEX machinecode geprogrammeerd worden.
De Intel 8086 processor was zowel de eerste 16-bit processor als de eerste x86 processor en werd uitgebracht in 1978 door Intel. Intel bracht korte tijd later een versie van de 8086 uit, de 8088, die intern in 16-bit werkte, maar aan de buitenkant een 8-bits bus had, deze processor werd door IBM verkozen voor de eerste IBM PC. De 8086 is uitgebracht in kloksnelheden van 4,77 (de snelheid in de eerste PC) tot 10 MHz. Veel PC-klonen hadden een optie om de processor tussen de oorspronkelijke 4,77 MHz en 8 MHz te kunnen schakelen. Instructies werden in 4 tot ongeveer 200 klokpulsen uitgevoerd. 
In 1978 kwam de ABC 80 (Advanced BASIC Computer 80) op de makt, het was een personal computer ontwikkeld door het Zweedse bedrijf Dataindustrier AB (DIAB). De ABC 80 was gebouwd rond een Z80 en 16 KB ROM met een snelle semi-compilerende BASIC-interpreter. Het had 16-32 KB RAM als hoofdgeheugen en een speciale (meegeleverde) bandrecorder voor programma- en gegevensopslag, maar kon ook worden uitgebreid om diskdrives en vele andere randapparatuur. De ABC 80 werd gebruikt in scholen en kantoren in Scandinavië en delen van Europa maar werd ook gebruikt voor industriële automatisering en wetenschappelijke meet- en regelsystemen.
De Motorola 68000 processor was in de jaren 80 een bijzonder populaire processor in homecomputers. Onder andere Commodore, Apple en Atari gebruikten deze processoren. Ook de CD-i speler van Philips werkte met een 68000 processor. In de jaren 90 is deze processor in ontelbare apparaten ingebouwd. Type architectuur was CISC (Complex Instruction Set Computer) en het aantal registers was 8 x 32-bit dataregisters en 8 x 32-bit adresregisters. 
In juni 1981 kwam de Texas Instruments TI-99 op de markt, de computer werd op de antenne-ingang van een televisie aangesloten via een apart kastje. Data bewaren gebeurde met een cassetterecorder, en ook was er een aansluiting voor een joystick. Boven op het apparaat was een uitbreidingsslot waar modules in gestoken konden worden. Helaas had de computer zeer beperkte grafische mogelijkheden behalve een zelf te definiërende tekenset. Mede hierdoor is de computer uiteindelijk voor onder de kostprijs gedumpt op de markt. Wat bijzonder was aan deze computer was de geheel eigen TMS9900 (16-bits-chip processor) van Texas Instruments zelf.
In 1979 werden door Atari een reeks 8 bit-homecomputers die waren gebaseerd op de MOS Technology 6502-processor. De eerste modellen waren de Atari 400 en 800 en uiteindelijk waren deze computers de grootste concurrenten voor de Commodore 64. De computer was sneller en had meer grafische mogelijkheden, alleen het geluid was minder dan dat van de Commodore 64. Uiteindelijk ging de markt naar 16 bits computers en verdween de Atari 8 bit reeks van de markt.
In Maart 1979 kwam de Acorn Microcomputer (later hernoemd tot Acorn System 1) op de markt, met een 6502 op 1MHz, die was bedoeld voor gebruik in laboratoria, maar door de lage prijs ook redelijk populair bij hobbyisten was. In 1980 ontwikkelde Acorn deze computer door naar de System 2 en uiteindelijk naar de System 3, System 4 en System 5. Alle Acorn System-systemen konden worden gekoppeld met een extern toetsenbord die ook voor de Acorn Atom werd gebruikt.
In de zeventiger jaren was het Amerikaanse ministerie van defensie bezorgd om het grote aantal verschillende programmeertalen dat werd gebruikt voor militaire projecten. In 1975 werd de Higher Order Language Working Group (HOLWG) gevormd met de opdracht om een manier te vinden om dit aantal te reduceren. De werkgroep schreef een serie documenten met eisen waaraan een standaardtaal moest voldoen en er werd een aanbesteding uitgeschreven voor een nieuwe programmeertaal en vier bedrijven werden ingehuurd om hun voorstellen verder uit te werken onder de codenamen Rood, Groen, Blauw en Geel. In mei 1979 werd het Groene voorstel, ontworpen door Jean Ichbiah van Honeywell Bull, gekozen en kreeg het de naam Ada. Het reference manual werd goedgekeurd op 10 december 1980 (Ada Lovelace’s verjaardag). Het Amerikaanse ministerie van defensie eiste het gebruik van Ada voor elk software project dat zij financierden als er meer dan 30% nieuwe code uit zou komen (hoewel er vaak uitzonderingen op deze regel werden toegestaan). De regel werd officieel afgeschaft in 1997. Soortgelijke eisen bestaan in andere NAVO landen. De taal werd een ANSI standaard in 1983 en een ISO standaard in 1987.Ada 95 is de gecombineerde ISO/ANSI standaard (ISO-8652:1995) en is de meest recente Ada standaard. Het oorspronkelijke doel om het aantal programmeertalen binnen het ministerie van defensie te verminderen is gehaald. In 1983 waren er meer dan 450, in 1996 waren dat er nog “maar” 37.
