I have a NOP tester for most of the CPU’s I use (and sell) just to be sure there is nothing wrong with them. I know a NOP tester does not test the chip completely but it is a good indication the chip is still working. When I was studying the MC14500 I had some questions about the timing of the signals and I build a simple circuit on a breadboard to test this. I left the circuit on the breadboard and now it is my CPU tester for the MC14500 chip.
This is the diagram of this circuit:
When you have all the dipswitches in the off position the instruction will be NOPO and when you toggle the first dipswitch and clock the processor, you will see the toggle of X1 and X2 and it will show that the FLAGO output has gone high. If you now put dipswitch 3 to 6 in the upwards position, this will be instruction FLAGF and after toggling the first dipswitch (clock) the FLAG0 led will go off and the FLAGF led will light up. There, your processor is working fine. You can test any instruction with this test board, also the JMP and RTN pins will light up a led.
I build this on a breadboard using three resistor arrays because they are so easy to use on a breadboard and a Led Bar, also easy to use on a breadboard because it will save you a lot of wiring. You might say that the 330 ohm resistors between the dipswitch and the + 5V are not needed and you are right. But I put them there because on a breadboard a faulty wire may cause a shortage and by adding these resistors I save myself from destroying a line of the processor with a mistake of wiring. If you do this long enough you try to be careful.
In 1971 Intel created the first real microcessor chip the Intel 4004. It is a legendary chip amd not many are available nowadays.
In 1972 Intel introduced their second real microcessor chip the Intel 8008. It is also a legendary chip amd not many are available nowadays.
In 1974 the RCA 1802 (COSMAC 8-bit microprocessor family) became available, the processor design began in 1973. Most processors of that time were NMOS,
the 1802 was implemented in CMOS and used static logic. It did not have that much success for microcomputers and the company designed a (DIY) single board simple
computer called the COSMAC ELF, with switches to enter code and data and two hexadecimal LED displays. It was used as embedded controller especially aerospace and the
Hubble Space Telescope. The 1802 also ran the Galileo probe to Jupiter in 1989. Some computers were based on the 1802 like some ELF based systems, the
COMX-35 home computer and Telmac home computers in Finland only. The COMX-35 was the only computer that I knew and saw working. It is a funny but a little
strange processor.
In 1974, together with the MC6800 family Motorola introduced a PIA (Peripheral Interface Adapter) like the MC6820 as a 40 pin DIP chip to support the 6800
processor. It provided 20 I/O lines (two 8-bit bidirectional ports and 4 control lines for handshaking and interrupt generation. The MC6820 was used in the
Apple I to interface the ASCII keyboard and the display. It was also used in electronic pinball machines, the Atari 400 / Atari 800 and Commodore PET.
In 1974 Intel introduced the 8080 processor, and 8-bit microprocessor designed and manufactured by Intel and it was an extended and enhanced variant of the earlier
8008 design. The 8080 needs two support chips to function: the i8224 clock generator/driver and the i8228 bus controller. The first version was implemented in
NMOS and needed a +12 V and a −5 V and + 5 voltage. With its full 16-bit address bus it could access 64 KB of memory. It had a good competitor in the Z80, that
was binary compatible and had a lot of more instructions and registers. It was used in the Altair 8800 and S-100 bus personal computers and it was the base for
the CP/M operating system until the Z80 took over.
In 1974 Intel produced some support chips for their 8080 processor and the 8224 chip was a single chip clock generator for the 8080 processor. It included circuits
to provide power-up reset, status strobe and sync of ready. It was mend to reduce the chip count of 8080 based computers.
In 1974 Intel produced some support chips for their 8080 processor and the 8212 was an I/O chip designed for the Intel 8080/8085 processors. The device
comes in a 24-pin DIL package. Its main function is an 8-bit latch and an interrupt request flip-flop. It was mend to reduce the chip count of 8080 based
computers.
In 1974 Motorola introduced the 6800 processor, it is an 8-bit microprocessor and one of the first that only needed a single 5V power supply. The 6800
has a 16-bit address bus that can directly access 64 KB of memory and an 8-bit bi-directional data bus. It has 72 instructions with seven addressing
modes for a total of 197 opcodes. The 6800 was popular in computer peripherals, test equipment applications and point-of-sale terminals. It also
found use in arcade games and pinball machines.
In 1975 MOS Technology introduced the 6502 8-bit microprocessor that was designed by a small team led by Chuck Peddle, a team that had formerly worked at Motorola
on the Motorola 6800 project. The 6502 is essentially a simplified, less expensive and faster version of the 6800 design. It was cheap and the biggest competitor
of the Z80 processor. I never used this processor, for me it was inferior to the Z80, with no I/O (only memory mapped I/O) and a very limited instruction set. But
the processor became very popular in systems like the Atari 2600, Atari 8-bit family, Apple II, Nintendo Entertainment System, Commodore 64, Atari Lynx, and the
BBC Microcomputer. Today the CMNOS version is still used in embedded systems. The difference between the 6502 and the 6502A is that the A version runs at 2 Mhz
and the normal 6502 version at 1Mhz.
I have two 40 pins DIL processors MOS6502 and UM6502A, but it is still not my favorite processor.
In 1975 Rockwell introduced the R6532 (RIOT) Ram, I/O, Timer chip, that contained 128 x 8 bytes static ram, two 8 bit bidirectional data ports and a programmable timer
with interrupt capabilities. It was 6500 / 6800 bus compatible and I found the use of this chip in electronic pinball machines at that time and I know that the Atari 2600 used one.
Am2900 is a family of integrated circuits (ICs) created in 1975 by Advanced Micro Devices (AMD). There is something special about this chip, the Am2900 family
was able to implement a CCU with data, addresses, and instructions to be any multiple of 4 bits by multiplying the number of ICs. The Am2901 chip was the
arithmetic-logic unit (ALU), and the “core” of the series. It could count using 4 bits and implement binary operations as well as various bit-shifting operations.
The 2901 and some other chips in the family were second sourced by an unusually large number of other manufacturers and was still in production in 2016.
The Signetics 2650 was introduced in July 1975 and it was an 8-bit microprocessor with a rather odd design. Because of the rather odd design and the
complex and odd memory access the processor was not used in commercial products that often. Actually the chip was designed in 1972 and the designer
selected the IBM 1130 as the model. But due to high chip production for Dolby the processor was only introduced in 1975. Advanced features were
status bits that were used to track the status of input/output devices and vectored interrupts. The 2650’s processor registers were divided into
two sets of three index registers, with a single global register R0 used as the accumulator. It had an odd address bus that was only 15 bits wide
and had some paging bits as well so only 8 KB could be addressed directly.
The Z80 (my first love as a processor) design started in 1974 when Federico Faggin left Intel to start the Zilog company with Ralph Ungermann. Faggin previously
worked as chief designer on, among others, the Intel 4004 and the 8080 processor. The Z80 is an 8 bit processor and officially released in 1976. The processor is
opcode compatible with Intel’s 8080 (which was a very slim move), but had more instructions, registers and addressing methods. The Z80 was designed for use in
computer terminals, printers, cash registers, but many home computers have also been produced based on the Z80 computer such as the TRS80, the Sinclair computer
series, the Philips P2000 and the well-known MSX computers. Even today there is still a club of avid hobbyists who build designs for the Z80 microprocessor.
The chip is still available. The Z80 processor was the main processor in my first TRS80 computer, the Sinclair ZX81, the Sinclair Spectrum, the MSX1 and MSX2
computer and the CP/M systems and embedded machine control units at my first job.
This chip is basically just a digital parallel I/O port chip. You can configure the individual port pins as digital inputs or outputs and then use them for
whatever you want. The A/B input selects between either PortA or PortB and the C/D input selects between either the control register or the data register. The
control registers are used to configure the ports and the data registers are used to read/write the actual data. By connecting these to A0 and A1 one can access
the desired register using the address bus in an I/O read or write. The least significant bit of the memory address A0 then seledts the port A or B and the A1
line selects between the data and the control registers. With an address decoder you can put this chip anywhere in the I/O addressing space. In a lot of systems
this chip was used to add a parallel printer port to the Z80 system. But the chip can also handle digital inputs from switches and can be used to driver
signaling LEDs. One of the unique features of the Z80-PlO is that all data transfer between the peripheral device and the CPU can be accomplished
under total interrupt control even with nested interrupts. The the PlO can be programmed to interrupt if any specified peripheral alarm conditions
should occur. This interrupt capability reduces the amount of time that the processor has to spend in polling peripheral status.You can still buy
this chip and it costs only a few dollars.
Together with the Z80 processor Zilog also produced some support chips and one of these chips was the Z80 SIO. It is basically a two channel serial input / output
device, with all control logic on board. Because a lot of Z80 systems were using a serial console for input and output, this was an important chip. It is a perfect
match with the Z80.
Together with the Z80 processor Zilog also produced some support chips and one of these chips was the Z80 CTC. The Z80 CTC is a four-channel counter/timer that can be
programmed by system software for a broad range of counting and timing applications. These four independently programmable channels can be used for system event counting,
interrupt and interval timing, and clock rate generation.
In 1976, National Semiconductor released the INS8060 or SC/MP (pronounced scamp) processor as a Simple Cost-effective Micro Processor. The processor had a few odd
quirks like a 12 bit program counter and four bank switch address bits on the data port and the odd ability to use one control pin to control three processors on
a single set of memory making it very easy to create a multiprocessor system. It also had to reduce costs a 1 bit ALU so the processor was not really fast. But
it was a nice simple design and the well-known electronics magazine Elektuur built several systems along. This was my first encounter with a microprocessor.
Sinclair released a board called MK14 with an SC/MP processor on it. In front of to the hobbyist it was a nice and relatively cheap processor, in the industry
it did not catch on. I bought one but at the last minute the buyer doubled the price, so I still do not have one.
In 1976 Intel introduced the 8085 8-bit microprocessor that was software-binary compatible with the Intel 8080 with only two minor instructions added. The 5 in
the part number was because the 8085 used only a single +5 V power supply, unlike the 8080 that required +5 V, −5 V and +12 V. The processor was a competitor
(Intel ‘s answer to) the very popular Z80 processor. The 8085 was often used as microcontroller in embedded systems thanks to its built-in serial I/O and
five prioritized interrupts, features that the Z80 CPU did not have. It was used in the famous VT102 terminal and the TRS-80 Model 100. The processor was
also cloned in the Soviet Union and also NASA used it in several space missions. I never used it, I was a Z80 fan.
In 1976 Intel and NEC agreed that NEC could make second source chips from Intel and NEC also made and 8022 from Intel. The 8022 is as standard
MCS-48 series chip and has a modified Harvard architecture, with 2K × 8 ROM 64 × 8 RAM + A/D-converter. I cannot find any datasheet on this chip.
In 1976 Intel introduced the MCS-48 microcontroller series, its first members were 8048, 8035 and 8748. In the beginning these chips were using NMOS
technology, later they became available in CMOS technology. The MCS-48 series has a modified Harvard architecture, with internal or external program
ROM and 64–256 bytes of internal (on-chip) RAM. The I/O is mapped into its own address space, separate from programs and data.The MCS-48 series was
later replaced by the very successful MCS-51 series but the chips are still used in cheap consumer electronics devices such as TV remotes, computer
keyboards. and toys. Compared to the standard 8048 the 8035 has no internal ROM and 64 x 8 bytes internal RAM memory.
The 8039 is also a member of the MCS-48 processor family. Compared to the standard 8048 the 8039 equals to a 8035 and has no internal ROM and
128 x 8 bytes internal RAM memory on chip.
The 8041 is also a member of the MCS-48 processor family and it use is a Universal Peripheral Interface 8 bit Slave Microcontroller. It has
1024 x 8 ROM and 64 x 8 RAM on chip. The 8041 is essentially a ‘‘slave’’ microcontroller, or a microcontroller with a slave interface included
on the chip. Interface registers are included to enable the UPI device to function as a slave peripheral controller in the MCS Modules and iAPX
family, as well as other 8-, 16-, and 32-bit systems.
The 8741 is also a member of the MCS-48 processor family and it use is a Universal Peripheral Interface 8 bit Slave Microcontroller. It has
1024 x 8 EPROM and 64 x 8 RAM on chip. The 8741 is essentially a ‘‘slave’’ microcontroller, or a microcontroller with a slave interface included
on the chip. Interface registers are included to enable the UPI device to function as a slave peripheral controller in the MCS Modules and iAPX
family, as well as other 8-, 16-, and 32-bit systems.
I have four D8741 from NEC and two D8741 from Intel in my collection.
The 8042 is also a member of the MCS-48 processor family and it use is a Universal Peripheral Interface 8 bit Slave Microcontroller. It has
4096 x 8 ROM and 256 x 8 RAM on chip. The 8042 is essentially a ‘‘slave’’ microcontroller, or a microcontroller with a slave interface included
on the chip. Interface registers are included to enable the UPI device to function as a slave peripheral controller in the MCS Modules and iAPX
family, as well as other 8-, 16-, and 32-bit systems.
The 8748 is also a member of the MCS-48 processor family. Compared to the standard 8048 the 8748 has 1Kb x 8 bytes PROM and 64 x 8 bytes
internal RAM memory on chip, and 27 I/O lines.
The 8050 is also a member of the MCS-48 processor family. Compared to the standard 8048 the 8039 has 4K x 8 ROM and 256 × 8 RAM memory on chip.
In 1974, together with the MC6800 family Motorola introduced a PIA (Peripheral Interface Adapter) like the MC6820 as a 40 pin DIP chip to support
the 6800 processor. It provided 20 I/O lines (two 8-bit bidirectional ports and 4 control lines for handshaking and interrupt generation. In 1976 Motorola
switched the MC6800 family to a depletion-mode technology so the MC6820 became the MC6821. The MC6820 was used in the Apple I to interface the ASCII keyboard
and the display. The Tandy Color Computer used two MC6821s to provide I/O access to the video, audio and peripherals.