De Sinclair ZX80 was een eenvoudige thuiscomputer die door het bedrijf Sinclair Research van Clive Sinclair in 1980 werd uitgebracht. Het was de eerste computer die voor minder dan 100 pond verkocht werd in Groot-Brittannië, namelijk voor £99,95. De ZX80 kon enkel via de post besteld worden, en werd geleverd als kit om zelf te assembleren, dan was de prijs £79,95. De machine had een witte plastic kast en een klein blauw membraan-toetsenbord en ze moest op een televisietoestel worden aangesloten. Het display had 24 regels van 32 tekens, voor het genereren van het videosignaal gebruikte de ZX80 een combinatie van (zeer eenvoudige) hardware en software, waardoor ze enkel een beeld kon genereren wanneer er geen programma werd uitgevoerd, dus wanneer de machine wachtte op een toetsaanslag van de gebruiker viel het videosignaal weg. Programma’s kon men bewaren op audiocassettes. De computer gebruikte als CPU een Zilog Z80-kloon, de NEC 780C-1 chip, en had 1 KB RAM-geheugen (optioneel uitbreidbaar tot 16 KB) en een Sinclair BASIC-editor/interpreter samen met het besturingssysteem in een 4 KB ROM.
In 1980 kwam HP met de Hewlett-Packard serie 80 kleine wetenschappelijke desktopcomputers op de markt. De HP-85 bevatte een CPU en het toetsenbord en een geïntegreerde monitor, met een ROM-gebaseerd besturingssysteem, 16 kB dynamisch RAM, een tapedrive voor DC-100 cartridges (210 kB capaciteit, 650 B/s overdracht) en een thermische printer. Zowel het scherm als de printer geven naast tekst ook afbeeldingen weer en de printer kan alles kopiëren wat op het scherm wordt weergegeven. De machines waren gebouwd rond een HP-gepatenteerde CPU met de codenaam Capricorn die draaide op 625 kHz en had een BASIC-interpreter in ROM (32 kB). Programma’s kunnen worden opgeslagen op DC-100 cartridgetapes of op externe disk/tape-eenheden. Voor de grotere HP-86- en HP-87-serie bood HP ook een plug-in CP/M-processorkaart met een aparte Zilog Z-80-processor.
In 1980 bracht Intel de 8051 microcontroller op de markt en ik heb zelf veel schakelingen en apparaten (modems) ontworpen met deze processor. De 8051 is een acht bit CISC processor die in heel veel types op de markt is gebracht, ook door vele andere fabrikanten waarvan Atmel wel de bekendste is. Het systeem had santaard 4 kb rom en 256 bytes ram aan boord wat een grote uitdaging was voor de programmeur. Maar er kon ook 64 kb ROM en 64 kb Ram extern aangesloten worden waarbij men dan wel veel I/O pinnen moest opofferen. De processor had standaard een aantal Timers meerdere Interrupt lijnen en een interne seriële uart aan boord en veel programmeerbare I/O pinnen. De processor was ook niet duur en werd in vele apparaten als centrale processor gebruikt. Ook tegenwoordig word deze processor nog steeds gebruikt en is het nog steeds verkrijgbaar.
In 1981 kwam de Commodore VIC 20 op de markt als een van de eerste homecomputers. Het grootste verschil met zijn opvolger de Comodore 64 was het beperkte geheugen van 5kB RAM en 20kB ROM. Het RAM-geheugen was wel weer uitbreidbaar met een externe module (cartridges) van bijvoorbeeld 16kB. VIC staat voor Video Interface Chip, waar de 20 voor staat is niet duidelijk. Ondanks het beperkte geheugen waren er toch veel spellen beschikbaar voor deze computer waardoor deze snel erg populair werd.
In 1981 introduceerde Philips de P2000 homecomputer en het was een voor die tijd redelijk geavanceerde computer. De P2000 bestond uit een Z80 microprocessor op 2,5 MHz., 4 KB ROM, 16 KB RAM en 2 KB video RAM. Voor video werd gebruik gemaakt van een Teletext chip waardoor de video mogelijkheden overeen kwamen met Viditel en Teletext (40 tekens en 24 regels). De computer had een platte kast met een daarop vast gemonteerd toetsenbord. Bovenop zaten twee slots, een voor een Rom cartridge en een voor een I/O cartridge. Het bijzondere was een ingebouwde mini-cassettedrive die erg snel was en waarbij het opzoeken en wegschrijven volledig automatisch was. De computer was relatief duur maar wel van erg goede kwaliteit hardware die tegen een stootje kon en de P2000 was daarom redelijk populair in het onderwijs.
In 1982 introduceerde ASCII Corporation de MSX-standaard, de afkorting betekende ‘Machines with Software eXchangeability’, al werd ‘MicroSoft eXtended’ ook gebruikt. Het kwam er op neer dat MSX-software op iedere computer kon draaien waar het MSX-logo op stond. Dit voor die tijd revolutionaire idee sloeg aan, mede door Microsoft, die het BIOS, de BASIC en besturingssysteem voor de machines schreef. Grote merken als Philips en Sony brachten meerdere MSX-homecomputers uit. In Amerika en Engeland werd het geen succes; mede daardoor kwam de productie van MSX-computers in 1992 ten einde. Uiteindelijk zijn er wel ruim 5 miljoen systemen verkocht.
In 1982 introduceerde Clive Sinclair de ZX Spectrum als opvolger van de ZX80 en ZX81 computer. Hoewel de naam van deze computer eerst ZX82 zou gaan worden, werd er voor ZX Spectrum gekozen omdat deze computer met kleuren kon werken. Opvallend aan deze computer waren de kleine rubberen toetsen en de mogelijkheid om via toetscombinaties te kunnen programmeren. Er waren veel spellen voor deze computer beschikbaar. De computer was net als zijn voorgangers voorien van een Z80 microprocessor en een spciale ULA (Uncommitted Logic Array) chip die speciaal voor de ZX Spectrum gemaakt was en waar veel functies in waren ondergebracht. In 1984 werd de Spectrum+ uitgebracht met een grotere behuizing en een toetsenbord met harde plastic toetsen.
De Commodore 64 (ook C64 of CBM64) is een bekende maar ook tamelijk onconventionele homecomputer van de firma Commodore uit de beginperiode voor hobby- en thuisgebruik. Het is met een geschat aantal van 17 tot 30 miljoen exemplaren nog steeds de best verkochte computer aller tijden. Het apparaat kwam in 1983 op de markt, de behuizing bestond uit een soort dik toetsenbord, waarbij het computergedeelte zich onder de toetsen bevond. De Commodore 64 werd aangesloten op een televisietoestel, die als monitor voor beeld en geluid diende. De Commodore 64, die bij de ontwikkeling VIC-30 werd gedoopt, maar nooit onder die naam op de markt kwam, was door Commodore ontwikkeld als opvolger van de VIC-20. Het nummer 64 slaat op het werkgeheugen van 64 kB, onder BASIC was er echter slechts 38 kB vrij voor de gebruiker.
C++ is een programmeertaal die ontworpen is door Bjarne Stroustrup in het Bell Labs gedurende 1983-1985. C++ is een uitbreiding van de programmeertaal C, voor 1983 voegde Bjarne Stroustrup als features toe aan C en noemde dat “C with Classes”. He combineerde het gebruik van classes uit Simula’s en object georienteerdheid samen met de snelheid en efficiency van de taal C. De taals C++ was zeer populair, grote delen van windows zijn er in geschreven maar ook voor snelle spellen was de programmeertaal. De taal is door de taal java en het C# voorbijgestreefd maar het heeft als basis voor beide voorgenoemde talen gediend.
HP-150 (ook bekend als HP Touchscreen of HP 45611A) was een compacte, krachtige computer en het was gebaseerd op de Intel 8088. Het was een van ‘s werelds eerste touchscreen computers. Ondanks dat het een aangepaste MS-DOS versie draaide, was de computer niet IBM PC compatibel. De 8088 CPU draaide op 8 MHz (de IBM PC op 4,77 MHz) en met behulp van add-onkaarten kon het hoofdgeheugen worden verhoogd van 256 kB naar 640 kB. Het moederbord had echter geen optie voor een 8087 math coprocessor. Onzichtbaar voor de gebruiker, draait de HP 150 ook het “Terminal Operating System” (TOS) voor de terminalemulator en als laag onder MS-DOS.