In June 1976 Texas Instruments introduced the TMS9900 processor and it was one of the first commercially available, single-chip 16-bit microprocessors. It
implemented Texas Instruments’ TI-990 minicomputer architecture in a single-chip but the 64-pin DIP format made it more expensive to implement in smaller
machines than the more common 40-pin DIP chips. It was used in the Texas Instruments own home computer the TI-99/4. It has a little strange architecture
compared to other microprocessors of that time, given its origin from a mini-computer.
In 1976 (as far as I know) Intel introduced the P8274 Multi Protocol Serial Controller. It had two independent full duplex transmitters and receivers,
it could do asynchronous, Byte synchronous and Bit synchronous operation and was fully compatible with the 8048, 8051, 8085, 8088, 8086 CPU’s.
It supported 4 independent DMA channels.
In 1976 AMD introduced the P8253 Programmeble Interval Timer chipas as a licensed Intel second source. The P8253 is a programmable interval timer/counter
specially designed for Intel processors that can be treated as a series of I/O ports for access.
The Intel 3242 is an address multiplexer and refresh counter for multiplexed address dynamic rams. The chip a 7-bit refresh counter that is
externally controlled so it can support distributed and burst refresh. It is often used together with 2116 dram chips.
In 1977 AMD reverse engineered the Intel 8080 processor and created the Am9080 a chip that could replace the 8080 chip. It was
originally produced without license but later an agreement was made with Intel to become a licensed second source for the 8080.
It is not a very common chip to find.
In 1977 Motorola introduced the 6802 processor based on the already famous 6800 design. It was a 8-bit microprocessor and it had a 16-bit address bus that
could directly access 64 KB of memory. The 6800 processor has 72 instructions with seven addressing modes for a total of 197 opcodes. The MC6802 included
128 bytes of RAM and an internal clock oscillator on chip.
In 1977 Motorola introduced the MC14500B (ICU) to replace relay systems and programmable logic controllers and serial data manipulation. The processor supports
16 commands and is operating at a frequency of 1 MHz. It does not have a program counter (PC), instead, a clock signal drives a separate chip that also determines
the supported memory size. The ICU architecture seems to be similar to that of the DEC PDP-14 computer.
In 1977 Motorola introduced the MC6845 Display controller and it was widely used in 8-bit computers during the 1980s. It was originally designed for
the Motorola 6800 CPU but used for many more processors like the Zilog Z80 and MOS 6502. It was not a one in all solution, it needed other chips to
function and the implementation of that hardware is entirely up to the designer. It was used in the BBC Micro, Amstrad CPC, and Videx VideoTerm display
cards for the Apple II. It was also used in early graphics adapter cards for the IBM PC like the MDA, Hercules Graphics Card and Color Graphics Adapter (CGA).
In 1977 MOS Technology introduced the 6522 Versatile Interface Adapter (VIA), as an I/O port controller for the 6502 family of microprocessors. It provided two
bidirectional 8-bit parallel I/O ports, two 16-bit timers and an 8-bit shift register for serial communications. The 6522 was widely used in computers of the
1980s, particularly Commodore’s machines, the Apple III, Oric-1 and Oric Atmos, BBC Micro, Victor 9000 / Sirius 1, the Apple Macintosh and the Vectrex game console.
In 1977 Intel introduced the P8155 as support chip for the 8085 (and 8088) processor. It contains 2038 bits (256 x 8 bytes) static Ram, two programmeble 8 bit I/O
ports and one 6 bit programmeble I/O port and a 14 bit programmeble timer / counter. It was an attempt of Intel to lower the chip count in 8085 and 8088 designs.
The Intel 8243 contains four 4-bit I/O ports which serve as an extension to the on-chip I/O and are addressed as port 4 to 7. This chip is specially
designed for the 8048 processor and supports transfer from accumulator to port, port to accumulator, AND accumulator to port and OR accumulator to port.
The MK3870 is an 8-bit microcontroller and a single chip implementation of Fairchild F8. The microcontroller includes up to 4 KB mask-programmable ROM, 64 bytes
scratchpad RAM and up to 64 bytes executable RAM. The MCU also integrates 32-bit I/O and programmable timer. There was also a MK38P70 development version of
the 3870 MCU that supported external EPROM chip. It was used in the Heathkit Aircraft Navigation Computer OCW-1401 that was basically a special calculator.
In 1978 Motorola introduced the 6809, an 8-bit microprocessor with some 16-bit features. It was source compatible with Motorola 6800 but offered some good improvements.
Compared to other popular processors of that time it was very expensive (4 times the price of a Z80). It was used in the TRS-80 Color Computer, Dragon 32/64, SuperPET,
the famous Vectrex game console, and some arcade machines. I have never programmed this processor, but it is nice to have one.
In 1978 Motorola also introduced the 6803, an 8-bit microprocessor with some 16-bit features. It was source compatible with Motorola 6800 but offered some good
improvements like the 6801 and 6802. The MC6803 had no ROM and fewer different bus configurations. I have never programmed this processor, but it is nice to have one.
In 1978 Motorola also introduced the 6840, the MC6840 programmable counter had three 16-bit binary counters that could be used for frequency measurement,
event counting, or interval measurement.
In 1978 Intel released the 8086 processor, the 8086 was also called iAPX 86 and it is a 16-bit microprocessor. The 8086 was the base
of all x86 architecture that became Intel’s most successful line of processors. I used this processor a lot and the segment registers that Intel used
in the 8086 CPU’s to access one megabyte of memory was a “pain in the ass” for many programmers. I used to replace the Intel processors
by the NEC version.
In 1978 Intel also introduced the 8087 Floating-point Co-Processor, it is the math coprocessor for the Intel 8086 series of microprocessors. The popularity
of the 8087 got a real boost when IBM included a coprocessor socket on the IBM PC motherboard. The development of the 8087 led to the IEEE 754-1985 standard
for floating-point arithmetic. 
In 1978 by General Instrument introduced the AY-3-8910 sound chip. It is a 3-voice programmable sound generator (PSG). The AY-3-8910 and its variants were
used in many arcade games and pinball machines but it was also the typical sound chip in the Intellivision and Vectrex video game consoles, the Amstrad CPC,
Oric-1, Colour Genie, MSX, and later ZX Spectrum home computers. It was also used in the Mockingboard and Cricket sound cards for the Apple II and the
Speech / Sound Cartridge for the TRS-80 Color Computer. After General Instrument’s spinoff of Microchip Technology in 1987, the chip was sold for a few years
under the Microchip brand. It was also manufactured under license by Yamaha as the YM2149F, the Atari ST uses this version. 
In 1978 Texas Instruments introduced the SN76477 complex sound generator. The chip is typically used as a sound effects generator in arcade games
and toys. The use of the SN76477 in a musical context is limited by the fact that it was difficult to electronically control the pitch of the
produced sound. The SN76477 generates complex audio combining the outputs of a LFO, VCO and noise generator, through an envelope ADSR. The sound
generation is controlled by supplying control voltages, logic levels and different resistor and capacitor values.
In 1979 Motorola introduced the 68000 processor, a 16/32-bit complex instruction set computer (CISC) microprocessor. It has a 32-bit instruction set, 32-bit registers
and a 16-bit internal data bus, the address bus is 24 bits and it uses a 16-bit ALU. The processor was used in a few high end computers like the Macintosh, Amiga and
Atari ST, and the Mega Drive console. All of these were known because of their great graphic capabilities. These system were too expensive for me at the time and so
I have never programmed a 68000 processor, but I have one MC68000P12 processor. Nowadays the 68000 architecture is still in use.
Intel introduced the Intel 8088 on June 1, 1979, the processor has an eight-bit external data bus instead of the 16-bit bus of the 8086. The 16-bit registers
and the one megabyte address range are unchanged, it was intended to be a version of the 8086 for cheaper system. The original IBM PC used the 8088 at a clock
frequency of 4.77 MHz. Some of IBM’s engineers wanted another (better) processor but Intel offered the best price. This processor was the beginning of the whole
x86 processor range of Intel.
In 1979 Texas Instruments introduced the TMS9918 video display controller (VDC). This is a famous video processor that was used in a lot of systems like the
ColecoVision, CreatiVision, Memotech MTX, MSX, SG-1000/SC-3000, Spectravideo, Sord M5, Sega game gear, Texas Instruments TI-99/4 and the Casio PV-2000. The TMS9918
generates both grid-based character graphics (used to display text or background images) and sprites used for moving foreground objects. I have used this
processor and programmed it in my first MSX-1 computer. The TMS9928 and TMS9929 are variants of the TMS9918. 
In 1979 Texas Instruments also introduced the TMS9118 video display controller (VDC). This is a lesser used famous video processor that was used in some MSX-1 computers.
The TMS9118 is a variant of the TMS9918 with a different external ram configuration of 16K x 4 ram chips.
In 1979 Motorola introduced the MC6847P video display controller (VDC). It was used in the TRS-80 Color Computer, Dragon 32/64, Laser 200, TRS-80 MC-10,
NEC PC-6000 series, Acorn Atom, and it is a relatively simple display generator compared to other display chips of the time. It is capable of displaying
text and graphics contained within a roughly square display matrix 256 pixels wide by 192 lines high. The ROM includes a 5 x 7 pixel font, compatible
with 6-bit ASCII. Effects such as inverse video or colored text are possible. It is capable of displaying nine colors. The low display resolution was
a necessity of using television sets as display monitors. 
In 1979 Mullard introduced the SAA5050, a character generator chip for implementing the Teletext character set. The SAA5050 was used in teletext-equipped
television sets, viewdata terminals, and microcomputers like the Philips P2000, Acorn System 2 and BBC Microcomputer. The chip generated appropriate
video output for a 7-bit input character code representing the current character on the text line, full-screen resolution generated by the SAA5050
was 480×500 pixels, corresponding to 40×25 characters.
The SAA5051 is also a character generator chip for implementing the Teletext character set, with a German characterset. The SAA5051 was used in teletext-equipped
television sets, viewdata terminals, and microcomputers. The chip generated appropriate video output for a 7-bit input character code representing the current
character on the text line, full-screen resolution generated by the SAA5051 was 480×500 pixels, corresponding to 40×25 characters.
In 1979 Zilog introduced the Z8 microcontroller architecture. One of the features is up to 4,096 fast on-chip registers which may be used as accumulators, pointers
or as ordinary random-access memory (RAM). A 16-bit address space for between 1 kB and 64 kB of either PROM, ROM or flash memory and there is even a second 16-bit
address space. On chip peripherals include analog-to-digital converter, Serial Peripheral Interface (SPI) bus and I²C channels, IrDA encoders / decoders etc.
There are versions with from 8 up to 80 pins and a lot of different packages.
This chip is an Intel Multifunction microprocessor support controller with a SIO (Serial interface) and PIO (Parallel interface), timers and an Interrupt controller
all in one chip. I do not know the year it cam out and I never used one but I have calculated it came ouit around 1979. 
This chip is a PIO ( parallel Input Output) device from NEC with 24 programmable I/O lines. It can be used in the same way as an Z80 PIO. I do not know
the year it cam out and I never used one but I have calculated it came ouit around 1979. NEC produced all Intel chips as second source under licence since 1976.
The 8259 is a Programmable Interrupt Controller (PIC) designed for the Intel 8085 and Intel 8086 microprocessors. The 8259 combines multiple interrupt input sources
to a single interrupt output to the host microprocessor, expanding the interrupt levels available in a system.
The 8259A was the interrupt controller for the ISA bus in the IBM PC and IBM PC AT and IBM also used the NEC chips for this.
NEC produced all Intel chips as second source under licence since 1976.
The uPD765AC from NEC is a an LSI floppy disk controller (FDC) chip which contains the circuitry and control functions for interfacing a processor to 4 floppy
disk drives. . It is capableof either IBM 3740 singledensity format (FM), or IBM System 34 double density format (MFM) including double-sided recording.
The UPB8214 from NEC is an eight-level priority interrupt controller, designed to simplify interrupt driven microcomputer systems. The interrupt structure
of the microcomputer system can be expanded beyond eight interrupt levels by cascading UPB8214s.
The INS8243 is a n I/O expander specially designed for the INS8048 / INS8049 and INS8050 processors. It consists of five, four bit bidirectional
I/O ports in a 24 DIP package. 
The Intel 8251 is a standard Universal Synchronous/Asynchronous Receiver/Transmitter (USART) designed for the MCS-48, 8080, 8085, 8086 and 8088 processors.
NEC produced all Intel chips as second source under licence.
The AM2964 from AMD is a Dynamic Memory Controller (DMC), it has two 8 bit latches to hold the memory addresses. It also has a refresh counter to update
the refresh of the 16K or 64K dynamic rams.
The Intel 8089 is a microprocessor dedicated for inpu/outpu processing. It is made for the 8088 and 8086 processors and the chip performs
the function of an inteliogent DMA controller for the Intel iAPX 86 family. It can operate completely parallel with the CPU giving dramaticly
improved I/O performance. The chip has two I/O channels supporting a transferrate up to 1.25 mbyte/sec. It is not a very common chip.
In 1980 Intel released the 8031 (family of the 8051) microcontroller and I have have used this one in my first modem design with and external eprom. The 8031 is just like
the 8051 an eight bit CISC processor. The 8031 had no rom and only 128 bytes ram on board which was a big challenge for the programmer. By default, the processor had a
number of Timers multiple interrupt lines and an internal serial uart on board and many programmable I/O pins. The processor wasn’t expensive and was used as a central
processor in many devices. Even today this processor is still used and it still is available.
I have several types of this processor like original Intel P8031, a SAB8031 (Siemens) and P80C321 (AMD)
In 1980 Intel released the 8051 microcontroller and I have designed many circuits and devices (modems) with this processor myself. The 8051 is an eight bit CISC processor
that has been marketed in many types, also by many other manufacturers of which Atmel is the is best known. The system normally had 4 kb rom and 256 bytes ram on board
which was a big challenge for the programmer. But there could also 64 kb of ROM and 64 kb of RAM can be connected externally, sacrificing many I/O pins. By default, the
processor had a number of Timers multiple interrupt lines and an internal serial uart on board and many programmable I/O pins. The processor wasn’t expensive either
and was used as a central processor in many devices. Even today this processor is still used and it still is available.
In 1980 Intel released the P8344AH, another variant of the 8051 microcontroller The 8051 is an eight bit CISC processor
that has been marketed in many types, also by many other manufacturers of which Atmel is the is best known. This chip has 4 kb rom and 192 bytes ram on board
which is a big challenge for the programmer. But there could also 64 kb of ROM and 64 kb of RAM can be connected externally, sacrificing many I/O pins. By default, the
processor had a number of Timers multiple interrupt lines and an internal serial uart on board and many programmable I/O pins. The processor wasn’t expensive either
and was used as a central processor in many devices.
The Intel P8044 is the same as the P8344, but has on chip 4Kb factory masked rom on board.
The Intel C8744 is the same as the P8344, but has on chip 4Kb Programmable/UV Erasable EPROM on board and with on-chip serial
communication controller for SDLC/HDLC.
The 8051 is the basic bare 8-bit CPU from Intel, it has 8-bit registers (one 16-bit register with special move instructions),
8-bit data bus and 2×16-bit address buses, program counter, data pointer. Four fast switchable register banks with eight registers memory mapped),
fast interrupt with optional register bank switching and selectable priority, 128 bytes of on-chip RAM (IRAM), three full) 8-bit bi-directional
input/output ports, bit addressable UART (serial port) and two 16-bit counter/timers. It is indeed a MCU chip.
The 8052 is the basic bare 8-bit CPU from Intel, it has 8-bit registers (one 16-bit register with special move instructions),
8-bit data bus and 2×16-bit address buses, program counter, data pointer. Four fast switchable register banks with eight registers memory mapped),
fast interrupt with optional register bank switching and selectable priority, three full) 8-bit bi-directional
input/output ports, bit addressable UART (serial port) and three 16-bit counter/timers. It is indeed a MCU chip. The 8052 was an enhanced version
of the original 8051 that features 256 bytes of internal RAM instead of 128 bytes, 8 KB of ROM instead of 4 KB, and a third 16-bit timer. Most
modern 8051-compatible microcontrollers include these features.
The 8751 is an EPROM version of the 8051AH. It has 4 Kbytes of electrically programmable ROM which can be erased with ultraviolet light.
It is fully compatible with the 8051AH but incorporates s Program Memory Security bit that can be used to protect the EPROM against readout
In 1980 introduceerde Texas Intruments de SN76489 sound chip. It is a complex sound generator and has 3 programmeble tone generators,
a programmable white noise generator and programmeble attenuation.The SN76489 was originally designed to be used in the TI-99/4 computer,
where it was first called the TMS9919 and later SN94624, when it was sold outside of TI it was renamed to the SN76489.
Sega used this chip in the Sega Master System, Game Gear, and Sega Genesis game consoles. 
In 1980 Intel introduced the P80C152, an Universal Communications Controller based on the 8051 8-Bit microcontroller architecture. It had a
8K Factory Mask Programmable ROM and was intended as a Multi-Protocol Serial Communication controller for SDLC / HDLC, CSMA / CD and SDLC / HDLC
or User Definable Protocols, Full Duplex / Half Duplex extra I/O ports and much more. I have one because it is a 8051 based device.
In 1980 Intel introduced the 8237, a direct memory access (DMA) controller a part of the MCS 85 microprocessor family. It enables data transfer
between memory and the I/O with reduced load on the system’s main processor. The 8237 is a four-channel device that can be expanded to include
any number of DMA channel inputs. A single 8237 was used as the DMA controller in the original IBM PC and IBM XT. The IBM PC AT added another
8237 in master-slave configuration, increasing the number of DMA channels from four to seven.
In 1980 Commodore brought the VIC-20 computer on the market and it had a MOS6561(VIC video chip) on board. The history of this chip goes back to 1977
and it was Mos and Commodore that made the final version. Its features include: 16 kB address space for screen, character and color memory, 16 colors
two selectable character sizes, video resolution (176 × 184) VIC-20, although up to 256 × 280 is possible on PAL, 4 channel sound system (3 square wave
+ “white” noise + global volume setting), on-chip DMA, two 8-bit analog-to-digital converters, light pen support. Programmable characters are the only
way of creating graphics and animation on the VIC as the chip does not have sprites or an all-points-addressable bitmap mode.
The 80A is an 8-bit microprocessor that was manufactured by VEB Mikroelektronik in the German DDR. Production started in 1980 and the 80A is an unlicensed
clone of the Zilog Z80 microprocessor, also supporting illegal opcodes and bugs.
The Intel 8293 is a bidirectional transceiver and it was designed to interface the Intel 8291A GPIB Talker/Listener and the 8293 GPIB controller
for IEEE 488-1978 standard instrumentation. It can also be used as a standard three-state open collector bus transceiver.
In 1981 National Instruments introduced the TMS9914 a General Purpose Interface Bus Adapter. It is designed to implement all of the functions
define in the IEEE 488-1975 standard. It was one of the support chips of the TMS9900 processor, I do not know that much about this chip,
or where it was used.
I do not know the exact introduction date but calculating it should be around 1981 when NEC started to make Intel compatible chips. This chip is
a clock generator and driver for the Intel 8086 and 8088 processor and a replacement for the Intel 8284 chip. As I also collect variant of chips
I got one of these too, it is a small 18 pins chip.
The WD8250 from Western Digital is a programmable Asynchronous communication element (ACE) and it is used as a serial I/O device and can be used
in either polling of interrupt mode. It can be interfaced to most common microprocessors like the Z80, 8080, 8088 and 6800 and supports full double buffering.
In 1982 NEC also put a 8086 variant on the market, these processors were compatible with the original Intel 8086 processor from 1978. The 8086 was also called
iAPX 86 and it is a 16-bit microprocessor the 8086 was the base of all the x86 architecture that became Intel’s most successful line of processors. I have
used this processor a lot and the four 16-bit segment registers that allowed the 8086 CPU to access one megabyte of memory was a “pain in the ass” for a
lot of programmers. I used to replace the Intel processors with the NEC versions. 
In 1982 Motorola released the 68008 as an 8/32-bit microprocessor, it is a version of the standard Motorola 68000 with an 8-bit external data bus, as well as a
smaller address bus. The 68008 was available with 20 or 22 address lines (respective to 48-pin or 52-pin package) which allowed 1 MB or 4 MB address space versus
the 16 MB addressable on the 68000. The 68008 processor was designed to work with lower cost and simpler 8-bit memory systems, but this mad it also half as fast
as an standard 68000 processor, but still much faster than the 8-bit competitors.
In 1982 Motorola released the MC68010 processor as the successor to the Motorola 68000. This processor fixes several small flaws in the 68000, and adds a
few features. The 68010 is pin-compatible with the 68000, but is not 100% software compatible. In practice, the overall speed gain to a 68000 processor at
the same frequency is less than 10% and the 68010 was never as popular as the 68000.
In 1982 Intel introduced the 80186 processor (also known as the iAPX 186) it was based on the Intel 8086 and had a 16-bit external data bus multiplexed with a 20-bit
address bus. The 80188 variant, with an 8-bit external data bus was also available. The 80186 series was generally intended for embedded systems. The Original
IBM-PC was not hardware compatible with the 80186 to it changed the hardware to a IBM PC/AT. The processor was used in a lot of other PC’s too and I did a
lot of assembly / C programming for this processor.
In 1982 Intel also introduced the 80286 processor (also known as the iAPX 286) iut was based on the 8086 and 80186 CPU’s with separate, non-multiplexed address and
data buses and also the first with memory management and wide protection abilities. A good feature was that it was backward code compatible with the earlier
Intel 8086 and 8088 processors. The 80286 was used in the IBM PC/AT, introduced in 1984 and then widely used in most PC/AT compatible computers. I did a lot
of assembly / C programming for this processor.
In 1982 Intel also introduced the 80287 Floating-point Co-Processor, it is the math coprocessor for the Intel 80286 series of microprocessors. The x87 provides single-precision,
double-precision and 80-bit double-extended precision binary floating-point arithmetic as per the IEEE 754-1985 standard. By default, the x87 processors all
use 80-bit double-extended precision internally.
In 1982 Texas Instruments introduced the TMS9937 single chip video/controller, a 40 pin chip that could generate video timing signals for
standard and non-standard CRT monitors, both interlaced and non-interlaced. I don’t have that much information about this chip besides the datasheet.
I do not know exactly when this processor came out, but it was special produced for the Commodore 64 so I connected this processor to the date of the C64. The
MOS Technology 6510 is an 8-bit microprocessor and it is a slightly modified form of the very successful 6502. The primary change from the 6502 was the addition
of an 8-bit general purpose I/O port and the address bus could be made tristate. 
In 1983 NEC introduced the uPD71059 Interrupt Control Unit as a low power CMOS programmable interrupt controller for microcomputer system
and it can process eight interrupt requests allocating a priority level to each one. It transfers the interrupt with the highest priority
to the processor with interrupt address information. By cascading 8 slave it can process 64 interrupts.
In 1982 Intel was very active in the Ethernet standardization and implementation and they introduced a Ethernet controller chip for their 80186 and 80188
processors. I do not know the exact date of the chip, but when I read the history of Ethernet and Intel it should be around this year. It is a big chip
with 48 pins. It supported networks up to 10 Mb/s.
The AM29x305 is based on the Signetics N8X305, that’s was an improved version of the SMS300, a non-traditional design processor
that focused on manipulation of signals. It had 16-bit instructions, but operated on data 8 bits at a time. It had very limited
ways of accessing external memory was designed as perhaps the first DSP. AMD second sourced this processor.
In 1983 Yamaha produced the YM2149, a clone of the famous AY-3-8910 (see above) under license from General Instrument. This chip was also used in many home computers
as replacement of the AY-3-8910. The Yamaha YM2149 shares the same pinout as the AY-3-8910 with the minor difference that pin number 26 could halve the master
clock if pulled down. If not connected, as it would replace an AY-3-8910.
In 1983 Motola introduced the MC68230 (Parallel Interface/Timer) chip, a 64 dip chip in line with the big chips Motorola used to
make. It was a double buffered I/O chip for the MC68000 series processors, the I/O ports could be 8 or 16 bits wide and the
timer could be used for interrupts, wave generation, time measurements and watchdog timer.
In 1983 the EM83050H microcontroller was dedicated to be a keyboard encoder specially designed for IBM PC XT/AT and all compatible
machines. The EM83050H controls all scan codes, three LEDs status, scan timing and communications between the keyboard and PC. It
is easy to implement a high performance, low cost keyboard with the minimal external components.
In 1983 the Commodore 64 came on the market and it used the MOS906114-01 PLA chip. The PLA is used to make chip selection signals
to determine which chip should be connected to the data bus. Therefore, the PLA is responsible for dictating the memory map of the C64 and
enables the implementation of bank switching. Commodore engineer James Redfield said it was the “glue logic of connecting everything together”.
The chip was very sensitive and most defective on the Commodore 64, until a better version was released.
Nintendo created a custom version of the 6502 processor for their Famicon and NES consoles, also for a reason to protect them from clones of their console.
When the demand of consoles got very high they also got these chips from UMC in Taiwan. After a while UMC offered NES clone chips as a standard commercial
product and as Taiwan did not agree to any copyright agreement (worldwide) and they do not respect intellectual property, Nintendo had no recourse against
UMC. These chips are still available.
The AM8228 is a single chip System Controller Databus driver for the AM9080A Microcomputer system and the 8080A compatible processor. It generates
alle control signals for memory and I/O. Interrupt processing is done by means of a single vectored interrupt.
The Atmel AT89C2051 Processor was based on the Intel 8051 architecture but in a 20 pin dip case. I do not know when it first came out but I know that Atmel was
founded in 1984. The AT89C2051 provides the following standard features: 2K bytes of Flash, 128 bytes of RAM, 15 I/O lines, two 16-bit timer/counters, a five
vector two-level interrupt architecture, a full duplex serial port, a precision analog comparator, on-chip oscillator and clock circuitry. It is used in several
digital clock designs. Even today this processor is still used and it still is available, but atmel was taken over by Microchip, so now most of these
chais are also available with the prefix STC. The AT89C2051 has 2K bytes of Flash, 128 bytes of RAM, the AT89S52 has 8K bytes of Flash, 256 bytes of RAM,
the AT89S8253 has 12K bytes of Flash, 256 bytes of RAM, the AT89C55 has 20K bytes of Flash, 256 bytes of RAM.
I have one AT89C2051 also a AT89S52, STC89C52RC and a AT89S8253 and a AT89C55 processor.
In 1984 NEC created the V20 as pin compatible with the Intel 8088 but much faster, I switched my 8088 processor in my PC to a V20 to gain some performance. The V20 was
also offered a mode that emulated an Intel 8080. Late 1984 Intel filed suit against NEC, claiming that the microcode in the V20 and V30 infringed its patents for the 8088
and 8086 processors. (See V30).
In 1984 NEC created the V30 as pin compatible with the Intel 8086 but much faster, I switched my 8086 processor in my PC to a V30 to gain some performance. The V30 was
also used in the Psion Series 3, the NEC PC-9801VM, the Olivetti PCS86 and in various arcade machines. Late 1984 Intel filed suit against NEC, claiming that the microcode
in the V20 and V30 infringed its patents for the 8088 and 8086 processors. In its ruling, the court determined that the microcode in the control store constitutes a
computer program, and so is protected by copyright but also determined that NEC did not simply copy Intel’s microcode, and that the microcode in the V20 and V30 was
sufficiently different from Intel’s to not infringe Intel’s patents. I still have one processor because of the wonderful history and this processors lawsuit established
the legality of reverse engineering. 
In 1984 Motorola introduced the 68HC11 8-bit microcontroller (µC) family, now produced by NXP Semiconductors. The 68HC11 is based on the Motorola 6800 microprocessor
and are used in automotive applications, barcode readers, hotel card key writers, robotics and various embedded systems. The MC68HC11A8 was the first microcontroller
to include CMOS EEPROM. The HC11 instruction set is backward compatible with the 6800 but has an extra Y index register and 16 Bits instructions and register combinations.