In 1983 bracht Compudata (toen nog geen Tulip computers) de Tulip System 1 op de markt. Het was een volwaardige 16 bits microcomputer met een 8086 processor aan boord die op 8 Mhz draaide. Met deze computer waren ze zelfs iets eerder dan de IBM PC op de markt en die draaide op een 8088 (en 16 bits CPU met een 8 bits bus) en op de helft van de snelheid van de Tulip computer. De eerste System I draaide onder CP/M 86, maar na de komst van de IBM PC werd er snel overgeschakeld naar MS-DOS. Standaard had de System I met 128Kb RAM en dat kon naar 896 KB geüpgraded worden en het had een optie voor een 8087 math coprocessor.
Introductie Apple Macintosh, de eerste computer voor thuis met een grafisch scherm. De Macintosh of kortweg Mac is de naam voor een serie computers op de markt gebracht door het Amerikaanse bedrijf Apple. De eerste Macintosh werd in 1984 vooral geïntroduceerd als goedkope opvolger van de Apple Lisa, een computer waarop al een visuele en muisgestuurde gebruikersinterface als op de Macintosh beschikbaar was en die zijn tijd ver vooruit was, maar vooral door zijn hoge prijs geen succes was. De Macintosh is in veel opzichten de grondlegger van wat nu de PC wordt genoemd. Computers zonder muis- en vensterbesturing a la MS-DOS waren rond 2002 nauwelijks meer verkrijgbaar. De eerste Macintosh draaide op 7,83 MHz terwijl in 2003 kloksnelheden tot bijna 500 keer zo groot worden gehaald. Het oorspronkelijke Mac-besturingssysteem (MacOS) werd uitgefaseerd rond 2002 en vervangen door het op BSD Unix gebaseerde Mac OS X.
In 1984 introduceert HP zijn eerste LaserJet als merknaam voor de lijn laserprinters die op de markt, deze HP LaserJet was werelds eerste desktoplaser printer. Canon leverde zowel mechanismen als cartridges voor alle HP laserprinters. Het was een 300-dpi printer en het gebruikte een 8 MHz Motorola 68000-processor en kon afdrukken in verschillende tekenlettertypen. Het werd bestuurd met PCL3. Vanwege de hoge geheugenkosten had de eerste LaserJet slechts 128 kilobytes geheugen. De eerste LaserJet was een snelle vervanging voor daisy wheel impact printers met alleen tekst en de luidruchtige dot matrix printers. De LaserJet Plus volgde in september 1985.
De Atari ST is een homecomputer die van 1985 tot begin jaren ’90 populair was. Officieel staat “ST” voor “Sixteen/Thirty-two, wat betrekking had op de 16-bits externe bus en 32-bit interne processor. De Atari ST was gebaseerd op de Motorola 68000 CPU-chip, met minimaal 512 kilobyte RAM-geheugen en een 3½-inch floppy diskdrive als opslagmedium. Hij leek op de Apple Macintosh en de Commodore Amiga die ook gebaseerd waren op de Motorola 68000. De 520ST was een alles-in-één apparaat, vergelijkbaar met eerdere homecomputers als de Commodore 64. In de tijd dat de 520ST uitkwam wilden de consumenten een volwaardig toetsenbord, inclusief cursortoetsen en een numeriek toetsenbord. Daardoor viel de 520ST wat groot uit, als men het toetsenbord wilde verschuiven moest de hele computer verplaatst worden.
In 1984 kocht Commodore de firma Amiga Corp. Op, ze hoopten zo een vervolg te breien op het succesverhaal van de Commodore 64. In juli 1985 werd de nieuwe Amiga voorgesteld in New York, het toestel was in tal van opzichten zijn tijd ver vooruit. Het ondersteunde een kleurenpalet van 4096 kleuren en kon in 4-kanaals stereo (2 kanalen per stereo-kanaal) in 8-bit formaat weergeven. Hierdoor was het in tal van opzichten de eerste echte multimediacomputer voor thuisgebruik. Lang voor Windows beschikte Amiga ook over een grafische interface met elkaar overlappende vensters. Een systeem dat werd geïntroduceerd door Apple. Het besturingssysteem AmigaOS ondersteunde eveneens multitasking, shared libraries en het gebruik van de rechtermuisknop. Het was destijds al mogelijk om meerdere programma’s tegelijk te laten draaien.
De allereerste Windows versie kwam uit in 1985 en heette Windows 1.0 en woog totaal 1 mb. Op de verpakking van Windows 1.0 stond dat het in 256 KB geheugen moest kunnen draaien, maar een recensent van de New York Times schreef: Het draaien van Windows in 512 KB is vergelijkbaar met het schenken van stroop op de Zuidpool. Deze eerste versie van Microsoft Windows was geen groot succes. Het was meer een grafische uitbreiding van MS-DOS en bovendien konden de vensters elkaar niet overlappen, omdat dit principe door Apple gepatenteerd was.