In 1984 Yamaha introduced the YM2203, also known as OPN a sound chip based on FM Operator technology. Is has a six channel (3 FM and 3 SSG)
sound channels and this chip was used in all kinds of videogame and computer systems throughout the 1980s and early 1990s. Internally it was
a variation of the Yamaha’s YM2149F SSG chip.
In 1984 the Oric Atmos compouter was released and it used a semi-custom ASIC (ULA) for the video display that also manages the interface between
the processor The two modes are a low resolution text mode, with a user defined characterset with 28 rows of 40 characters and a high resolution mode
with 200 rows of 240 pixels above three lines of text. In Bulgaria the Atmos was cloned named Pravetz 8D and I got my chip from Bulgaria.
In de Commodore 16 (1884) zat een TED chip, a video chip that also contained sound generation hardware, DRAM refresh circuitry, interval timers,
and keyboard input handling. It was designed for the Commodore Plus/4 and 16 and the packaging is 48-pin DIP. The video capabilities provided by
the TED were largely a subset of those in the VIC-II. The TED featured a simple tone generator that produced two channels of audio, the first channel
produced a square wave and the second could produce either a square wave or white noise. I do not have a datasheet only a reference to a wikipeadia page.
The MC2681 is a dual universal asynchonous receiver/transmitter (DUART) and it is a part of the MC6800 Family of peripherals and interfaces to the
MC68000 processor via a general purpous interface. The device also has a multypurpose 7-bit input port and a multypurpose 8-bit output port that can be
used as generel input/output ports but also can be assigned specific functions like clock inputs or status / interrupt outputs.
The MC68HC05C4 of Motorola is low-cost single-chip microcomputers. This 8-bit microcomputer contains an on-chip oscillator, 176 Bytes of On-Chip RAM,
4160 Bytes of On-Chip ROM, 24 Bidirectional 1/0 Lines, 16-Bit Timer, two Serial Communications Interfaces, it is similar to MC6800 and has Versatile
Interrupt Handling. It is a rathe small chip and the pins are very close together.
In 1984 Hitachi introduced the HD63484 ACRTC Advanced CRT Controller chip an improvement of the NEC µ7220, that was already a powerful graphics
controller. It could support a resolution up to 4096 × 4096 in a 1-bit mode within a 2 Mbyte display memory and was very popular and used in a lot
of terminals and PC graphics boards. When IBM introduced their EGA, this became the standard for mainstream PCs but anyone that wanted high-resolution,
bit-mapped graphics there was the Hitachi HD63484.
The UPB8282 (and UPB8283) are 8 bit latches with three-state output buffers. The 8282 is non-inverting and the 8283 inverts the inputs. These
chips were used to demultiplex the address / data lines on 8042, 8080, 8085 and 8086 processors.
In 1984 Freescal introduced the MC68701 microcontroller unit (MCU) a single chip microcomputer that was an enhanced version of the 6800 processor
and source and object code compatible with the Motorola 6800. It has and enhanced 6800 instructionset, 8 x 8 multiply instructiuon, serial
interface, 16 bit timer, 64 K addressing space, bus compatible with 6800, 2048 bytes of UV erasable Eprom and 128 bytes of internal ram,
29 I/O lines and internal clock generator.
The Mitsubishi M50955 is based on the Mitsubishi 740, also known as MELPS 740. This was a series of 8-bit CMOS microcontrollers with an
enhanced MOS Technology 6502 compatible core was primarily intended for single-chip implementations, and included optional RAM and ROM or
EPROM on-chip. Other additions included a variety of optional timers, input/output lines, and many other features. The M50955 was the
parts with internal Mask-ROM.
In 1985 Hitachi introduced the HD614023S based on the Hitachi HMCS40 family of 4-bit microcontrollers developed and introduced in the late 1970s. Two types of each chip
were manufactured, one using pMOS for low cost and another using CMOS where lower power was more desired. Hitachi later also introduce a replacement series called the
HMCS400. The chips contained 4-bit ALU performing BCD arithmetic. 512 to 2,048 Words of program ROM. Additional 128 Words of pattern ROM. 32 to 160 digits of data
RAM. Chips also contained Event/Timer-Counter and 22-44 I/O lines. Output was aimed for driving dot matrix Liquid Crystal displays. The HMCS40 was used in a very
large array of games, toys, controllers, and office equipment. 
In 1885 Yamaha introduced the YM3812, it was the first in the OPL family, providing a nine channel, two operator synthesizer. It was used in a Commodore 64 expansion,
the Sound Expander, as well as several arcade games, such as Terra Cresta and Bubble Bobble. A very closely related chip is the Y8950 or MSX-AUDIO, which was used
as an MSX expansion unit. It is in basic a YM3526 with ADPCM recording and playback capability. 
In 1885 Motorola introduced the MC68HC681 DUAL ASYNCHRONOUS RECEIVER/TRANSMITTER DUART) to the M68000 Family of peripherals
and directly interfaces to the MC68000 processor via an asynchronous bus structure. The MC68HC681 consists of these major sections:
Internal Control Logic, Timing Logic, Interrupt Control Logic, Bidirectional 8-bit Data Bus Buffer, Two Independent Communication
Channels (A and B), 6-bit Parallel Input Port, 8-bit Parallel Output Port.
In 1986 AMD (Advanced Micro Devices) introduced the AM33C93A and enhanced SCSI bus interface controller. It was compatible with a lot
of microprocessors trough and 8 bit bus. Small Computer System Interface (SCSI) is a set of standards for physically connecting and
transferring data between computers and peripheral devices such as disk drives.
In 1986 Intel introduced the P8052-Basic, a 8052 microcontroller with a complete full featured BASIC interpreter (MCS BASIC-52) in the 8K internal ROM.
A minimum amount of extra hardware is needed, one latch, 1Kb external memory and a serial driver is all you need to create a complete computer. And the
chip has all the features of the standard 8052 chip.
I can calculate this chip back to 1987. The TMP82C79P is programmeble keybaod / display interface, the keyboard part can scan up to 64 keys in a matrix, the
display part has 16 x 8 bits display ram, that can be treated as dual 16 x 4 bits. The scan lines are used for the keys as well as for the diplays.
The D71054C is a programmable time/counter designed for timing control in microcomputers. It has three independed 16 bit counters, six count
modes for each counter, binary or BCD count modes, and interrupt capabilities.
The UB8002D is an 16-bit microprocessor that was manufactured by VEB Mikroelektronik in the German DDR. Production started in 1980
yje chip I have is from 1989. The UN8002 is an unlicensed clone of the Zilog Z8002 microprocessor, ant it is said that it also
supported illegal opcodes and bugs.
The TMP47C432AP is a 4-bit microprocessor made by Toshiba and all I know is that it was used in Philips color TV’s. It has a D/A converter and a PWM output, it
has 89 basic instructions, 6 interrupt sources, an interval times and 2 12-bit counters, serial interface and LCD driver. 
The TMS390 (from 1992) was a SuperSPARC microprocessor that implements the SPARC V8 instruction set architecture (ISA) developed by Sun Microsystems.
The SuperSPARC contains 3.1 million transistors and was fabricated by Texas Instruments. SuperSPARC CPU modules are used in both the SPARCstation 10
and SPARCstation 20.
In 1994 National Semiconductors released the COP888xG family, an 8-Bit CMOS ROM Based Microcontrollers with 4k to 24k Memory, Comparators and USART. Family features
include an 8-bit memory mapped architecture, 10 MHz CKI with 1µs instruction cycle, three multifunction 16-bit timer/counters, full-duplex USART, MICROWIRE/PLUS™
serial I/O, two Analog comparators, two power saving HALT/IDLE modes, idle timer, MIWU, high current outputs, software selectable I/O options, WATCHDOG™ timer and
Clock Monitor, low EMI 2.5V to 5.5V operation, and 28/40/44 pin packages. 
First introduced in 1997 the Atmel 8-bit AVR RISC-based microcontroller combines 32 KB ISP flash memory with read-while-write capabilities, 1 KB EEPROM, 2 KB SRAM,
23 general-purpose I/O lines, 32 general-purpose working registers, 3 flexible timer/counters with compare modes, internal and external interrupts, serial
programmable USART, a byte-oriented 2-wire serial interface, SPI serial port, 6-channel 10-bit A/D converter, programmable watchdog timer with internal
oscillator. The device operates between 1.8 and 5.5 volts. This processor became famous as the Arduino processor. It is a very powerful little controller,
I really love it.
The Atmegs32A processor is the BIG 40 pins brother of all the ATMega processors, it has 32 kb flash memory with read-while-write capabilities, 1 KB EEPROM, 2 KB
SRAM, 54/69 general purpose I/O lines, 32 general-purpose working registers, 3 flexible timer/counters with compare modes, internal and external interrupts, serial
programmable USART, a byte-oriented 2-wire serial interface, SPI serial port, 6-channel 10-bit A/D converter, programmable watchdog timer with internal oscillator.
The device operates between 1.8 and 5.5 volts. This processor has al lot of I/O lines and is very easy to use, but a little dificult to ISP program, I use a eprom programmer.
In 1998 Microchip introduced the PIC 16Fxxx series, a flash programmable and erasable version of its successful serial programmable PIC16Cxxxx series and in 2001, Microchip
introduced even more Flash programmable devices. PIC is a registered trademarks of Microchip Technology and it stands for Peripheral Interface Controller and nowadays
for Programmable Intelligent Computer. I read that Microchip was shipping over one billion PIC microcontrollers every year. The processors have a limited RISC architecture
instruction range and are simple and very fast. It is used in a lot of embedded systems and I am only recently using some of these chips. They are cheap and very
powerful. I have two types the 40 pins DIL PIC16F877 and the 28 pins DIL PIC16F876.
The Attiny85 microcontroller. The first members of this family were released in 1999 by Atmel, it is a little 8 pin chip with a very complete 8-bit AVR® RISC-based
microcontroller on board with 8 KB Flash memory, 512B EEPROM, 512B SRAM, six general purpose I/O lines, 32 general purpose working registers, one 8-bit timer/counter
with compare modes, one 8-bit high-speed timer/counter, USI, internal and external Interrupts, 4-channel 10-bit A/D converter, programmable watchdog timer with
internal oscillator. It is a very powerful little controller, I really love it.
In 2002 Sino Wealth introduced the H6610C-based single-chip 4-bit micro-controller the SH69P25K. It has 4096 x 16 bits rom, 160 x 4 bits ram,
22 CMOS bi-directional I/O pins, 4-level subroutine nesting (including interrupts) and one 8-bit auto re-load timer/counter. As far as I know it is used in medical equipment.
In 2005 Freescale introduced the MC68HC908QY4. it is a member of the low-cost, high-performance M68HC08 Family of 8-bit microcontroller units (MCUs).
The M68HC08 Family is a Complex Instruction Set Computer (CISC) with a Von Neumann architecture. All MCUs in the family use the enhanced M68HC08
central processor unit (CPU08) and are available with a variety of modules, memory sizes and types, and package types.
In 2005 Freescale introduced the XC68HC705DGP. it is is an EPROM version of the MC68HC05P6 microcontroller. It is a combination of an
M68HC05 Family microprocessor with a 4-channel, 8-bit analog-to-digital (A/D) converter, a 16-bit timer with output compare and input
capture, a serial communications port (SIOP), and a (COP) watchdog timer. The M68HC05 CPU core contains 176 bytes of RAM, 4672 bytes of
user EPROM, 239 bytes of bootloader ROM, and 21 input/output (I/O) pins.
The STC15W201S processor is based on the Intel 8051 architecture but in a 16 pin dip case. I do not know when it first came out. The STC15W201S is produced
in China by STC and is very cheap and fast. It provides the following standard features: 1K bytes of Flash, 256 bytes of RAM, several I/O lines, two 16-bit
timer/counters, a five vector two-level interrupt architecture, a full duplex serial port, a precision analog comparator, on-chip oscillator and clock
circuitry. There are several development boards build in China and it is used in several Chinese products. Even today this processor is still used
and it still is available.
The TM58P10 is kind of a mysterious MCU, there is nothing to find about this chip, except some Chinese documents and I found out It is an 8-Bit
Microcontroller with 1K x 14 bits Rom, 33 x 8 bits Ram and 4 Stack Levels. I keep looking for information.
The SN8P2604AK is also a kind of a mysterious MCU, there is not much to find about this chip, except a Datasheet. I found out It is an 8-Bit
Microcontroller with 4K x 16 bits Rom, 128 x 8 bits Ram and 8 Stack Levels. I keep looking for information.
This is as Western Digital chip and the datasheet says it is a 16 bit processor with a 24 bit addressbus and it has a fallback mode that is
fully compatible with the 6502 core. I have one but I do not know anything about this chip.
The TMP87CM38N is a 8 bit MCU from Toshiba, it is a high speed and high performance 8-bit single chip microcomputer. It contains a CPU,
ROM, RAM, I/O ports, six multifunction timer/counters, a serial interface, on-screen display, PWM, 8-bit AD converter
and a remote control signal preprocessor on a single chip. It is a small chip and the pins are very close together. Except of the datasheet
I do not have any farther information on this chip.
In 1971 creëerde Intel de eerste echte microcessor-chip, de Intel 4004. Het is een legendarische chip en er zijn er tegenwoordig niet veel meer.
In 1972 introduceerde Intel hun tweede echte microcessor-chip, de Intel 8008. Het is ook een legendarische chip en er zijn er niet veel meer van tegenwoordig.
In 1974 kwam de RCA 1802 (COSMAC 8-bit microprocessor family) beschikbaar, het ontwerp van de processor begon in 1973. De meeste processors uit die tijd waren NMOS,
de 1802 werd geïmplementeerd in CMOS en gebruikte statische logica. De processor had niet zoveel succes en het bedrijf ontwierp een (doe-het-zelf) single board eenvoudig
computer genaamd de COSMAC ELF, met schakelaars om code en gegevens in te voeren en twee hexadecimale LED-displays. De 1802 microprocessor werd gebruikt als embedded
controller, met name in de ruimtevaart en de Hubble Ruimtetelescoop. De 1802 voerde in 1989 ook de Galileo-sonde naar Jupiter. Sommige computers waren gebaseerd op
de 1802, zoals sommige op ELF gebaseerde systemen, de COMX-35-thuiscomputer en Telmac thuiscomputers die alleen in Finland uitkwamen. De COMX-35 was de enige computer
die ik kende en zag werken. Het is grappig maar een beetje vreemde processor.
In 1974 introduceerde Motorola tegelijkertijd met de MC6800-familie een PIA (Peripheral Interface Adapter) de MC6820 als een 40-pins DIP-chip om de 6800 te
ondersteunen. De MC6820 had 20 I/O-lijnen (twee 8-bits bidirectionele poorten en 4 stuurlijnen voor handshaking en interruptgeneratie. De MC6820 werd onder
meer gebruikt in de Apple I om het ASCII-toetsenbord en het display te koppelen. Het werd ook gebruikt in elektronische flipperkasten, de Atari 400 / Atari 800
en Commodore PET.
In 1974 introduceerde Intel de 8080-processor, een 8-bits microprocessor en het was een uitgebreide en verbeterde variant van het eerdere
8008 ontwerp. De 8080 heeft twee ondersteunende chips nodig om te kunnen functioneren: de i8224 klokgenerator/driver en de i8228 buscontroller.
De eerste versie werd geïmplementeerd in NMOS en had een +12 V en een -5 V en + 5 spanning nodig. Met zijn volledige 16-bits adresbus kon het
toegang krijgen tot 64 KB geheugen. Het kreeg een goede concurrent in de vorm van de Z80 chip die binair compatibel was en veel meer instructies
en registers had. De Intel 8080 werd gebruikt in de Altair 8800 en S-100 bus personal computers en het was de basis voor het CP/M besturingssysteem
totdat de Z80 het overnam.
In 1974 produceerde Intel ook enkele ondersteunende chips voor hun 8080-processor en de 8224 chip was een enkele chip klokgenerator voor de 8080 processor.
Het bevatte circuits voor power-up reset, status strobe en sync of ready signalen. De chip was bedoeld om het aantal chips van 8080 gebaseerde computers
te verminderen.
In 1974 produceerde Intel ook een andere ondersteunende chip voor hun 8080 processor en dat was de 8212, een I/O-chip dis speciaal ontworpen was voor
de Intel 8080/8085 processors. De chip werd geleverd in een 24-pins DIL uitvoering. De belangrijkste functie van de Intel 8212 is een 8-bits latch en
een flip-flop voor interrupt verzoeken. Het was ook bedoeld om het aantal chips van 8080 te verminderen in computersystemen. 
In 1974 introduceerde Motorola de 6800-processor, het is een 8-bits microprocessor en een van de eersten die slechts een enkele 5V-voeding nodig had. de 6800
heeft een 16-bits adresbus die rechtstreeks toegang geeft tot 64 KB geheugen en een 8-bits bidirectionele databus. Het heeft 72 instructies met zeven adressering
modi voor een totaal van 197 opcodes. De 6800 was populair in computer randapparatuur, testapparatuur en point-of-sale-terminals en arcadespellen en flipperkasten.
In 1975 introduceerde MOS Technology de 6502 8-bit microprocessor die is ontworpen door een klein team onder leiding van Chuck Peddle, een team dat voorheen
bij Motorola had gewerkt voor het Motorola 6800 project. De 6502 is in wezen een vereenvoudigde, goedkopere en snellere versie van het 6800 ontwerp. Het was
goedkoop en de grootste concurrent van de Z80 processor. Ik heb deze processor nooit gebruikt, voor mij was hij inferieur aan de Z80, zonder I/O (alleen
geheugen toegewezen I/O) en een zeer beperkte instructieset. Maar de processor werd erg populair in systemen zoals de Atari 2600, Atari 8-bit familie, Apple II,
Nintendo Entertainment System, Commodore 64, Atari Lynx en de BBC-microcomputer. Tegenwoordig wordt de CMNOS versie nog steeds gebruikt in embedded systemen.
Ik heb twee 40-pins DIL processors MOS6502 en UM6502A, maar het is nog steeds niet mijn favoriete processor. Het verschil tussen de 6502 en de 6502A is dat de A
versie op 2 Mhz loopt i.p.v. de 1Mhz van de gewone 6502.
In 1975 introduceerde Rockwell de R6532 (RIOT) Ram, I/O, Timer-chip, die 128 x 8 bytes statische ram, twee 8-bits bidirectionele datapoorten en een programmeerbare
timer bevatte met interrupt mogelijkheden. De R6532 chip was 6500 / 6800 bus compatibel en ik vond het gebruik van deze chip terug in elektronische flipperkasten
van die tijd en ik weet dat de Atari 2600 er een gebruikte.
Am2900 is een familie van geïntegreerde schakelingen (IC’s) die in 1975 zijn gemaakt door Advanced Micro Devices (AMD). Er is iets speciaals aan deze chip, de Am2900-familie
was in staat om een CCU te implementeren met gegevens, adressen en instructies om een veelvoud van 4 bits te zijn door het aantal IC’s te vermenigvuldigen. De Am2901-chip was de
rekenkundige-logische eenheid (ALU), en de “kern” van de reeks. Het kan tellen met behulp van 4 bits en binaire bewerkingen uitvoeren, evenals verschillende bit-verschuivende bewerkingen.
De 2901 en enkele enere chips in de familie werden als ontwerp ingekocht door een ongewoon groot aantal enere fabrikanten en de chips waren in 2016 nog steeds in productie.
Het ontwerp van de Z80 (mijn eerste liefde als processor) begon in 1974 toen Federico Faggin Intel verliet om samen met Ralph Ungermann het bedrijf Zilog te starten.
Faggin werkte bij Intel als hoofdontwerper onder meer aan de Intel 4004 en de Intel 8080 processor. De Z80 is een 8 bit processor en officieel uitgebracht in 1976.
De processor is opcode compatibel met Intel’s 8080 (wat een heel slimme zet was), maar had meer instructies, registers en adresseringsmethoden. De Z80 is ontworpen
voor gebruik in computerterminals, printers, kassa’s, maar er zijn ook veel thuiscomputers geproduceerd op basis van de Z80 processor zoals de TRS80, de Sinclair
computers, de Philips P2000 en de bekende MSX-computers. Ook nu nog is er een club enthousiaste hobbyisten die ontwerpen maken voor de Z80 microprocessor. De
chip is nog beschikbaar. De Z80 processor was de hoofdprocessor in mijn eerste TRS80-computer, de Sinclair ZX81, de Sinclair Spectrum, de MSX1 en MSX2 computer
en de CP/M-systemen en embedded machinebesturingen bij mijn eerste baan. Ik heb meerdere soorten Z80 processors in mijn webshop waaronder een originele.
De Z80 PIO chip is eigenlijk gewoon een digitale parallelle I/O-poortchip. U kunt de afzonderlijke poortpinnen configureren als digitale in- of uitgangen en deze
vervolgens gebruiken voor wat men wil. De A/B ingang selecteert tussen PortA of PortB en de C/D ingang selecteert tussen het besturingsregister of het dataregister.
De controleregisters worden gebruikt om de poorten te configureren en de dataregisters worden gebruikt om de feitelijke gegevens te lezen/schrijven. Door deze aan
te sluiten op A0 en A1 kan men toegang krijgen tot het gewenste register met behulp van de adresbus en in een I/O lezen of schrijven. Het minst significante bit
van het geheugenadres A0 selecteert dan de poort A of B en de A1 lijn selecteert tussen de data- en de controleregisters. Met een adresdecoder kun je deze chip
overal in de I/O-adresruimte plaatsen. In veel systemen werd deze chip werd gebruikt om een parallelle printerpoort toe te voegen aan het Z80-systeem. Maar de
chip kan ook digitale invoer van schakelaars aan en kan worden gebruikt als driver voor LED’s. Een van de unieke kenmerken van de Z80-PlO is dat alle gegevensoverdracht
tussen het renapparaat en de CPU kan worden uitgevoerd onder totale interrupt controle, zelfs met geneste interrupts. De PlO kan worden geprogrammeerd om de CPU
te onderbreken als er gespecificeerde condities. Deze onderbrekingsmogelijkheid vermindert de hoeveelheid tijd die de processor moet besteden aan het pollen
van de perifere status. U kunt deze chip nog steeds kopen en het kost maar een paar euro.
Samen met de Z80-processor produceerde Zilog ook enkele enere ondersteunende chips en een van deze chips was de Z80 SIO. Het is eigenlijk een twee kanaals seriële
input/output chip met alle besturingslogica aan boord. Omdat veel Z80-systemen een seriële console gebruikten voor input en output, was dit een belangrijke chip. De
Z80 SIO is een perfecte match met de Z80 processor.
Nog een belangrijke chip die Zilog samen met de Z80 processor produceerde was de ondersteunende chip in de vorm van de Z80 CTC. De Z80 CTC is een vier kanaals
teller/timer die kan worden geprogrammeerd door systeemsoftware voor een breed scala aan tel- en timingtoepassingen. Deze vier onafhankelijk programmeerbare
kanalen kunnen worden gebruikt voor het tellen van systeemgebeurtenissen, interrupt en interval timing, en het genereren van een kloksignaal.
In 1976 bracht National Semiconductor de INS8060- of SC/MP-processor (uitgesproken als scamp) op de markt als een eenvoudige, kosteneffectieve microprocessor.
De processor had een paar vreemde eigenaardigheden zoals een 12-bits programmateller en vier bankswitch adresbits op de datapoort en de vreemde mogelijkheid om
één besturingspin te gebruiken om drie processors op een enkele set geheugen aan te sluiten waardoor het heel eenvoudig is om een systeem met meerdere processors
te creëren. Het moest ook de kosten verlagen met een 1 bit ALU waardoor de processor niet echt snel was. Maar het was een mooi simpel ontwerp en het bekende
elektronica tijdschrift Elektuur bouwde er meerdere systemen mee. Dit was mijn eerste kennismaking met een microprocessor. Sinclair heeft een bord uitgebracht
genaamd MK14 met een SC/MP-processor erop. Voor de hobbyist was het een mooie en relatief goedkope processor, in de industrie sloeg de processor niet aan. Ik
had er een gekocht, maar op het laatste moment verdubbelde de koper de prijs, dus ik heb er nog steeds geen.
In 1976 introduceerde Intel de 8085, een 8-bit microprocessor die software binair compatibel was met de Intel 8080 met slechts twee kleine instructies toegevoegd.
De 5 in het onderdeelnummer was omdat de 8085 slechts een enkele +5 V-voeding gebruikte, in tegenstelling tot de 8080 die +5 V, -5 V en +12 V nodig had. De processor
was een concurrent (Intel’s antwoord op) de zeer populaire Z80 processor. De 8085 werd vaak gebruikt als microcontroller in embedded systemen dankzij de ingebouwde
seriële I/O en vijf geprioriteerde interrupts, functies die de Z80 CPU niet had. Het werd gebruikt in de beroemde VT102-terminal en de TRS-80 Model 100. De processor
werd ook gekloond in de Sovjet-Unie en ook NASA gebruikte het in verschillende ruimtemissies. Ik heb het nooit gebruikt, ik was een Z80-fan.
In 1976 introduceerde Intel de MCS-48 microcontroller-serie, de eerste leden waren 8048, 8035 en 8748. In het begin maakten deze chips gebruik van NMOS-technologie,
later kwamen ze beschikbaar in CMOS technologie. De MCS-48-serie werd later vervangen door de zeer succesvolle MCS-51-serie, maar de chips worden nog steeds gebruikt
in goedkope consumentenelektronica zoals tv-afstensbedieningen, computertoetsenborden. en speelgoed. Ten opzichte van een 8048 heeft de 8035 geen interne ROM en
64 x 8 bytes intern RAM geheugen.
In 1976 introduceerde Intel de MCS-48 microcontroller-serie, en de 8039 was één van de varianten. In het begin maakten deze chips gebruik van NMOS-technologie,
later kwamen ze beschikbaar in CMOS technologie. De MCS-48-serie werd later vervangen door de zeer succesvolle MCS-51-serie, maar de chips worden nog steeds gebruikt
in goedkope consumentenelektronica zoals tv-afstensbedieningen, computertoetsenborden. en speelgoed. Ten opzichte van een 8048 heeft de 8039 geen interne ROM en
128 x 8 bytes intern RAM geheugen.
In 1974 introduceerde Motorola samen met de MC6800-familie een PIA (Peripheral Interface Adapter) zoals de MC6820 als een 40-pins DIP chip om de 6800 processor.
Het leverde 20 I/O-lijnen (twee 8-bits bidirectionele poorten en 4 besturingslijnen voor henshaking en het genereren van interrupts. In 1976 Motorola
schakelde de MC6800 familie over op nieuwe technologie, zodat de MC6820 de MC6821 werd. De MC6820 werd gebruikt in de Apple I als interface voor het ASCII toetsenbord
en de video weergave. De Teny Color Computer gebruikte twee MC6821’s om I/O-toegang te bieden en video I/O, audio en renapparatuur. 
In juni 1976 introduceerde Texas Instruments de TMS9900 processor en het was een van de eerste commercieel verkrijgbare 16-bits microprocessors in één chip.
Het implementeerde Texas Instruments TI-990 minicomputerarchitectuur in een enkele chip, maar het 64 pins DIP-formaat maakte het duurder om te implementeren in
kleinere machines dan de meer gebruikelijke 40-pins DIP chips. Het is dan ook een kolossale chip. Het werd gebruikt in de eigen thuiscomputer van Texas Instruments,
de TI-99/4. Het heeft een beetje vreemde architectuur vergeleken met enere microprocessors uit die tijd, gezien de oorsprong vanuit een minicomputer.
In 1976 (voor zover ik weet) introduceerde Intel de P8274 Multi Protocol Serial Controller. Het had twee onafhankelijke full-duplex zenders en ontvangers,
het kon asynchrone, byte-synchrone en bit-synchrone bewerkingen uitvoeren en was volledig compatibel met de 8048, 8051, 8085, 8088, 8086 CPU’s.