In 1985 werkte ik voor Micro Technology als embedded software ontwikkelaar en (mede) hardware ontwerper en we waren toen al bekend om onze MSX Modems. De gangbare standaard was in die tijd nog V23 (1200/75 baud) en V21 (300/300 baud). Ik was verantwoordelijk om de modems aan de PTT standaarden te laten voldoen in software en hardware en onze modems door de PTT / KEMA keuring te krijgen.
In 1986 werd er door de MSX computer producenten een meer geavanceerde MSX2-computer uitgebracht, die in eerste instantie concurreerde met de Atari ST serie en later met de Commodore Amiga. Helaas voor de MSX2 waren er al meerdere 16-bits computers. De MSX2 standaard, hoe geavanceerd ook, was nog gebaseerd op een 8-bits architectuur en kon zich niet meten met de veel snellere, modernere en met grotere geheugens uitgeruste 16-bits Atari’s en Commodore’s. Wel een voordeel was dat diskettes aangemaakt met dit MSX-DOS-besturingssysteem door MS-DOS machines gelezen kon worden en dat er aangepaste CP/M-programma’s op gebruikt konden worden.
Windows 2.0 kwam uit in 1987 en het was een verbeterde versie van Windows 1.0 en leek daar dan ook veel op. In 1988 werden er twee varianten uitgebracht: Windows 2.1/286 en Windows 2.1/386. Deze gebruikten de mogelijkheden van de Intel 80286 en de Intel 80386 chips, zoals de protected mode. Een belangrijke verandering t.o.v. Windows 1.0 was dat vensters elkaar nu ook konden overlappen.
IBM introduceert de Personal System/2 (PS/2) systemen, het PS/2 Model 30 heeft een 8-MHz 8086 aan boord. De modellen 50 en 60 een 10 MHz 80286 en model 80 een 20 MHz 80386. Model 50 heeft een nieuw soort videokaart met VGA. Hierdoor is het mogelijk om 256 kleuren tegelijkertijd te tonen met een resolutie van 320×200 en 16 kleuren bij 640 x 480.
Motorola 68030 is een microprocessor uit de 32 bits in Motorola’ s 68000 familie. Vrijgegeven in 1987, waren 68030 de opvolger aan Motorola 68020, en werden gevolgd door Motorola 68040. De 68030 werd gebruikt in vele modellen van Apple Macintosh II en de Amiga van de Commodore, Sun 3/80 desktopwerkstation, Atari TT en diverse unix werkstations en laserprinters.
In 1987 werkte ik nog steeds voor Micro Technology als embedded software ontwikkelaar en (mede) hardware ontwerper en we brachten het goedkope (maar later ook redelijk verfoeide) MT-Plusmodem uit dat meegeleverd werd door de Postbank voor hun Girotel telebankier pakket. Er waren in deze tijd ook al V22 modems op de markt die (1200/1200 baud full duplex waren) maar wij gebruikten nog steeds onze oude modem technologie en dat was nog steeds V23 (1200/75 baud) en V21 (300/300 baud). Ik was verantwoordelijk om de modems aan de PTT standaarden te laten voldoen in software en hardware en onze modems door de PTT / KEMA keuring te krijgen.
In 1988 komt het bedrijf VTech uit Hong Kong met een Apple II kloon op de markt. Daarvoor maakte VTech elektronische spellen en educatief speelgoed. In plaats van simpelweg het basic input output system (BIOS) van de Apple II te kopiëren, hebben ze het systeem compleet reverse-engineered en verkochten het voor een veel lagere prijs dan de vergelijkbare Apple II. Hoewel Apple een rechtszaak aanspande om de Laser 128 van de markt te halen, was dat niet succesvol en bleef de Laser een van de weinige Apple “klonen” die te koop waren.
In 1988 ontwikkelde ik voor Micro Technology het MT1200 modem, ons eerste modem dat als PC insteekkaart V22 ondersteunde en dus ook 1200/1200 full duplex communicatie ondersteunde. Daarnaast ondersteunde het modem ook nog de oude V23 (1200/75) en V21 (300/300) standaard. Al onze modems werden geleverd met het zeer goede datacommunicatie pakket Mightycom dat ook door mij ontwikkeld was. Ik was verantwoordelijk om de modems aan de PTT standaarden te laten voldoen in software en hardware en onze modems door de PTT / KEMA keuring te krijgen. Modems werden in deze periode veel gebruikt om zogenaamde BBS systemen te benaderen waar berichten en veel software uitgewisseld werd.
In 1989 introduceerde Intel de 80486-processor als optimalisatie van de 80386-processor. De 80486-processor kon instructies in minder klokpulsen uitvoeren en was bij dezelfde kloksnelheid bijna twee maal sneller dan de 80386 en was er een intern cachegeheugen toegevoegd. Aan de instructieset en functionaliteit was echter nauwelijks iets veranderd. De 80486DX2/66 was de eerste processor waarbij de kloksnelheid van bus en processor gescheiden waren. De 80486DX2/66 draaide intern op 66 MHz, het moederbord draaide op 33 MHz. Ook was de 80486 de eerste processor die koeling nodig had om goed te kunnen werken.
In 1989 ontwikkelde ik voor Micro Technology het MT Quintet V22Bis modem, ons eerste modem dat als PC insteekkaart V22Bis ondersteunde en dus ook 2400/2400 full duplex communicatie ondersteunde. Daarnaast ondersteunde het modem ook nog de oude V22 (1200/1200), V23 (1200/75) en V21 (300/300) standaard. Al onze modems werden geleverd met het zeer goede datacommunicatie pakket Mightycom dat ook door mij ontwikkeld was. Ik was verantwoordelijk om de modems aan de PTT standaarden te laten voldoen in software en hardware en onze modems door de PTT / KEMA keuring te krijgen. Modems werden in deze periode veel gebruikt om zogenaamde BBS systemen te benaderen waar berichten en veel software uitgewisseld werd. De snelheid van de modems verdubbelde bijna elk half jaar en elk bedrijf probeerde de eerste te zijn, ook wij.
Windows 3.0 kwam uit in 1990, met Windows 3.0 werd een grote stap gezet en kreeg het ook een iets ander uiterlijk wat vooral ook grafisch beter was doordat het VGA kaarten ondersteunde. Er werden van versie 3.0 meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht. Windows was op dat moment het best verkochte besturingssysteem. In Windows 3.1 kwam vervolgens de tekstverwerker erbij in de vorm van Word waardoor het nog populairder werd plus een aantal games waaronder patience en ondersteuning voor Internet.
De Finse student Linus Torvalds kondigde in 1991 op Usenet aan dat hij een nieuw, op Minix gelijkend, besturingssysteem heeft gemaakt. “Het heeft al eens gewerkt…” zegt hij gekscherend, hij noemt het besturingssysteem Linux. In 1992 verscgijnt versie 0.12 van Linux onder de GNU general public license. GNU is een verzameling software zonder goed werkende kernel en Torvalds heeft een goed werkende kernel. Het resultaat is GNU / Linux, nog steeds het hart van iedere distributie.
In 1991 ontwikkelde ik voor Micro Technology het MT3242 en het MT2242 modems, deze twee modems ondersteunden ook MMP5 en V42Bis datacompressie waardoor er snelheden tot 19200 baud mogelijk waren over een standaard telefoonverbinding. De MT2242 was goedkoper en ondersteunde alleen V22Bis (2400/2400 baud) als basissnelheid, de MT3242 ondersteunde V32 (9600/9600 baud) als basissnelheid. Op deze modems zat een 80186 processor en alle interne software voor de modem en de compressie protocollen waren geschreven in de taal ‘C’. Ook deze modems werden geleverd met het zeer goede datacommunicatie pakket Mightycom dat ook door mij ontwikkeld was maar ook met een FAX programma dat door mij ontwikkeld was. Ik was verantwoordelijk om de modems aan de PTT standaarden te laten voldoen in software en hardware en onze modems door de PTT / KEMA keuring te krijgen. In deze tijd werden modems naast voor BBS systemen ook al voor het Internet (Usenet) gebruikt.
Het spel dat voor de doorbraak van het bedrijf ID zorgde was Wolfenstein 3D, een first person shooter met vloeiende 3D-beelden die toen ongekend waren in computerspellen, en met een gewelddadige game-play die veel spelers wist te boeien. Nadat ze in feite een volledig genre hadden gecreëerd door dit spel. Wolfenstein 3D is één van de eerste First Person Shooters ooit en daarom zeer revolutionair en belangrijk in de gamegeschiedenis. Je speelt het spel als B.J. Blazkowicz en zult verschillende verdiepingen moeten doorlopen om uiteindelijk op verdieping negen te komen waar je de eindbaas moet verslaan. Behalve de negen reguliere levels heb je ook nog een bonus level, welke dan logischerwijs op de tiende verdieping ligt. Deze hoef je echter niet verplicht te halen om het spel uit te spelen.