Het ondersteunde 4 onafhankelijke DMA-kanalen.
IIn 1976 introduceerde Intel ook de MCS-48 microcontroller-serie en de eerste leden waren 8048, 8035 en 8748. De 8048 is waarschijnlijk het meest prominente lid
van de familie. In het begin waren deze chips NMOS, tegen het begin van de jaren tachtig kwamen ze beschikbaar in CMOS-technologie. De MCS-48-serie heeft een aangepaste Harvard-architectuur,
met intern of extern programma-ROM en 64-256 bytes intern (on-chip) RAM. De I/O wordt toegewezen aan zijn eigen adresruimte, gescheiden van programma’s en
gegevens. De MCS-48-serie werd uiteindelijk vervangen door de zeer succesvolle MCS-51-serie, hij wordt nog steeds gebruikt omdat hij erg goedkoop is en een zeer eenvoudige effectieve
instructie set heeft. Het wordt veel gebruikt in grote, goedkope elektronische apparaten zoals tv-afstensbedieningen, computertoetsenborden en speelgoed.
In 1977 introduceerde Motorola de 6802 processor gebaseerd op het al beroemde 6800 ontwerp. Het was een 8-bits microprocessor en het had een 16-bits
adresbus en het kon rechtstreeks toegang krijgen tot 64 KB geheugen. De 6800 processor heeft 72 instructies met zeven adresseringsmodi voor een totaal
van 197 opcodes. De MC6802 had ook 128 bytes RAM en een interne klokoscillator op de chip.
In 1977 introduceerde Motorola ook de MC14500B (ICU) ter vervanging van relaissystemen en programmeerbare logische controllers en seriële datamanipulatie.
De processor ondersteunt 16 commeno’s en werkt op een frequentie van 1 MHz. Het heeft geen programmateller (PC), in plaats daarvan stuurt een kloksignaal
een aparte chip aan de dus ook ondersteunde geheugengrootte bepaalt. De ICU architectuur lijkt op die van de DEC PDP-14-computer.
In 1977 introduceerde Motorola de MC6845 Display controller en deze werd in de jaren tachtig veel gebruikt in 8-bits computer systemen. Het is oorspronkelijk
ontworpen voor de Motorola 6800 CPU, maarwerd ook gebruikt voor veel meer processors zoals de Zilog Z80 en MOS 6502. Het was niet een allesomvattende oplossing,
het had enere chips nodig en de implementatie van die hardware was geheel aan de ontwerper. Het werd gebruikt in de BBC Micro, Amstrad CPC en Videx VideoTerm
weergave kaarten voor de Apple II. Het werd ook gebruikt in vroege grafische adapterkaarten voor de IBM PC, zoals de MDA, Hercules Graphics Card en Color Graphics
Adapter (CGA).
In 1977 introduceerde MOS Technology de 6522 Versatile Interface Adapter (VIA), als een I/O-poortcontroller voor de 6502-familie van microprocessors. Het leverde twee
bidirectionele 8-bits parallelle I/O-poorten, twee 16-bits timers en een 8-bits schuifregister voor seriële communicatie. De 6522 werd veel gebruikt in computers in
de jaren 1980, met name Commodore’s machines, de Apple III, Oric-1 en Oric Atmos, BBC Micro, Victor 9000 / Sirius 1, de Apple Macintosh en de Vectrex game console.
In 1977 introduceerde Intel de P8155 als ondersteuningschip voor de 8085 (en 8088) processor. Het bevat 2038 bits (256 x 8 bytes) statische Ram, twee
programmeerbare 8 bit I/O poorten, een 6 bit programmeerbare I/O poort en een 14 bit programmeerbare timer/counter. Het was een poging van Intel om het
aantal chips in 8085- en 8088-ontwerpen te verlagen.
In 1978 introduceerde Motorola de 6809, een 8-bit microprocessor met enkele 16-bit features. Het was source compatibel met Motorola 6800, maar bood
enkele goede verbeteringen. Vergeleken met enere populaire processors uit die tijd was hij erg duur (4 keer de prijs van een Z80). De 6809 werd
gebruikt in de TRS-80 Color Computer, Dragon 32/64, SuperPET, de beroemde Vectrex spelconsole en enkele arcade-machines. Ik heb deze processor
nooit geprogrammeerd, maar het is leuk om er een MC6809P te hebben.
In 1978 introduceerde Motorola ook de 6803, een 8-bit microprocessor met enkele 16-bit features. Het was source-compatibel met Motorola 6800, maar bood wat
goede verbeteringen zoals de 6801 en 6802. De MC6803 had geen ROM en minder verschillende busconfiguraties. Ik heb deze processor nooit geprogrammeerd, maar
het is leuk om een MC6803P te hebben.
In 1978 introduceerde Motorola ook de 6840, de MC6840 programmable counter had drie 16-bit binary counters die gebruikt konden worden voor frequentie
metingen, event counting of interval timing.
In 1978 bracht Intel de 8086 processor op de markt, de 8086 werd ook wel iAPX 86 genoemd en het is een 16-bits microprocessor. De 8086 was de basis
van alle x86-architectuur die Intel’s meest succesvolle lijn van processors werd. Ik gebruikte deze processor veel en de segmentregisters waarmee
de 8086 CPU toegang kreeg tot één megabyte geheugen was een “pain in the ass” voor veel programmeurs. Vroeger verving ik de Intel-processors vaak
door de NEC-versies. 
In 1978 introduceerde General Instrument de AY-3-8910 soundchip. Het is een 3-stemmige programmeerbare geluidsgenerator (PSG). De AY-3-8910 en
zijn varianten waren gebruikt in veel arcadespellen en flipperkasten, maar het was ook de typische geluidschip in de Intellivision- en Vectrex
videogameconsoles, de Amstrad CPC, Oric-1, Color Genie, MSX en later ZX Spectrum thuiscomputers. Het werd ook gebruikt in de Mockboard- en
Cricket-geluidskaarten voor de Apple II en de Spraak-/geluidscartridge voor de TRS-80 kleurencomputer. Na de spin-off van General Instrument
van Microchip Technology in 1987, werd de chip een paar jaar verkocht onder het merk Microchip. Het werd ook onder licentie door Yamaha
vervaardigd als de YM2149F, de Atari ST gebruikt deze versie. Ik heb geluk dat ik een paar AY-3-8910A chips heb in mijn webshop.
In 1978 introduceerde Texas Instruments de SN76477 complexe geluidsgenerator. De chip wordt meestal gebruikt als generator voor geluidseffecten in arcadespellen
en speelgoed. Het gebruik van de SN76477 in een muzikale context wordt beperkt door het feit dat het moeilijk was om de toonhoogte te bepalen.
De SN76477 genereert complexe audio die de uitgangen van een LFO, VCO en ruisgenerator combineert via een envelop ADSR. Het geluid
generatie wordt geregeld door het leveren van stuurspanningen, logische niveaus en verschillende weerstens- en condensatorwaarden.
In 1979 introduceerde Motorola de 68000 processor, een 16/32-bit complexe instructieset (CISC) microprocessor. Het heeft een 32-bits instructieset,
32-bits registers en een 16-bits interne databus, de adresbus is 24 bits en de 68000 gebruikt een 16-bits ALU. De processor werd gebruikt in een paar
high-end computers zoals de Macintosh, Amiga en Atari ST en de Mega Drive-console. Deze stonden allemaal bekend om hun geweldige grafische mogelijkheden.
Tegenwoordig is de 68000-architectuur nog steeds in gebruik. Deze systemen waren destijds te duur voor mij en dus heb ik nog nooit een 68000-processor
geprogrammeerd.
Intel introduceerde op 1 juni 1979 de Intel 8088, de processor heeft een 8-bit externe databus in plaats van de 16-bit bus van de 8086. De 16-bit registers
en het adresbereik van één megabyte zijn ongewijzigd, het was bedoeld als een versie van de 8086 voor een goedkoper systeem. De originele IBM PC gebruikte
de 8088 op een klok frequentie van 4,77 MHz. Sommige ingenieurs van IBM wilden graag een enere (betere) processor, maar Intel bood de beste prijs. Deze processor
was het begin van het geheel x86-processorreeks van Intel. 
In 1979 introduceerde Texas Instruments de TMS9918 Video Display Controller (VDC). Dit is een beroemde videoprocessor die in veel systemen werd gebruikt,
zoals de ColecoVision, CreatiVision, Memotech MTX, MSX, SG-1000/SC-3000, Spectravideo, Sord M5, Sega game gear, Texas Instruments TI-99/4 en de Casio PV-2000.
De TMS9918 genereert zowel op rasters gebaseerde karakterafbeeldingen (gebruikt om tekst of achtergrondafbeeldingen weer te geven) als sprites die worden
gebruikt voor het tonen en verplaatsen van voorgrond objecten. Ik heb voor deze processor geprogrammeerd in mijn eerste MSX-1 computer. De TMS9928 en TMS9929
zijn varianten op de TMS9918.
In 1979 introduceerde Motorola de MC6847P video display controller (VDC). Het werd gebruikt in de TRS-80 Color Computer, Dragon 32/64, Laser 200, TRS-80 MC-10,
NEC PC-6000-serie, Acorn Atom, en het is een relatief eenvoudige display generator in vergelijking met enere display chips van die tijd. Het is in staat om
tekst en afbeeldingen weer te geven in een ruwweg vierkante weergavematrix van 256 pixels breed en 192 pixels hoog. De ROM bevat een lettertype van 5 x 7 pixels,
compatibel met 6-bits ASCII. Effecten zoals inverse video of gekleurde tekst zijn mogelijk. Het kan negen kleuren weergeven. De lage schermresolutie was een
noodzaak om televisietoestellen als beeldschermen te kunnen gebruiken.
In 1979 introduceerde Mullard de SAA5050, een karaktergeneratorchip voor het implementeren van de teletekstkarakterset. De SAA5050 werd gebruikt in met teletekst
uitgeruste televisietoestellen, viewdata terminals en microcomputers zoals de Philips P2000, Acorn System 2 en BBC microcomputer. De chip gegenereerde de geschikte
video uitgang signalen voor een 7-bits tekencode die het teken op de tekstregel op het scherm toonde. De resolutie op volledig scherm gegenereerd door de SAA5050
was 480 × 500 pixels, wat overeenkomt met 40 × 25 tekens.
In 1979 introduceerde Zilog de Z8-microcontroller-architectuur. Een van de kenmerken was tot 4.096 snelle on-chip registers die kunnen worden gebruikt als accumulatoren,
pointers of als gewoon willekeurig toegankelijk geheugen (RAM). Een 16-bits adresruimte voor tussen 1 kB en 64 kB aan PROM-, ROM- of flashgeheugen en er is zelfs een
tweede 16-bits adres ruimte. On-chip renapparatuur omvat analoog naar digitaal omzetter, Serial Peripheral Interface (SPI) bus en I²C-kanalen, IrDA-encoders/decoders
enz. Er zijn versies met 8 tot 80 pinnen en heel veel verschillende uitvoeringen.
Deze chip is een Intel Multifunctionele microprocessor-ondersteuningscontroller met een SIO (Seriële interface) en PIO (Parallelle interface), timers en
een Interrupt-controller, alles in één chip. Ik weet niet in welk jaar het uitkwam en ik heb er nooit een gebruikt, maar ik heb berekend dat de chip rond het
jaar 1979 uitgekomen moet zijn.
Deze chip is een PIO (parallel Input Output) apparaat van NEC met 24 programmeerbare I/O lijnen. Het kan op dezelfde manier worden gebruikt als een Z80 PIO.
Ik weet het niet het jaar waarin het uitkwam en ik heb er nooit een gebruikt, maar ik heb berekend dat de chip rond het jaar 1979 uitgekomen moet zijn.
NEC produceerde alle Intel chips onder licentie vanaf 1976.
De 8259 is een Programmable Interrupt Controller (PIC) ontworpen voor de Intel 8085 en Intel 8086 microprocessors. De 8259 combineert meerdere interrupt-ingangsbronnen
in een enkele interrupt-uitgang naar de host-microprocessor, waardoor de interrupt-niveaus die beschikbaar zijn in een systeem worden uitgebreid.
De 8259A was de interruptcontroller voor de ISA-bus in de oorspronkelijke IBM PC en IBM PC AT en IBM gebruikte ook de NEC chips hiervoor.
NEC produceerde alle Intel chips onder licentie vanaf 1976.
In 1980 bracht Intel de 8031 (familie van de 8051) microcontroller uit en ik heb deze gebruikt in mijn eerste modemontwerp met en externe eprom. De 8031
is net als de 8051 een acht-bits CISC-processor. De 8031 had geen rom en slechts 128 bytes ram aan boord, wat een grote uitdaging was voor de programmeur.
Stenaard had de processor een aantal timers meerdere interrupt lijnen en een interne seriële uart aan boord en veel programmeerbare I/O-pinnen. De processor
was niet duur en werd gebruikt als centrale processor in veel apparaten. Zelfs venaag de dag wordt deze processor nog steeds gebruikt en is hij nog steeds
beschikbaar. Ik heb een originele 8031 processor in mijn webshop, maar ook een aantal varianten zoals de SAB8031 (Siemens) en de P80C321 (AMD).
In 1980 bracht Intel ook de 8051 microcontroller uit en ik heb zelf veel schakelingen en apparaten (modems) met deze processor ontworpen. De 8051 is een acht-bits
CISC-processor die in vele soorten op de markt is gebracht, ook door vele enere fabrikanten waarvan Atmel de bekendste is. Het systeem had normaal gesproken 4 kb
rom en 256 bytes ram aan boord wat een grote uitdaging was voor de programmeur. Maar er zou ook 64 kb ROM en 64 kb RAM extern kunnen worden aangesloten, wat
veel I/O-pinnen opoffert. Stenaard had de processoreen aantal Timers, meerdere interrupt lijnen en een interne seriële uart aan boord en veel programmeerbare
I/O-pinnen. De processor was ook niet duur en werd in veel apparaten als centrale processor gebruikt. Zelfs venaag de dag wordt deze processor nog steeds
gebruikt en is hij nog steeds beschikbaar. Ik heb een aantal varianten van de 8051 processor in mijn webshop.
In 1980 bracht Intel ook de P8344AH uit, een enere variant van de 8051-microcontroller. De 8051 is een acht-bits CISC-processor dat in vele soorten op de markt
is gebracht, ook door vele enere fabrikanten waarvan Atmel de bekendste is.
De Intel P8044 is hetzelfde als de P8344, maar de P8044 heeft on chip 4Kb factory masked rom aan boord.
In 1980 ontwikkelde Texas Instruments de SN489 geluidschip. Het is een complexe geluidsgenerator en heeft 3 programmeerbare toongeneratoren,
een programmeerbare witte ruisgenerator en programmeerbare demping. De SN76489 was oorspronkelijk ontworpen om te worden gebruikt in de TI-99/4 computer,
waar het eerst de TMS9919 en later SN94624 heette, toen het buiten TI werd verkocht, werd het omgedoopt tot de SN76489.
Sega gebruikte deze chip in de gameconsoles Sega Master System, Game Gear en Sega Genesis.
In 1980 introduceerde Intel de P80C152, een Universal Communications Controller gebaseerd op de 8051 8-Bit microcontroller-architectuur. Het had een
8K Factory Mask Programmeerbare ROM en was bedoeld als een multi-protocol seriële communicatiecontroller voor SDLC / HDLC, CSMA / CD en SDLC / HDLC
of door de gebruiker te definiëren protocollen, Full Duplex / Half Duplex extra I/O-poorten en nog veel meer. Ik heb er een omdat het een
op 8051 gebaseerd chip is.
In 1980 introduceerde Intel de 8237, een DMA-controller (Direct Memory Access) die deel uitmaakt van de MCS 85-microprocessorfamilie. Het maakt
gegevensoverdracht mogelijk tussen geheugen en de I/O met verminderde belasting van de hoofdprocessor van het systeem. De 8237 is een vierkanaals
device dat kan worden uitgebreid met een willekeurig aantal DMA-kanaalingangen. Een enkele 8237 werd gebruikt als de DMA-controller in de
oorspronkelijke IBM PC en IBM XT. De IBM PC AT heeft er nog een toegevoegd 8237 in master-slave-configuratie, waardoor het aantal DMA-kanalen werd
vergroot van vier naar zeven.
In 1980 bracht Commodore de VIC-20 computer op de markt en deze had een MOS6561(VIC videochip) aan boord. De geschiedenis van deze chip gaat terug tot 1977
en het waren Mos en Commodore die de definitieve versie maakten. De functies omvatten: 16 kB adresruimte voor scherm, teken- en kleurgeheugen, 16 kleuren
twee selecteerbare tekengroottes, videoresolutie (176 × 184) VIC-20, hoewel tot 256 × 280 mogelijk is op PAL, 4-kanaals geluidssysteem (3 blokgolf
+ “witte” ruis + globale volume-instelling), on-chip DMA, twee 8-bit analoog-naar-digitaal converters, ondersteuning voor lichtpennen. Programmeerbare karakters zijn de enige
manier om afbeeldingen en animaties op de VIC te maken, aangezien de chip geen sprites of een naar alle punten adresseerbare bitmapmodus heeft.
In 1981 introduceerde National Instruments de TMS9914, een interfacebusadapter voor algemeen gebruik. Het is ontworpen om alle functies te implementeren
definiëren in de IEEE 488-1975-stenaard. Het was een van de ondersteunende chips van de TMS9900-processor, ik weet niet zoveel over deze chip,
of waar het werd gebruikt.
Ik weet de exacte introductiedatum niet, maar berekend dat het rond 1981 zou moeten zijn toen NEC begon met het maken van Intel-compatibele chips. Deze chip is
een klokgenerator en driver voor de Intel 8086 en 8088 processor en een vervanging voor de Intel 8284 chip. Omdat ik ook een variant van chips verzamel
heb ik er ook een, het is een kleine 18-pins chip.
In 1982 bracht NEC ook een 8086 processor variant op de markt, deze processors waren compatibel met de originele Intel 8086-processor uit 1978.
De 8086 werd ook wel iAPX 86 en het is een 16-bits microprocessor. De 8086 was de basis van alle x86-architectuur die Intel’s meest succesvolle
lijn van processors werd. Ik gebruikte deze processor veel en de segmentregisters waarmee de 8086 CPU toegang kreeg tot één megabyte geheugen was
een “pain in the ass” voor veel programmeurs. Vroeger verving ik de Intel-processors vaak door de NEC-versies.
In 1982 bracht Motorola de 68008 uit als een 8/32-bit microprocessor, het is een versie van de stenaard Motorola 68000 met een 8-bit externe databus,
evenals een kleinere adresbus. De 68008 was verkrijgbaar met 20 of 22 adreslijnen (respectievelijk 48-pins of 52-pins pakket) die 1 MB of 4 MB adresruimte
toegestaan versus de 16 MB adresseerbaar geheugen op de 68000. De 68008-processor is ontworpen om te werken met goedkopere en eenvoudigere 8-bit geheugenchips,
maar hierdoor is hij ook half zo snel als een stenaard 68000-processor, maar nog steeds veel sneller dan de 8-bits concurrenten.
In 1982 introduceerde Intel de 80186-processor (ook bekend als de iAPX 186), deze was gebaseerd op de Intel 8086 en had een 16-bit externe databus gemultiplext met
een 20-bit adres bus. De 80188 variant, met een 8-bit externe databus, was ook beschikbaar. De 80186 -serie was over het algemeen bedoeld voor embedded systemen. De
originele IBM-PC was niet hardware compatibel met de 80186 en dus verenerde de hardware in een IBM PC/AT. De processor werd ook in veel enere pc’s gebruikt en ik
heb een veel assembler / C-programmering voor deze processor gedaan.
In 1982 introduceerde Intel ook de 80286-processor (ook bekend als de iAPX 286) die was gebaseerd op de 8086 en 80186 CPU’s met een apart, niet gemultiplexte adres
en databussen en ook de eerste met geheugenbeheer en brede beschermingsmogelijkheden. Een goede eigenschap was dat het backwards code compatibel was met de eerdere
Intel 8086- en 8088 processors. De 80286 werd gebruikt in de IBM PC/AT, geïntroduceerd in 1984 en daarna veel gebruikt in de meeste PC/AT-compatibele computers. ik
heb veel assembler / C-programmering gedaan voor deze processor.
In 1982 introduceerde Texas Instruments de TMS9937 enkele·chip video timer/controller, een 40·pins chip die video signalen kon genereren voor
stenaard- en niet stenaard CRT monitoren, zowel interlaced als niet-interlaced. Ik heb niet zoeveel informatie over deze chip behalve de datasheet.
Ik weet niet precies wanneer deze processor uitkwam, maar het was een speciale productie voor de Commodore 64, dus ik heb deze processor gedateerd op de datum van de C64. De
MOS Technology 6510 is een 8-bit microprocessor en het is een licht gewijzigde vorm van de zeer succesvolle 6502. De belangrijkste verenering ten opzichte van de 6502 was
de toevoeging van een 8-bits I/O-poort voor algemeen gebruik en dat de adresbus tristate gemaakt kan worden.
In 1983 introduceerde NEC de uPD71059 Interrupt Control Unit als een low power CMOS programmeerbare interruptcontroller voor microcomputersystemen
en het kan acht interruptverzoeken verwerken waarbij aan elk een prioriteitsniveau wordt toegekend. Het draagt de interrupt over met de hoogste prioriteit
over naar de processor met informatie over het interruptadres. Door 8 slaves in cascade te schakelen, kan het 64 interrupts verwerken.
In 1983 introduceerde Signetics (voor zover ik weet) de SCN68562 Dual universele seriële comm. controller of (DUSCC), een 64 dip IC een single-chip MOS-LSI
communicatieapparaat dat twee onafhankelijke, multi-protocol, full-duplex ontvanger/zenderkanalen in één chip biedt. Het ondersteunt
bitgeoriënteerde en tekengeoriënteerde synchrone datalink protocollen evenals asynchrone protocollen. De SCN68562 is gekoppeld aan de 68000 MPU’s
via asynchrone busbesturingssignalen en is in staat tot programma-polled, interrupt-gedreven, block-move of DMA-gegevensoverdracht.
In 1982 was Intel zeer actief in de Ethernet-stenaardisatie en -implementatie en introduceerden ze een Ethernet-controllerchip voor hun 80186 en 80188
processors. Ik weet de exacte datum van de chip niet, maar als ik de geschiedenis van Ethernet en Intel lees, zou het rond dit jaar moeten zijn. Het is een grote chip
met 48 pinnen en het ondersteunde netwerken tot 10 Mb/s.
In 1983 produceerde Yamaha de YM2149, een kloon van de beroemde AY-3-8910 (zie hierboven) onder licentie van General Instrument. Deze chip werd ook in
veel thuiscomputers gebruikt als vervanging van de AY-3-8910. De Yamaha YM2149 deelt dezelfde pinout als de AY-3-8910 met het kleine verschil dat pin 26
de master klok kan halveren als deze laag getrokken werd. Als de pin niet aangesloten werd, zou het een AY-3-8910 vervangen.
In 1983 introduceerde Motola de MC68230 (Parallel Interface/Timer) chip, een 64 dip chip in lijn met de grote chips die Motorola maakte.
Het was een double buffered I/O chip voor de MC68000 series processors, de I/O poorten konden zowel 8 als 16 bits breed zijn en de timer
kon gebruikt worden voor interrupts, wave generation, time measurements en watchdog timer.
In 1983 werd de EM83050H-microcontroller bedoeld als toetsenbord-encoder, speciaal ontworpen voor IBM PC XT/AT en alle compatibele
machines. De EM83050H regelt alle scancodes, de status van drie LED’s, scantiming en communicatie tussen het toetsenbord en de pc. Het
is eenvoudig te implementeren voor een high-performance, goedkoop toetsenbord met de minimale externe componenten.
In 1983 kwam de Commodore 64 op de markt en deze gebruikte de MOS906114-01 PLA chip. De PLA wordt gebruikt om chipselectiesignalen te maken
om te bepalen welke chip op de databus moet worden aangesloten. Daarom is de PLA verantwoordelijk voor het dicteren van de geheugenmap van de C64 en
maakt het de implementatie van bankswitching mogelijk. Commodore-ingenieur James Redfield zei dat het de “lijmlogica was om alles samen te verbinden”.
De chip was erg gevoelig en het meest defecte onbderdeel van de Commodore 64, tot een betere versie werd uitgebracht.
De Atmel AT89C2051-processor was gebaseerd op de Intel 8051-architectuur, maar in een 20-pins dip behuizing. Ik weet niet wanneer het voor het eerst uitkwam,
maar ik weet dat Atmel was opgericht in 1984. De AT89C2051 biedt de volgende stenaardfuncties: 2K bytes Flash, 128 bytes RAM, 15 I/O-lijnen, twee 16-bit timer/counters,
een vijf vector two-level interrupt-architectuur, een full-duplex seriële poort, een nauwkeurige analoge comparator, on-chip oscillator en klokcircuits. De AT89C2051-processor
wordt gebruikt in verschillende digitale klok ontwerpen. Zelfs venaag de dag wordt deze processor nog steeds gebruikt en is hij nog steeds beschikbaar. 
In 1984 maakte NEC de V20 als pin-compatibel met de Intel 8088, maar veel sneller, ik schakelde van mijn 8088-processor in mijn pc over naar een V20 om
wat betere prestaties te krijgen. De V20 bood ook een modus aan die een Intel 8080 emuleerde. Eind 1984 diende Intel een aanklacht in tegen NEC en beweerde
dat de microcode in de V20 en V30 inbreuk maakte op de patenten voor de 8088 en 8086 processors. (Zie V30).
In 1984 maakt NEC ook de V30 als pin-compatibel met de Intel 8086, maar veel sneller, ik verving mijn 8086-processor in mijn pc ook voor een V30 om wat prestaties te krijgen. De V30 werd
ook gebruikt in de Psion Series 3, de NEC PC-9801VM, de Olivetti PCS86 en in verschillende arcade-machines. Eind 1984 diende Intel een aanklacht in tegen NEC en beweerde dat de microcode
in de V20 en V30 inbreuk maakten op zijn patenten voor de 8088- en 8086-processors. In zijn uitspraak heeft de rechtbank bepaald dat de microcode in het controlearchief een
computerprogramma, en dus auteursrechtelijk beschermd is, maar stelde ook vast dat NEC niet zomaar de microcode van Intel kopieerde, en dat de microcode in de V20 en V30
voldoende verschilde van die van Intel om geen inbreuk te maken op de Intel octrooien. Ik heb nog steeds één processor vanwege de prachtige geschiedenis en deze rechtszaak
over processors eas ook de basis van de wettigheid van reverse engineering.
In 1984 introduceerde Motorola de 68HC11 8-bit microcontroller (µC) familie, nu geproduceerd door NXP Semiconductors. De 68HC11 is gebaseerd op de Motorola 6800 microprocessor
en wordt veel gebruikt in automobieltoepassingen, barcodelezers, hotelkaartsleutelschrijvers, robotica en verschillende embedded systemen. De MC68HC11A8 was de eerste microcontroller
die een CMOS EEPROM bevatte. De HC11-instructieset is backward compatibel met de 6800, maar heeft een extra Y-indexregister en 16-bits instructies en registercombinaties.
In 1984 introduceerde Yamaha de YM2203, ook wel OPN genoemd, een geluidschip gebaseerd op FM Operator-technologie. Heeft een zeskanaals (3 FM en 3 SSG)
geluidskanalen en deze chip werd in de jaren tachtig en begin jaren negentig in allerlei videogame- en computersystemen gebruikt.
Intern was het een variatie op de Yamaha’s YM2149F SSG chip.