Doom is een first-person shooter computerspel uit 1993, ontwikkeld door id Software. Het spel is vooral bekend als een van de pioniers op het gebied van 3D-graphics voor computerspellen en multiplayerspellen via netwerken. Het spel kwam oorspronkelijk uit voor de Personal Computer, maar is in de loop der jaren overgezet naar meerdere andere spelconsoles. De opbouw van de levels in Doom is redelijk standaard, de speler baant zich een weg door eindeloze gangen en levensgevaarlijke hallen. Grauw beton, poelen vol radioactieve blubber en levensgevaarlijke plateau’s geven perfect de troosteloze en sombere sfeer weer waarin hij zich begeeft. Een wereld waar pure agressie en snelheid zijn enige kansen op overleven zijn.
De introductie van de Pentium processor in 1993 was technisch een flinke stap voor Intel. Logischerwijs zou de processor het nummer 80586 of i586 gekregen hebben, maar de naam werd veranderd in Pentium (het Griekse telwoord voor vijf), omdat getallen niet als merk geregistreerd konden worden. Net als bij de 80486 was er aan de instructieset van de processor nagenoeg niets veranderd. Het accent bij de Pentium lag op snelheid. De grote vernieuwing van de Pentium was dat hij superscalair was, wat betekent dat hij meerdere instructies tegelijk kan uitvoeren. Logica in de processor bepaalde of twee opeenvolgende instructies van elkaar afhingen; zo nee, dan werden ze naar de twee verschillende uitvoeringseenheden in de processor doorgestuurd.
In februari 1993 lanceerde NCSA de eerste webbrowser voor het World Wide Web met een volledig grafische interface, genaamd Mosaic. Daarmee legde dit bedrijf de basis voor bijna alle huidige browsers, deze grafische webbrowser wist in korte tijd een revolutie te ontketenen. Eén van de programmeurs van Mosaic was Marc Andreessen, deze ging na afloop werken voor het zojuist opgerichte bedrijf Mosaic Communications, dat later vanwege onenigheid over de naam werd omgedoopt tot Netscape.
De Iomega Zip drive was een verwisselbare floppy schijf die wel iets weg had van de 3,5 inch diskette. De Zip kon echter 100 MB aan gegevens opslaan op 1 disk. Later werd de opslagcapaciteit nog 250 MB en zelfs 750 MB. Een groot probleem van de Zip was dat er een fout in het ontwerp zat, sommige exemplaren raakten defect door de Click of Death, waardoor de zipschijf niet langer bruikbaar was. Tegenwoordig levert Iomega ook standaard opneem- en afspeelapparatuur, zoals CD- en DVD-drives.
De NCSA die in eerste instantie de browser mosaic gemaakt had, gaf de commerciële exploitatiein 1994 in handen van Spyglass. Deze tekende een deal met Microsoft, dat het programma vervolgens verbouwde tot Internet Explorer 1.0 en in augustus 1995 uitbracht. Internet Explorer 1.0 is maar zeer kort in omloop is geweest, in december 1995 werd Internet Explorer (versie 2.0) voor het eerst meegeleverd met Windows. Tegen die tijd begon Microsoft in te zien dat het het World Wide Web had onderschat.
Java ontstond begin jaren 90 in een klein dochterbedrijf van Sun Microsystems onder leiding van James Gosling. De werknaam Oak werd gekozen toen men naar buiten keek bij het zoeken naar een naam en daar een eik (Engels: Oak) zag staan. Er bleek echter al een programmeertaal met die naam te bestaan, dus kozen ze “Java”, een verwijzing naar koffie. Aanvankelijk wilde men Java promoten als programmeertaal voor allerhande elektronische apparaten, zoals televisies, afstandsbedieningen en koelkasten, maar later bedacht Sun dat ze hun (toen nog steeds niet al te populaire) taal goed konden gebruiken in een webomgeving. Op 13 november 2006 gaf Sun delen van Java vrij als opensourcesoftware, onder de GNU General Public License (GPL). Op 8 mei 2007 gaf Sun de laatste delen van Java vrij onder de GPL, op enkele kleine gedeeltes na waar Sun niet het auteursrecht op heeft. Java is nu, na de overname van Sun door Oracle nog steeds eigendom van Oracle.