In 1984 werd de Oric Atmos-computer uitgebracht en deze gebruikte een semi-custom ASIC (ULA) voor de videoweergave die ook de interface tussen
de processor en het gehuegen verzorgde. De twee video modi zijn een tekstmodus met lage resolutie, met een door de gebruiker gedefinieerde karakterset
met 28 rijen van 40 tekens en een modus met hoge resolutie mode met 200 rijen van 240 pixels boven drie regels tekst.
In Bulgarije werd de Atmos gekloond met de naam Pravetz 8D en ik kreeg mijn chip uit Bulgarije.
De vroegste verwijzing naar deze chip was in 1884, de M5M8050H van Michubitchi is een 8 bit micrsocomputer op een chip in ED-MOS-technologie. Het heeft een 8-bits CPU,
ROM- en RAM-geheugen, veel I/O-poorten, teller/timer en interuppotcontroller op één chip. Dat is ongeveer alles wat ik weet, ik weet niet waar het werd gebruikt.
In de Commodore 16 (1884) zat een TED-chip, een videochip die ook hardware voor het genereren van geluid, DRAM-verversingscircuits, intervaltimers,
en toetsenbordinvoer bevatte. Het is ontworpen voor de Commodore Plus/4 en 16 en de chip is 48-pins DIP. De videomogelijkheden van
de TED waren grotendeels een subset van die in de VIC-II. De TED bevatte een eenvoudige toongenerator die twee audiokanalen produceerde, het eerste kanaal
produceerde een blokgolf en de tweede kon een blokgolf of witte ruis produceren. Ik heb geen datasheet alleen een verwijzing naar een wikipeadia-pagina.
De MC2681 is een dubbele universele asynchrone ontvanger/zender (DUART) en maakt deel uit van de MC6800-familie van randapparatuur en kan aangesloten worden op
de MC68000-processor via een general-purpous-interface. De chip heeft ook een multifunctionele 7-bits invoerpoort en een multifunctionele 8-bits uitvoerpoort
die gebruikt kan worden als algemene invoer-/uitvoerpoorten, maar ook kan worden toegewezen aan specifieke functies zoals klokinvoer of status-/interrupt uitvoer.
De MC68HC05C4 van Motorola is goedkope single-chip microcomputers. Deze 8-bits microcomputer bevat een on-chip oscillator, 176 bytes On-Chip RAM,
4160 bytes on-chip ROM, 24 bidirectionele 1/0-lijnen, 16-bits timer, twee seriële communicatie-interfaces, het is vergelijkbaar met MC6800 en heeft veelzijdige
interrupt afhandeling. Het is een vrij klein chipje en de pinnen zitten heel dicht bij elkaar.
In 1985 introduceerde Hitachi de HD614023S, gebaseerd op de Hitachi HMCS40-familie van 4-bits microcontrollers die eind jaren zeventig werd ontwikkeld en
geïntroduceerd. Twee soorten van elke chip werden gemaakt, een met pMOS voor lage kosten en een enere met CMOS waar een lager vermogen meer gewenst was.
Hitachi introduceert later ook een vervangende serie genaamd de HMCS400. De chips bevatten 4-bit ALU die BCD-rekenkunde uitvoert. 512 tot 2.048 Woorden
van programma-ROM. Extra 128 woorden van patroon-ROM. 32 tot 160 digits aan gegevens RAM. De chips bevatten ook een Event/Timer-Counter en 22-44 I/O-lijnen.
De output was bedoeld voor het aansturen van dot matrix Liquid Crystal-displays. De HMCS40 werd gebruikt in een zeer groot scala aan games, speelgoed,
controllers en kantoorapparatuur.
Ook in 1885 introduceerde Yamaha de YM3812, het was de eerste chip in de OPL-familie en bood een synthesizer met negen kanalen en twee operators. Het werd
gebruikt in een Commodore 64-uitbreiding, de Sound Expener, evenals verschillende arcade-spellen, zoals Terra Cresta en Bubble Bobble. Een zeer nauw verwante
chip is de Y8950 of MSX-AUDIO, die werd gebruikt als een MSX-uitbreidingseenheid. Het is in principe een YM3526 met ADPCM-opname- en afspeelmogelijkheden.
In 1885 introduceerde Motorola de MC68HC681 DUAL ASYNCHRONOUS RECEIVER/TRANSMITTER DUART) als lid van de bekende M68000 familie vam
peripheral ic’s en het kon zo aangesloten worden op een MC68000 processor door middel van een asynchrone bus structuur. De MC68HC681
bestaat uit meerdere secties, Internal Control Logic, Timing Logic, Interrupt Control Logic, Bidirectional 8-bit Data Bus Buffer,
Two Independent Communication Channels (A en B), 6-bit Parallel Input Port, 8-bit Parallel Output Port.
In 1986 introduceerde AMD (Advanced Micro Devices) de AM33C93A en de advanced SCSI-bus interface controller. Het was compatibel met veel
microprocessors via een 8 bit bus. Small Computer System Interface (SCSI) is een reeks stenaarden voor het fysiek verbinden en
gegevensoverdracht tussen computers en renapparatuur zoals diskstations.
Ik kan deze chip terugrekenen tot 1987. De TMP82C79P is een programmeerbare keybaod / display interface, het toetsenbordgedeelte kan tot 64 toetsen in een matrix scannen,
het beeldschermgedeelte heeft 16 x 8 bits beeldschermram, dat kan worden behandeld als dubbele 16 x 4 bits. De scanlijnen worden zowel voor de toetsen als voor de diplays gebruikt.
De TMP47C432AP is een 4-bit microprocessor gemaakt door Toshiba en ik weet alleen dat hij werd gebruikt in Philips kleuren-tv’s. Het heeft een D/A-converter en een PWM-uitgang, het is
heeft 89 basisinstructies, 6 interruptbronnen, een intervaltijden en 2 12-bits tellers, seriële interface en LCD-stuurprogramma.
In 1994 bracht National Semiconductors de COP888xG-familie uit, een 8-bits CMOS ROM-gebaseerde microcontroller met 4k tot 24k geheugen, comparators en USART. Kenmerken
van deze familie bevatten een 8-bits mamory mapped architectuur, 10 MHz CKI met 1 µs instructiecyclus, drie multifunctionele 16-bits timer/tellers, full-duplex USART, MICROWIRE/PLUS™
seriële I/O, twee analoge comparators, twee energiebesparende HALT/IDLE-modi, inactieve timer, MIWU, hoge stroomuitgangen, software selecteerbare I/O-opties, WATCHDOG™-timer en
Klokmonitor, lage EMI 2,5V tot 5,5V-werking. Deze chip is beschikbaar in 28/40/44-pins uitvoeringen.
De Atmel 8-bit AVR RISC-gebaseerde microcontroller, voor het eerst geïntroduceerd in 1997, combineert 32 KB ISP-flashgeheugen met lees-en-schrijfmogelijkheden, 1 KB EEPROM, 2 KB SRAM,
23 I/O-lijnen voor algemeen gebruik, 32 werkregisters voor algemeen gebruik, 3 flexibele timers/tellers met vergelijkingsmodi, interne en externe interrupts, serieel
programmeerbare USART, een byte-georiënteerde 2-draads seriële interface, SPI seriële poort, 6-kanaals 10-bit A/D-converter, programmeerbare watchdog-timer met interne
oscillator. Het apparaat werkt tussen 1,8 en 5,5 volt. Deze processor werd bekend als de Arduino processor en het is een zeer krachtige kleine controller,
ik ben erg echt gek op.
De Atmegs32A-processor is de GROTE 40-pins broer van alle ATMega-processors, hij heeft 32 kb flash-geheugen met lees-en-schrijfmogelijkheden, 1 KB EEPROM, 2 KB
SRAM, 54/69 I/O-lijnen voor algemeen gebruik, 32 werkregisters voor algemeen gebruik, 3 flexibele timer/tellers met vergelijkingsmodi, interne en externe interrupts, serieel
programmeerbare USART, een byte-georiënteerde 2-draads seriële interface, SPI seriële poort, 6-kanaals 10-bit A/D-converter, programmeerbare watchdog-timer met interne oscillator.
De chip werkt tussen 1,8 en 5,5 volt. Deze processor heeft veel I/O lijnen en is erg makkelijk te gebruiken, maar een beetje moeilijk voor ISP programma, ik gebruik een eprom programmer.
In 1998 introduceerde Microchip de PIC 16Fxxx-serie, een flash-programmeerbare en uitwisbare versie van zijn succesvolle serieel programmeerbare PIC16Cxxxx-serie en in 2001
introduceerde Microchip introduceerde nog meer Flash-programmeerbare chips. PIC is een geregistreerd henelsmerk van Microchip Technology en staat voor Peripheral Interface
Controller en tegenwoordig voor programmeerbare intelligente computers. Ik las dat Microchip elk jaar meer dan een miljard PIC-microcontrollers verscheept. De processors
hebben een beperkte RISC-architectuur instructieset en zijn eenvoudig en zeer snel. Ze worden gebruikt in veel embedded systemen en ik gebruik pas sinds kort enkele van
deze chips. Ze zijn goedkoop en erg krachtig. Ik heb (en gebruik) twee typen de 40-pins DIL PIC16F877 en de 28-pins DIL PIC16F876.
De Attiny85-microcontroller. De eerste leden van deze familie werden in 1999 uitgebracht door Atmel, het is een kleine 8-pins chip met een zeer complete 8-bit AVR® RISC-gebaseerde
microcontroller aan boord met 8 KB Flash-geheugen, 512B EEPROM, 512B SRAM, zes algemene I/O-lijnen, 32 algemene werkregisters, één 8-bits timer/teller
met vergelijkingsmodi, een 8-bit high-speed timer/teller, USI, interne en externe onderbrekingen, 4-kanaals 10-bit A/D-converter, programmeerbare watchdog-timer met
interne oscillator. Het is een zeer krachtige kleine controller, ik ben er echt gek op.
In 2002 introduceerde Sino Wealth de H6610C-based single-chip 4-bit micro-controller, de SH69P25K. Het heeft 4096 x 16 bits rom, 160 x 4 bits ram,
22 CMOS bi-directional I/O pins, 4-level subroutine nesting (including interrupts) en één 8-bit auto re-load timer/counter.
Voor zover ik kan nagaan wordt de chip gebruikt in medische apparatuur.
In 2005 introduceerde Freescale de MC68HC908QY4, een lid van de goedkope, krachtige M68HC08-familie van 8-bits microcontrollers (MCU’s).
De M68HC08-familie is een Complex Instruction Set Computer (CISC) met een Von Neumann-architectuur. Alle MCU’s in de familie gebruiken de verbeterde M68HC08
centrale processoreenheid (CPU08) en zijn verkrijgbaar met verschillende modules, geheugenformaten en -types en pakkettypes.
De STC15W201S-processor is gebaseerd op de Intel 8051-architectuur, maar in een 16-pins dip-behuizing. Ik weet niet wanneer het voor het eerst uitkwam. De STC15W201S wordt geproduceerd
in China door STC en is erg goedkoop en snel. Het biedt de volgende stenaardfuncties: 1K bytes Flash, 256 bytes RAM, verschillende I/O-lijnen, twee 16-bits timer/tellers, een vijf vector two-level interrupt-architectuur, een full-duplex seriële poort, een nauwkeurige analoge comparator, on-chip oscillator en klok
circuit. Er zijn verschillende ontwikkelborden gebouwd in China en het wordt gebruikt in verschillende Chinese producten. Zelfs venaag de dag wordt deze processor nog steeds gebruikt
en het is nog steeds beschikbaar.
De TM58P10 is een soort mysterieuze MCU, er is niets te vinden over deze chip, behalve enkele Chinese documenten en ik kwam erachter dat het een 8-bit is
Microcontroller met 1K x 14 bits Rom, 33 x 8 bits RAM en 4 stapelniveaus. Ik blijf informatie zoeken.
De SN8P2604AK is ook een soort mysterieuze MCU, er is niet veel te vinden over deze chip, behalve een Datasheet. Ik kwam erachter dat het een 8-bit is
Microcontroller met 4K x 16 bits Rom, 128 x 8 bits RAM en 8 stapelniveaus. Ik blijf informatie zoeken.
This is as Western Digital chip en the datasheet says it is a 16 bit processor met a 24 bit addressbus en it has a fallback mode that is
fully compatible met the 6502 core. I have one but I do not know anything about this chip.
De TMP87CM38N is een 8-bits MCU van Toshiba, het is een snelle en hoogwaardige 8-bits microcomputer op één chip. Het bevat een CPU,
ROM, RAM, I/O-poorten, zes multifunctionele timer/tellers, een seriële interface, on-screen display, PWM, 8-bit AD-converter
en een preprocessor voor een afstandsbedieningssignaal op een enkele chip. Het is een kleine chip en de pinnen zitten heel dicht
bij elkaar. Behalve de datasheet Ik heb geen verdere informatie over deze chip.
Een potentiometer, ook wel potmeter genoemd, is een instelbare spanningsdeler, waarbij de verhouding tussen de twee weerstandswaarden en de midden aftakking tussen 0 en de maximale waarde ingesteld kan worden. Potentiometers zijn er in vele uitvoeringen, veel mensen kennen de potentiometer als draaiknop voor bijvoorbeeld de volumeregeling. Maar op mengpanelen zien we ook vaak de combinatie van draaipotmeters en langwerpige schuifpotmeters. Maar op printplaten zien we ook vaak de zogenaamde instelpotmeters die met een schroevendraaier ingesteld kunnen worden. Een potmeter bestaat meestal uit een rechte of ronde plaat met een weerstand baan waar een sleepcontact overheen loopt, die op deze wijze de weerstand baan in twee delen opsplitst. Zo ontstaat dus een weerstand aan weerszijden van de aftakking die kan veranderen door het sleepcontact te verplaatsen. Er bestaan ook stereo potmeters waarbij er twee weerstand banen aan één as of schuif gemonteerd zijn.
As you can read on other pages, I am a reasonable fan of the Z80 processor. The Z80 is officially an 8 bit processor but also has registers that can be used as a pair as a 16 bit register. That’s why I was surprised to read that the Z80 actually has a 4-bit ALU (Arithmetic logic unit). How that works I try to explain on this page. The makers of the Z80 are already dropping something about this in a 