In 1996 werd Windows NT op de markt gebracht, waarvan het uiterlijk vrijwel hetzelfde was als die van Windows 95. In de jaren die volgden werden geen nieuwe versies van Windows NT uitgebracht, maar wel een aantal updates, de zogeheten ‘Service Packs’. Deze versie wordt ook wel beschouwd als de eerste echt stabiele Windows. De man doe NT ontwikkeld heeft was afkomstig van het team dat voor Digital Equipment Corporation aan hun VMS besturingssysteem had gewerkt. Sommige aspecten van VMS zijn dan ook in Windows NT nog enigszins te herkennen. Leuk detail is dat de afkorting WNT per letter net één verder in het alfabet stond dan VMS.
Op 11 mei heeft de computer de mens verslagen, dat gebeurde in Amerika waar wereldkampioen schaken Garry Kasparov schaakte tegen de computer Deep Blue en de computer won. Het jaar daarvoor won Kasparov nog tegen de computer, maar ondertussen werd die sterker en krachtiger. Kasparov was erg onder de indruk van zijn verlies.
Nadat de modem markt ingestort was door de one dollar modem chip van Rockwell ging ook MTD als grootste modem fabrikant in Nederland helaas failliet. We maakten een doorstart met MTDS en ontwikkelden software voor GSM telefoons en we ontwikkelden de SMS techniek (waar onze toenmalige directeur miljonair mee is geworden), ik ontwikkelde een complete GSM datacommunicatie stack in C++ en we ontwikkelden een PCMCIA kaart voor laptops om door middel van een GSM telefoon een (9600/9600 bps) dataverbinding op te kunnen bouwen. Dit was het begin van Data over het GSM netwerkt. Nadat ik nog meegewerkt heb aan Symbian bij Psion in Londen voor het GSM protocolstack gedeelte, ben ik gestopt met embedded programmeren en overgestapt naar Internet en Applicatie programmeren.
In 1998 werd Windows 98 (versie 4.10.1998, codenaam Memphis) uitgebracht door Microsoft voor microcomputers, een grafisch besturingssysteem dat intern nog steeds gebaseerd was op MS-DOS 7.1. Windows 98 was een geactualiseerde versie van Windows 95 maar het had een geïntegreerde AGP-ondersteuning en functionele USB-drivers. Ook bevat het ondersteuning voor het gebruik van meerdere beeldschermen. De integratie van Internet Explorer in Windows 98 was een omstreden zet van Microsoft en aanleiding voor de Amerikaanse justitie een jaren slepende rechtszaak te beginnen.
De Apple iMac is een desktop computer van Apple, waarbij de ‘i’ van iMac staat voor internet. De computer maakt een groot deel uit van Apples consumentenaanbod sinds de introductie in 1998. De iMac heeft sindsdien vier duidelijk onderscheidbare gedaantes gehad, waarbij altijd de integratie van beeldscherm en computer centraal staat. De iMac computer bezit een relatief grote bekendheid in populaire cultuur dankzij zijn herkenbare uiterlijk en Apples succesvolle marketing. De iMac en andere Macintosh computers zijn vaak te zien in films, reclame en TV-series.
Begin 1998 had Intel het moeilijk om de Pentium II chips te verkopen omdat ze vrij duur waren en veel klanten dus voor de goedkopere AMD K6-233 processor kozen. Daarom maakte Intel een nieuwe CPU met de naam Celeron die vergelijkbaar was met de Pentium II maar zonder L2-cache. Tegenwoordig zijn Celeron-processors nog steeds beschikbaar als dual-core en werken ze met hogere snelheden en met cache die rechtstreeks in de kern-CPU is ingebouwd.
In 1999 bracht het bedrijf M-Systems (een Israëlische producent van flash geheugen opslag producten) de eerste USB-flashdrive op de markt. Hert bedrijf werd in 2006 overgenomen door hun eerdere concurrent SanDisk. M-System was vooral bekend door het ontwikkelen en patenteren van de eerste flashdrive in 1995 die op de markt gebracht werden als DiskOnChip.
C# (uitgesproken als “C sharp”) is een programmeertaal ontwikkeld door Microsoft als reactie op Sun’s Java en deels teruggrijpend op C++. Volgens sommigen is de taal beter dan Java, volgens anderen juist weer niet. Een van de verwijten is dat het noch geheel Java is, noch geheel C++ en dus een eigen standaard probeert te zetten terwijl het geen originele ontwikkeling is. Met dit soort taktieken probeert Microsoft wel vaker markten naar zijn hand te zetten. Dat de taal speciaal voor .NET (dotnet) ontworpen zou zijn zoals sommigen beweren is niet juist. De ontwerper van de taal C# is niet de eerste de beste, Anders Hejlsberg was de man achter het ontwerp van Turbo Pascal, Delphi en Visual J++. De taal is zeer uitgebreid en consequent in datatypes en ontwerp.
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
